Pierre H. Dubois -- Drie dagen sliep Jezus

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• dbnl
• wikipedia
• korte biografie

Drie dagen sliep Jezus

Drie dagen sliep Jezus in 't graf,
toen was hij verdwenen.
Aan sommigen - zegt men - is hij nog verschenen
in de dagen nadien.

Anderen hebben daarin geloofd
of meenden dat en waren tevreden.
Die hem verrieden, stierven voor hem
zoals Petrus het hoofd naar beneden*.

Hij was wat zij dachten, want zij dachten hem,
en wat men denkt leeft alleen.
Die hem vergaten of die niet wisten
kónden hem niet missen,
al ging hij heen.

Nu zitten de mensen
op dorpels of stoepen
of op een steen.
Men hoort geen roepen,
men ziet geen blikken,
niemand verwacht iets als de avond valt.


Pierre H. Dubois (1917-1999)
uit: Ademhalen (1956)

* Ook Petrus stierf aan het kruis, maar hij werd – op eigen verzoek, omdat hij uit eerbied niet op dezelfde manier als Jezus wilde sterven – met het hoofd naar beneden, ondersteboven gekruisigd.




• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Jan Poelhekke -- De doornekroonbloem

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• dbnl

De doornekroonbloem

Toen Jezus aan ’t kruis hing, op Golgotha’s top,
Toen hief onder ’t kruis een kleen bloempjen zich op,
En ’t blonk er, als waren de blaadren bedauwd
Met vonklende droppen van ’t zuiverste goud.

De rechterhand Gods, zoo verscheurd en doorwond,
Verhief zich ter plaatse, waar ’t bloemetjen stond;
Daar leekte van boven een purperen drop,
En ’t bloemetjen ving in drie blaadren hem op.

’t Werd nacht .... de aarde beefde .... en ’t bloemetjen sloot
De blaadren, en borg het juweel in zijn schoot;
En toen ’t zich weer opdeed, door ’t zonlicht bestraald,
Toen stond ieder blad met een bloeddrop bemaald.

En ’t goudgele kelkjen hief hooger zich op,
En weldra ontsproot er een groenende knop;
En om ieder knop — nooit gedragen voorheen —
Daar wond zich nu kronklend een doornekrans heen.

En nog draagt dit bloempjen den bloedrooden drop;
Nog vouwt het, als ’t nacht wordt, zijn bladertjens op;
Nog torst ieder knopjen een dorenen kroon;
— ’t Gedenkt aan het lijden van ’s Eeuwigen Zoon.


Jan Poelhekke (1819-1881)

• De bloem, waaraan deze legende is verbonden, is misschien bij velen onbekend. Ze behoort dan ook gansch niet tot de aristokratie onder de bloemen en is slechts van het geslacht der klaverzuring, ofschoon zij bij de geleerden den deftigen naam van medicago maculata voert. Bij het kleine lichtgeele kelkje draagt iedere stengel drie groene bladeren met donkerroode vlekken volmaakt een bloeddrop gelijkende. Des avonds sluiten zich de bladeren even als de gewone klaver. Wanneer men van den knop die er uit opschiet den krans ontwindt, die er zich vast om heen slingert, gelijkt deze laatste volkomen op eene kroon van doornen, “en daarom” zeî het oude godvruchtige moedertje, dat mij deze legende verhaalde en mij het zorgvuldig gekweekt potjen in haar vensterraam aanwees; “heet zij ook: de doornekroonbloem.”




• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Runa Svetlikova -- Een spiegel ziet zichzelf niet & Strijk alle eer op

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• youtube
• website
• marmer
• poetry

Een spiegel ziet zichzelf niet

Ook al neig je naar oplossen, laat je niet
schenken. Even ben je alles voor iedereen die gulzig is

weet je precies waar je de vinger legt of een schijfje
stilte. In het glas van de ander schitter je moeiteloos

maar het is een kwestie van tijd voor je jezelf
met brede gebaren omstoot, je tussen wat kapot is en

de kieren door van tafel druipt het klamme donker in
waar je te midden van de schuifelende voeten

misschien nog wel je handtas maar
nooit je eigen vorm terug zal vinden.


*


Strijk alle eer op

Zoals je na de griep eindelijk weer opstaat en geniet
dat je niet meteen weer moet gaan liggen zoiets

als bij een wandeling - te ver te donker te veel modder
plots weer bij het pad staan zoiets

zoals je na het zwemmen - te diep te hoge golven
wind aanlandig, onverwachts

het zand onder je voeten voelt en denkt
dit. Dit heb ik zelf gedaan en deze nieuwe grond

heb ik gevonden, deze kust
is alleen voor mij.


Runa Svetlikova (1982)
uit: Drieëntwintig tips om de hond en je demonen aan de lijn te houden (2018)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Hans Vlek -- drie gedichten

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• in memoriam
• npe
• dbnl
• canon brabantse letteren
• het laatste optreden

Buiten

Waar bramen witte bloemen zijn
en brasem flink wil bijten,
daar ben ik graag met jou.

Met zuurtjes en gazeuse en
een werklijk boeiend boek en
een zachte grasmat voor ons beiden.

Aan de kant afwezig staren
naar de dobber tussen 't riet
waar langs de witte waterlelies

een donker visselichaam schiet.
Samen op een steiger
zitten in de zon!


*


Geranium

Vanuit de slechtzittende
schoolbank in een geur van stof
oud hout en pis, onder hoge ramen
in bladderend kozijn: het rood
van de geranium.

Mijn grootmoeder zwoegend boven
een tobbe in de tuin, en naast
het keurig tegelpad in rij, in het rood
waarvan mijn opa op vergaderingen
sprak: geraniums.

Thuis hadden wij er een
die nooit bloeien wilde omdat
iedereen zijn peuken doofde
in de pot. O god, de triestheid
van zijn harig-groene, knokelige
steel!

Geranium, prachtige bloem
die niet mooi is, wijn
van de kruidenier, kip
tussen de vogels, sieraad
van alles wat arm en goedkoop is.


*


Dode oom

Zoals de lelies die nog bloeiden
toen het graf al was gedicht
en een week later
al gedicht was, zo

treurt de familie om éenbenige
oom Nico, gezellig
drinker en prater.
Iemand huilt. Zijn hond

in het asiel, kinderen
in Australië.
Onder zijn bed
vond men later
vijf flessen Lourdeswater.


Hans Vlek (1947-2016)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

J.H. Leopold -- drie gedichten

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• kb
• wikipedia
• dbnl
• coster-huis
• letmus
• Facebook

Panisch

Een oogenblik
en een groote witte wolk in een schrik
steigert daar, vastgeslagen boven zware boomen
boven het bosch, waarvan de blaren stroomen
in stormen opwaarts; daaronder op de wei
in eens een schreeuwen, nymfengeschrei,
in bloode zielen is ingevaren
een harde angst, een niet te bedaren
wegwillen, in vluchten uitgespreid
en heengevlogen, dat het rinkinkt
tegen de stammen en stort verminkt
wezenloos en dan zwak jammert in eenzaamheid,

eenzaamheid, stilte, die een vloeiende rivier,
die als een zachte vreemdeling gekomen was.


*


De lente valt dan in een oude stad
een holgebouwde, waar ik lang
was en nu ga ik in verwachten, dat
open is, en ik voel een wrang
verdriet in alles.
O, zij, de huizen, de steenen
en de geknotte boomen in de vochte lucht
en de menschen, die gaan zoo voor zich henen,
zij vragen, vragen en ik kan hen niet verstaan
en mijn bevangen denken heeft zich toegedaan
en is weifelende, vertwijfelende, wat was
de droefenis, die ik vind in deze dingen.

Mijn voeten zij gaan onder mij klisklas,
mijn hoofd hangt in een web van schemeringen.


*


Staren door het raam

Er is een leven in wat bewegen,
de takken beven een beetje tegen
elkaar. Een even beginnen schudt
elke boom: een bezinnen dit,

een schemeren gevend van eerste denken,
met loome vingers gaan zij wenken
wenken, wenken, brengen uit
een vreezend meenen nauw geuit.

En lichte dingen, herinneringen
lispelen zij, vertrouwelingen,
zouden wel willen, willen - dan dood
staan zij in de lucht, de boomen bloot.

De lucht, die leeg is en zonder ziel,
waar uitgetuimeld de wind uitviel.


J.H. Leopold (1865-1925)
uit: Verzen 1879

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

G.A. Bredero -- Eenzaamheid is armoede

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• wikipedia
• kb
• dbnl
• coster







• Op 23 augustus is het 400 jaar geleden dat Bredero overleed, en daarom is 2018 Bredero-jaar. Zie Bredero2018.nl.
• Het gedicht hieronder is een ietwat hertaalde versie van het origineel.

Eenzaamheid is armoede

Wat baat u het bezit van landen en van steden
en 't prachtige gebouw vol dure kostbaarheden
waarin u woont, omringd door 'n prinselijke stoet,
wanneer u in uw bed 's nachts eenzaam slapen moet?

Wat baat die erezwerm van dames blank en blij
en 't vorstelijk gevolg van prinsen groot en vrij,
wat baat het dat een elk u als een God begroet,
wanneer u in uw bed 's nachts eenzaam slapen moet?

Wat baat het dat u geurt naar muskus en odeur
en dat de fijnste wijn uw konen siert met kleur
en dat u in uw jeugd leefde op dartele voet,
wanneer u in uw bed 's nachts eenzaam slapen moet?

Wat baat het dat u steeds uit gouden schalen eet
en dat u aan de dis de ereplaats bekleedt
en dat de lieve lust u kittelt, zacht en zoet,
wanneer u in uw bed 's nachts eenzaam slapen moet?

Wat baat het dat uw geest zo wijs is en geleerd
en dat de wereld u daarom bewonderend eert,
dat u onsterfelijk wordt, befaamd door nobel bloed,
wanneer u in uw bed 's nachts eenzaam slapen moet?

Ik wens geen groter schat dan mijn lief in mijn arm,
met haar beleef ik vreugd, naast haar slaap 'k zoet en warm.
U bent de armste mens, al bent u rijk aan goed
wanneer u in uw bed 's nachts eenzaam slapen moet!


G.A. Bredero (1585-1618)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

G.A. Bredero -- Sonnet

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• wikipedia
• kb
• dbnl
• coster







• Op 23 augustus is het 400 jaar geleden dat Bredero overleed, en daarom is 2018 Bredero-jaar. Zie Bredero2018.nl.

Sonnet

Het heylich vat, der Goon* waar in dat sijn gesloten
De plagen, en de straf van 't menschelijck geslacht:
Is laas! voor mijn ontdeckt*, geopent, onverwacht,
Want 'k hebber al bereets* veel smarten af genoten.

Mijn sinnen* met geweldt* die sijnder af gesloten,
Mijn leden af geknaaght* tot op het kaele been,
Mijn Hert dat is vol viers*, en 't sendt sijn suchtjens heen,
Met laster en met lof* gestrengelt en doorschoten.

Helaas! mijn hert meent* u Pandora* schóón en wit*,
U! die het dient, en smeeckt, en viert ende aenbidt,
Om eens van u getróóst* in al mijn pyn te wesen.

O schoone! doet dan op*, doet op het tweede vat*,
Dat my verdrinckt en brant; doet op de waarde* schat,
Daar al de Heyl* in is, die my stracx* kan genesen.


G.A. Bredero (1585-1618)

Het heylich vat, der Goon: in de griekse mythologie de door de goden aan Pandora meegegeven doos, waaruit, toen zij deze op aarde opende, alle rampen ontsnapten en waarin alleen de hoop overbleef
ontdeckt: ontsloten
al bereets: alreeds; af: van, door
sinnen: zintuigen
geweldt: kracht
af geknaaght: (zijn er door) vermagerd
vol viers: vol vurigheid, vol hartstocht
met laster en met lof: met afkeuring en met eerbetoon; de tegenstelling is karakteristiek voor de onbeantwoorde liefde
meent u: bedoelt u
Pandora: zie vers 1, hier echter tevens aanduiding van het geliefde maar nog afkerige meisje
wit: blank
getróóst: dit werkwoord duidt op de volledig geschonken wederliefde
doet dan op: open dan
het tweede vat: nl. uw hart; van een tweede doos is in de griekse mythologie geen sprake, wel van de in de eerste doos achtergebleven hoop
waarde: kostbare
de Heyl: de genezende kracht
stracx: aanstonds, dadelijk



• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

G.A. Bredero -- Klinckdicht aen de Kijckers

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• wikipedia
• kb
• dbnl
• coster







• Op 23 augustus is het 400 jaar geleden dat Bredero overleed, en daarom is 2018 Bredero-jaar. Zie Bredero2018.nl.

Klinckdicht aen de Kijckers*

Hier ziet ghy afghebeelt de bootsjes* vande Minne*,
De grillicheytjes van het dartel Venus kindt,
Dat poeselachtich wicht!* dat moeder-naackt en blindt
De grootste zielen kan vermeestren en verwinnen.

Dit kleyne guytjen, deed den Monster-temmer* spinnen
Het rocken* van een vrouw, die hy verwijft* bemindt;
'tSchijnt buyten ons gheloof, nochtans die't wel versint*,
Een yg'lijck schepsel heeft dit boefjen in zijn sinnen*,

Daer zit dat bengheltjen en bakert ons vernuft*
En 't rolt en solt de mensch zo wildt, zo woest, zo wuft*,
Tot dat hy solleboldt* in hondert duyzent partjens.

Ghy oude grynzers grijs, die dit al slinx* beziet,
Dit beelde-boeckien* is voor nortsche* suffers niet:
Maer 't is alleen ghemaeckt voor zoete lieve hartjens.


G.A. Bredero (1585-1618)

kijckers: Bredero schreef dit sonnet voor een bundel emblemata over de liefde, zodat zijn lezers ook kijkers waren
bootsjes: guitenstreken
Minne & poeselachtich wicht: Cupido
Monster-temmer: Hercules
spinnen het rocken: Hercules moest helpen bij het spinnen; het rocken is "hoeveelheid wol die op het spinrokken (een staande stok aan het spinnewiel) is gebonden
verwijft: onmannelijk
versint: bezint, overdenkt
sinnen: gemoed
bakert ons vernuft: koestert, verkwikt onze geest
wuft: onberekenbaar
solleboldt: suizebolt
slinx: afkeurend van terzijde
beelde-boeckien: plaatjesboekje
nortsche: norse, gemelijke




• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Siel Verhanneman -- drie gedichten

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• letterzetter
• facebook
• instagram
• youtube

Mijn lievelingsboek gaat over een jongen die geobsedeerd
werd door de tijd.
Een professor vertelde hem hoe alles op hoge gebouwen
net iets sneller gaat dan beneden en
de jongen werd daar kalm van.

Alles kon gebeuren nu.
De liefde, sages, mythes, kippenvel op gestolen momenten.
Alles kon gebeuren.
Want tijd is een leugen.
Dat is wat hij eruit besloot.

Hoe hoger het gebouw, hoe meer het van ons afpakt.
Dat is wat ik dacht.
Tijd wordt altijd korter,
het moet niet ook nog ergens sneller gaan.

Over Naïef. Super, van Erlend Loe


*


Mensen kijken je na om je lichtheid. Ze
verlangen ernaar en zijn er tegelijk
doodsbenauwd voor.

Mensen zouden het niet kunnen dragen. Jouw
lichtheid zouden zij niet kunnen dragen. Ik
weet wat je denkt. Dat het belachelijk is. Je
hebt gelijk.

Mensen vinden jou niet slimmer. Ze zien wel
dat je gelukkiger bent. Maar ze vinden jou niet
slimmer. Je weet wat er aan de hand is. Dat ze
vergroeien in trots op zware bagage.

Mensen worden trotse, trage, logge wezens die
je nakijken om je lichtheid en het is zo jammer
voor jou want
niet logge wezens zijn hier
niet welkom.


*


Ik dacht aan Jack Kerouac en zijn wilde bestaan en Mexico.
Of hij soms ook worstelde met 28 zijn en kinderen willen.

In mijn hoofd ben ik daar en windt hij me om zijn vinger.
Maar dan echt. Mijn jurk zwiert alle kanten op en 's avonds
schrijf ik er een hoofdstuk over in mijn boek

natuurlijk.

Het is 2018.
Ik kijk door het raam en vraag mij af of Jack mij wel
gelukkig maakt.


Siel Verhanneman (1989)
uit: Zo scherp je kon er ook niet geweest zijn (2018)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Ester Naomi Perquin -- Staat

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• wikipedia
• kb
• dichter des vaderlands
• website
• leest voor

Staat

Verlos ons van de hooligans, het brullen in de straten. Van treinen die niet rijden
en van de themaweek. Van volledig automatisch doorgeladen haten,
de liegende politicus. De koffie en de cake.

Verlos ons van vergunningen en van ons welvaartsvet. Pyjamadag. Bejaardenflat.
Van het burgerbijstandsteam en vaste inlooptijden. Van hoofddoekvrees,
van religieus besnijden. Van lange rijen op Schiphol,

de aanklampmails van goede doelen. Van posterhoofden, viltstifttrekkers,
peervormigheid en sta-op-stoelen. Van aftapping en pseudovraag.
Van mensen die mijn land zeggen en hun buurt bedoelen.

Van dertig soorten pindakaas en zestig soorten brood. Van sushibar,
vuurwerkshow en dansen na de dood. Verlos ons van de bontkraag
en van de kansenwijken. Van kaas met plastic randen

en van speelgoed voor de rijken. Van voorlichting met aardbeismaak.
Digitaliseren. Van witgewassen auto’s die je nergens kunt parkeren.
Van optimisme, beeldschermliefde, hypnotherapie.

Van de Hitler-vergelijking en de rok over de knie. Van Facebookrel,
begrotingsfout, van dreigen met de hel. Van de weekheid
der nuance en de domheid van het geld.

Van vegasnack en suikertaks. Van metrolijn en brekend steen.
Van ingevlogen superfruit. Van hoogbegaafdheid in groep 1.
Van kleuren voor volwassenen en kinderen die roken.

Van mantelzorg en schuldgevoel. Van balancerend koken. Van cowboys,
indianen, van speelgoedactivisme en studerende vandalen.
Van steeds gekwetste zielen. Van stropdaspolemiek.

Van alle holle vragen op de labels aan de thee. Van twitterpolitiek
en ijsbeertjes op zee. Van vragenuur. Van kast, van muur,
van doeners die niets blijvends meer bedenken.

Van denkers die wel weten maar niet doen. Van alle rare woorden
en hun nutteloze schrijvers. Van standbeeldangst en valse roem.
Verlos ons van de goddelozen en de predikanten.

Van thuiscompost en CO2. Van lekker tegen-alles, lekker voor-me-eigen.
Van kankerroepers, tegelfluimers. Sissers, graaiers, hijgers. Verlos ons
van parkeerbeleid, de taart met genderkleur,

de wachtmuziek, het supermarkthumeur. Van fietsendief, van festivals
en van reclameborden. Van dichte mist. Van verre pijn. Middenweg
en polderleed. Quinoasnorren. Sportschoolzweet.

Van jezelf te moeten zijn. Verlos ons van de hypotheek. Verlos ons
van de huur. Van jonge boerendochters, comazuipend
in een schuur. Verlos ons van de meerderheid.

De eenzaamheid. Het zaad. De varkenskop, de knuffelploeg, de knieval
voor de haat. Verlos ons van de meningen en van het stemlokaal.
Van privacy. Van ironie. Verlos ons allemaal.


Ester Naomi Perquin (1980)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Gust Gils -- Wijlen de lente

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• wikipedia
• dbnl
• muurgedicht
• zevenmaal zeven haikoes
• citaten
• klassiekers

Wijlen de lente


ha      HA
hoera vreugdekreten
de lEnte

de bomen botten er op los
alle horloges vallen stil
de natuur is platzak

lopenlopen springen jiven werkwoorden vervoegen
vreugdekreten slaken hoe hokkoe hokkoewee hibbi heebiooh

nimfen spelen tingeltangel hebben tersluik een bordeel geopend
weinig bezocht trouwens zal hen leren

lopen struikelen jiven springen opgetogen zijn maar beeheebiooh
hoerageroep stenigt de winter van bazalt

met katapulten knikkers schieten naar de azijnzon
of naar vliegtuigen raté nom de dieu

pleenk bohioe wabbab
HA      ha
alle mogelijkheden gelijk met de grond

met een lente in elke broekzak
komt men gemakkelijk elke lente door

woo aahhaa bie
heeeeeeeeeE- p


Gust Gils (1924-2002)
uit: Partituur voor vlinderbloemigen (1953)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Hugo Claus -- twee gedichten

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• clauscentrum
• wikipedia
• dbnl
• kb
• dossier De Standaard
• literaire canon
• voorproefje Nieuwe tekeningen

Hij zit, zij ligt, hij geeuwt, zij liegt,
hij stokt, zij wacht, geplette gedaanten.

In gesprek. Hoor, er is sprake van de nieuwe mens,
een nieuw soort, iemand die volgens getuigen

het licht kan verdragen en het leed en de lauwte
en dit dankbaar omzet in een lied.

‘Zo iemand moet bestaan,’ zegt zij. ‘Maar
die iemand ben ik niet,’ zegt hij.

Al is hij maar een verschroeide soldatenjas,
niemand dempt zijn ziel, zijn diep,

met teksten daaromtrent, met parabels.
Hij proeft as in de perzik, sulfaat in haar mond.


*


Mijn hart en ik (of is het mijn ziel ,zijn het mijn klieren?
hoe noem je dat deel van jou dat steeds feest wil vieren?
ik zeg maar: mijn hart, een deel van het geheel)

Wij liepen met zijn tweeën in de rouw.
Goed geraden : om een vrouw.

Mijn hart was kwaad,
en ik, ik had teveel gegeten.

Mijn hart en ik liepen elkaar te tergen.
De avond verviel van kwaad tot erger.

Wij bleven verdwalen in haar verloren woorden,
haar filamenten, haar membranen van gisteren nog.

Zo liepen op die winteravond ik en mijn hart
(of dat deel van ons dat steeds wil derven)
met zijn tweeën onbedaarlijk te sterven.


Hugo Claus (1929-2008)
uit: Nieuwe tekeningen (2018)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

F. Starik -- drie gedichten

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• laatste interview
• in memoriam
• De eenzame uitvaart
• website
• wikipedia
• youtube

• foto: keke keukelaar

Death on the internet

Zoals een duim wel bij de hand maar niet echt
bij de andere vingers hoort - hij staat apart, te groot
terzijde - zo groeit het internet om ieders leven heen.
Je straat, je huis, de genealogie van je familie, een foto

en een interview. Je bent gespot. Je hebt je ooit eens
aangemeld bij Hyves, je bent LinkedIn, op Facebook
terug te vinden, je vond virtuele vrienden en nu
ben je gedoemd voor eeuwig in die ruimte rond

te blijven zweven. Je wordt gekopieerd en toegevoegd.
Je kunt je sporen niet meer wissen. Iedereen weet alles nu.
Je bent een muisklik van de eeuwigheid verwijderd.

Je zult heus nog wel eens doodgaan hoor, iedereen doet het
heb je ergens ooit gelezen. Schijnt wetenschappelijk bewezen.
Je wordt beslist nog wel vergeten. Je weet alleen niet goed hoe.


uit: Victoria (2009)


*


Volgende keer

Als ik in een volgend leven terugkom, graag zonder
mondkapjes, plastic handschoenen, graag geen
verpleegsters met een mutsje op, leggende infusen
aan ziekenhuisbedden, graag zonder ziekenhuizen

in het algemeen, helemaal geen. Als ik in een volgend leven
terugkom, graag, laten we dan in ieder geval een paar
dingen afspreken; geen verrassingen meer, laat ons
de volgende keer allemaal tegelijk het pand verlaten

niet dat telkens zomaar iemand, terwijl we staan
te praten, ertussenuit wordt gehaald, midden in een gesprek
vertrekt, alsof er een mobiel afgaat - die neem je even op.

Dat er ergens iemand aan je denkt. Worstelt met een vraag alsof
jij daarop een antwoord weet. Dat dus allemaal graag niet nog
een keer. Mobieltjes uit. Mondkappen af. Zo niet meer. Stop.


uit: Victoria (2009)


*


Het evangelie van Starik

Ik moet mijn zoon nog zeggen
dat hij moet leren op zichzelf
te staan, ik moet hem uitleggen

je komt alleen, je gaat alleen
en onderweg zijn vele wegen
maar die gaan nergens heen.

Twaalf is hij. En grijnst verlegen.


F. Starik (1958-2018)
uit: Songloed (2007)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Paulus Strick van & tot Linschoten -- Mannelijke jaren

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =



• wikipedia
• dbnl

Mannelijke jaren
Allegorie

Gelijk 't voorzichtig, langzaam,
Wiskunstig uitgereekend,
Oplettend voorwaarts treden
Des welberaden kunstnaars
Op 't strakgespannen lijnkoord,
Zoo is de tred en wandel
Des mans in rijpe jaren
Op 't pad van 't menslijk leven,
Dat zonder kronkelbochten
Rechtuit voor zijne voeten
Langs gladgebaande wegen
Onfeilbaar open liggend,
Hem nimmer zal doen dwalen,
Maar steeds voor valse stappen
En dwaasheên zal behoeden.

Nooit zal 't gevaarlijk mengsel,
Uit loog en morssige asse*
Door 't vuur tezaamgesmolten,
Het smijdig kurk der zolen
Des kunstenaars bezoedlen;
Neen: met het zacht, weldadig,
En rampverwijdrend kalkwit
Zal hij zijn toverschreden
Met kloek beleid verzekren.
Geen helm van logge zwaarte
Zal ooit zijn' schedel dekken,
Geen zwerm van vederbossen
Zijn evenwicht vermindren,
Noch 't deinend pluimgewapper
Zijn zinnen ooit bedwelmen:
o Neen: met bloten hoofde,
En zonder kruinversiersel,
En met geen ander deksel
Dan zijne ronde haren
Zal hij zijn kunstvertoning
In stillen ernst beginnen.
Geen dor noch wormziek elshout
Zal hem tot steunsel strekken,
Of tot den dans geleiden;
Hij heeft geen leuning nodig;
Een stevige eiken weegstok
Is slechts in zijne handen,
Om 't evenwicht te houden.
Hij gaat daarmee bedachtlijk
En stap voor stap naar 't einde
Der smalle loopbaan henen;
En nu van zich verzekerd,
En geen gevaar meer duchtend,
Vertoont hij ligt en sierlijk
De grootsche meesterstukken
Van zijne kunst aan 't gapend,
Verwonderd volksgewemel,
Dat hem met handenklappen
Begroet, of, heeft hij nijdaards,
Kwaadaardig, lastrend, uitjouwt.
De voorzorg aan zijn versnen,
Zijn vrije, bloote schedel,
De deugd des eiken weegstoks,
De vaste balk van hennip,
De rechte weg naar 't einde,
Zijn langzaam voorwaartsschreden,
Zijn kalme ziel en wijze
Behoedzaamheid in alles
Behielden hem te gader.
Zoo ook behouden kloekheid,
Een wakend denkvermogen,
Een scherp doordringend inzicht,
Een trouwe vriend of raadsman,
Standvaste grondbeginsels,
Oprechte levenswandel,
Bedaarde rust in onheil,
Voorzichtigheid in voorspoed,
En vrijdom van vooroordeel.
Door wel gewikte stappen,
De man in rijpe jaren


(1807)

Paulus Strick van & tot Linschoten (1769-1819)

* gevaarlijk mengsel uit loog en morssige asse = zeep


• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Paulus Strick van & tot Linschoten -- Jeugd

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =



• wikipedia
• dbnl

Jeugd
Allegorie

Gelijk de onzekre schrede
Van d'onbezonnen waaghals
Op 't neêrwaarts kromgebogen
Bedrieglijk slappe danskoord,
Zo is de tred des jonglings
Op 't smalle pad des levens,
Dat, bevend van den donder
Van 's aardrijks ingewanden,
Hem onder zijne voeten
Begeeft, en neêr laat ploffen.

In plaats van met het blanke
Beschuttend kunstbereidsel
Van 't kale kalkgebergte,
Bemaalt de dolle springer,
Bemaalt hij? neen, bezoedelt
Brooddronken, onbehoedzaam,
Zijn zolen met het glibbrig
Gevaarlijk, groene mengsel,
Uit as en loog gezoden*:
Zijn schedel draagt een stormhoed,
Belaân met bonte pluimen,
Die voor- en rugwaarts hangen,
En op en neder zwaaien,
En hem het oog doen scheemren;
Zijn weegstok is een oude
Vermolmde staak van tuinhout,
Die reeds verscheiden jaren
Langs zijne dorre schorse
De bonen op liet slingren.

Geef acht! nu wil hij klimmen,
't Gevaar van 't rond geweefsel
Met driesten moed braveren,
En naar den palmtak grijpen.
De steile vaart voor de oogen
Richt hij zich plotsling opwaarts,
Hij wankt en dreigt en kantelt,
Maar hij herstelt zich weder,
En nu stapt hij vermetel
Met snelle schreên naar boven,
Waagt roekelooze sprongen,
Maakt luchtig kunstje op kunstje,
Zich op den stok verlatend,
Die niet tot steunsel dienen,
Maar 't evenwicht moet houden,
En hem voor ramp beschermen.

Doch, Hemel! wat gebeurt er?
Hoe buigt de zwakke weegstok!
Hij kraakt en knapt in stukken;
En, eer de wufte springer
Op 't glibbrig koord het toppunt
Nog halfweg kan bereiken,
Stort de onbedachte waaghals,
Het evenwicht verliezend,
Eensklaps van boven neder,
En breekt en kneust erbarmlijk
Zich arm en been en schouder,
Gelukkig, zoo zijn stoutheid
Hem 't hoofd niet ook verplettert.
Het gladde aan zijne versnen,
De zwaarte op zijnen schedel,
Het broze van het tuinhout,
Het wagglend hennepvloertje,
De steile vaart naar boven,
Zijn onvoorzigtig ijlen,
Zijn drift en eigenwijsheid
Bedrogen hem te gader.
Zoo ook bedriegen zwakheid,
Te logge geest tot denken,
Te vlugge om zorg te dragen,
Te jeugdig hart tot ruste,
Te lichte grondbeginsels,
Een valse vriend of raadsman,
Laatdunkend zelf betrouwen
En ijdle waan van krachten,
En opgewonden ijver,
En zucht naar roem en eere,
Door al te koene stappen,
De nog te lossen jongling.


(1807)

Paulus Strick van & tot Linschoten (1769-1819)

* het glibbrig gevaarlijk, groene mengsel uit as en loog gezoden = zeep


• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Emma Crebolder -- drie gedichten

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• website
• npe
• paar gedichten
• schrijversinfo

Ach, u bent het, kom en kijk naar mij.
Mijn ogen zijn twee bijen, goudbruin
zoals mijn haar eens was. Zij vliegen
op u af. Zuigen druipende nectar
uit uw richels. Zoeken daarna
hun uitkijkpost weer op. Beurtelings
bewaken zij voor u tussen
het vlechtwerk van mijn sjaal het parfum
van Guerlain Paris, Shalimar, en
de nog net zichtbare bloedkoraal.


*


San-rotstekening

Eerst door de vallei van rode
aarde waar de ezels maïsstoppels
vermalen. Daar zwenken we van
rolsteen naar rolsteen en scharen
als schorpioenen. Door de kloof
schiet de echo van het San-volk
ijle lijnen op de rotswand. Jagers
met drie vissen en een antiloop.
We eten samen cactusvijgen.
Nog zo bitterzoet als toen.


*


Hij dekt de bodem af met
worteldoek als hij het eiland
tot laatste woonstee neemt.
Drijft zo tussen zijn geboorte-
grond en oorden waar hij zwervend
kwam. Zijn oude huid heeft nog
de kleur en het fluweel van
tamarindepeul. De dichteres
van overzee neemt zijn jonge
woorden in haar reistas mee.


Emma Crebolder (1962
uit: Opsnuiven (2018)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Bruin boven blond & Blond boven bruin

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• Elisabeth Koolaart-Hoofman
• H.A. Spandaw








Wat de schoonheid der Parijsche vrouwen over het algemeen aanbelangt, waaromtrent men het vrij wel eens is, dat dezelve minder lang stand houdt, dan in noordelijker landen, zoo heb ik daarover menig verschillend oordeel gehoord. Zij zijn voor het grootste gedeelte brunettes: diegene dus, welke met een onzer voortreffelijkste Dichteressen uit de vorige eeuw instemmen, waar zij zingt:

Bruin boven blond

Ruilt nooit uw verf, bevallige Bruinetten,
Voor blanke kleur of blonde kuif.
De roos verbleekt voor bruine violetten,
De witte wijkt de purpren druif.
De bloesemknop, zo teêr, zo ligt verstooven,
Zwigt voor de rijper kers in geur.
De staatige eik, hoe bruin van verw, praalt boven
De taaije wilgen, wit van kleur.
Al wat natuur poogt kragten bij te zetten,
Huldt ze altoos met een bruine huif.
Ruilt nooit uw verf, bevallige Bruinetten,
Voor blanke kleur of blonde kuif

Elisabeth Koolaart-Hoofman (1664-1736)

die met deze regels instemmen, zullen aan de Parijsche vrouwen gaarne den prijs der schoonheid boven vele anderen toekennen. Zij daarentegen die het gevoelen omhelsen van den dichter Spandaw, en hem nazingen:

Blond boven bruin
Tegenstuk van Jufvrouw Koollaart’s ‘Bruin boven blond’

Ruilt nooit uw zachte kleur, bekorelijke Blonden!
Voor verw of bruine kuif;
De lof der bleeke roos klinkt toch uit duizend monden,
En zoet is 't blinkend sap der muskadelledruif;
De zachte perzik is het sieraad van de hoven,
Zij wint het van de kers in geur;
De lommerrijke linde, in blonden tooi, praalt boven
Den hagedoren, bruin van kleur.
Natuur hult all' wat schoon, beminlijk wordt gevonden,
Steeds met een zachte en blonde huif. -
Ruilt nooit uw blanke kleur, bekorelijke Blonden!
Voor hande verw of bruine kuif.

H.A. Spandaw (1777-1855)

die aan dit gevoelen hun zegel hechten, zullen een minder gunstig oordeel over de Fransche schoonen vellen. Wat mij betreft, gedachtig aan het [motto], non nostrum tantas componere lites [het is niet aan ons dit geschil te beslechten], ik zal mij hier geene uitspraak vermeten, en slechts aanmerken, dat welke hoedanigheden van lichaam en geest men ook in de Parijsche vrouwen bewonderen moge, men toch vele dier huiselijke deugden, waardoor onze Vaderlandsche schoonen zich zoo zeer onderscheiden, en die den grondslag van alle waarachtig geluk uitmaken, veelal te vergeefsch bij haar zoeken zal.
• Parijs in 1834, A.W. Engelen



•• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Erik Lindner -- Berlin, Berlin

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =


• website
• wikipedia
• dbnl
• wikipedia
• poetry
• youtube

Berlin, Berlin

De figuren in de ruit waar ik langsloop
bestaan niet uit reflecties

de ruit doorschijnt geen tafereel
de weerspiegeling is weg
het glas heeft alles in zich opgenomen
van jaren her, lichtval, schaduw en erosie

sap dat moeiteloos oplost in melk
sneeuw in de voegen van de treden
en in de hoeken van kozijnen
lichtplekken vertonen sporen van vuur
barsten verbergen de oppervlakte
aders vertakken de donkere vlekken

laag voor laag valt ieder voorval
in de verweerde glazen structuur
het venster dat dicht is van wat het weet
verbleekt door wat het gezien heeft

en de sponningen van het raam
knijpen in de randen van het glas
een kier die wat binnen is openzet
voor wie buiten passeert.


Erik Lindner (1968)
uit: Zog (2018)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Ed Leeflang -- De hazen & Gedrag

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• wikipedia
• dbnl
• wat gedichten
• in memoriam

De hazen

We waren in een weitje waar camille
het meeste te vertellen stond en hadden
een paal voor een waslijn in de grond gezet,
toen twee hazen uit het jonge koren dansten,
rechtop bewegend, in een aangrijpend menuet.

Dat kinderboekenhazen bleken te bestaan -
ze droegen dan wel geen parmante jassen,
maar hadden die aandoenlijke en overduidelijke
oren aan - het was zo schokkend als midden in
de goedheid of in de oudste angst voor donker
zijn te komen staan.

De schaamteloosheid van hun rondedans
en de driftige ernst van hun door
plotselinge versteningen onderbroken spel
deden ons de eigen argwanendheid en
verloren natuurlijkheid beseffen, dat
voelden wij aan onze sprakeloosheid wel.

Het voorjaar leek zelfs dreigend uit den boze
over de onschuld van de polder heen te hangen.
De dans duurde zo'n traag kwartier;
er was nog een kort leven om te blozen,
om naar de schoonheid van dit drieste dansen
te verlangen.


*


Gedrag

Iemand laten wachten op een hoek
een jaar of twaalf, iemand de wind
uit de zeilen nemen, die wind verkopen
aan de eerste de beste, iemand je
reservehart schenken, iemand geen
verdriet gunnen, maar wijzen op
zonlicht, boeken, boterbloemen,
het dan opgeven, iemands angsten
verklaren, iemands dromen in een
aanrechtkast bewaren, iemands band
niet oppompen, iemands verleden in -
lopen zonder kloppen, iemand liefhebben
om wat iemand had kunnen zijn,
allemaal water in dezelfde wijn.


Ed Leeflang (1929-2008)
uit: De hazen en andere gedichten (1983)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Jan Dullemond -- Portret van een vrouw & Zelfportret met Saskia

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• website
• dbnl

Portret van een vrouw

Als ik kon schilderen zou ik me niet bedenken,
ik begon met het venster en de opengeslagen luiken
die afsteken tegen de gepleisterde kasteelmuur.
Ik zou de dalmist vastleggen tussen de heuvels
op deze heldere ochtend, de bossen
in herfstkleur aan de horizon, de bomen
nog groen voor het raam en de roodbruine poes
die het glas niet begrijpt en elke ochtend wacht.
In deze omlijsting zou ze vereeuwigd zijn
door mijn vastbesloten hand.

Gevangen in woorden moest ik noodgedwongen
het venster sluiten in mijn verbeelding.
Met haar rug naar het perspectief
zit het kastanjebruin moment aan de keukentafel,
ze kijkt me met groene ogen aan en eet.
Als herinnering kan ik haar naam noemen,
haar trekken zou ik niet weer kunnen geven.
Het is niet het beeld van een toekomst
dat me beweegt in dit zelfportret;
ons uitzicht ontluikt nu, in dit moment.


*


Zelfportret met Saskia

Wat ze aan het doen was is vergeten.
Rembrandt lijkt uitgewerkt, ze keek op,
hij zat afwezig stil. Maar zijn ernst
is spel, ziet ze, en ze speelt weer mee.

Zo trof hij haar blik op zijn ets.
Met trefzekere genegenheid had hij haar
juist voltooid, in enkele lijnen
krult haar haar door de verbeelding.

Nu rust zijn burijn tussen zijn vingers;
hij tuurde net zo lang naar het laatste detail
in zijn spiegel tot zijn schaduw
haar verlicht. Hij speelt het voltooid moment.


Jan Dullemond (1952)
uit: Om tijd te winnen (2017)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Petronella Moens -- Het dankbare kind bij vaders herstelling

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• dbnl
• wikipedia
• stichting
• literatuurgeschiedenis

Het dankbare kind bij vaders herstelling

Konde ik U naar waarde danken,
Eeuwig weldoend Opperheer!
Vader gaaft Gij aan ons weêr,
Redder van bedroefde en kranken,
Gij ontrukt in bangen nood
Dierbre lijders aan den dood.

Ach! toen angst ons 't hart doorwondde,
Toen geen hoop, geen uitkomst scheen,
Stonden wij om vader heen
Aan de schijnbaar veege sponde;
Maar uw' zegen paardet Gij
Toen aan heilzame artsenij.

God! Gij hoorde 't smartvol kermen,
Vaders lijden werd verzacht,
Ja zijn reeds bezweken kracht
Zagen wij door U beschermen,
En herstellings dageraad
Bloosde op vaders bleek gelaat.

Zijn gezondheid keerde weder;
Heel ons dankbaar huisgezin
Roemt uw trouw, uw menschenmin,
Moeders hart, zoo trouw, zoo teeder,
Klopt weêr, vrij van rouw en smart,
Aan haar echtvriends dankend hart.

Blijde broêrtjes! Lieve zusjes!
Allen groeten wij, vol vreugd,
Nu den leidsman onzer jeugd
In ons midden weêr met kusjes;
Allen roemen wij ons lot:
Vader leeft! U dank ik, God!


Petronella Moens (1762-1843)
uit: Gebeden voor kinderen (1833)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Bert Schierbeek -- De schreeuw der vrouwen om meer (fragment)

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• website
• letterkundig museum
• leestafel
• dbnl
• wikipedia

De schreeuw der vrouwen
om meer (fragment)

niet alle hulplijnen zijn loodlijnen, riep de vrouw
ik ben het middelpunt
wie het magisch middelpunt van mijn tong zou zijn dit te weten mijzelf en spatiaal en transport
voor wat is in mij
in mij dacht de man
door de immense buiken der onrust reis ik als erfvrucht van mijn verbeeldingsboom en smijt
rorschachvlekken tegen het mysteriegehemelte van mijn mond en voel mij kleeverwant en wek
het wonder open binnen de wonden van dit lichaam mijn ziel en zie wat er voor machinale
onrusten de bergpunten bewonen der paralijnen en knoopkanalen en hoor de epigrammale stem
in mij die de graven een zin verleent en tot bedden maakt

zie je zei zij hij wilde het wel iedere nacht en
ik was te moe van het werk en een man is dat nooit
want zijn geest heeft geen tijd en zoekt altijd een
dieptepunt van verstrooiing voor zijn handen wat mij
dan aangedaan wordt niet de liefde maar het zwarte gat van
een mijnwerker die de dag en de nacht moet dalen uit het leven
zonder een woord zonder wat de streling tot liefde maakt en meer
dan een beestenleven zie je dat zo voelde ik en ik wilde het soms niet
ook omdat ik zo moe was van de dagen alleen zonder de stilte van lieve
woorden die de huid zo mooi kunnen bewonen en alles laten glanzen

[lees verder]

Bert Schierbeek (1918-1996)
uit: De andere namen (1974)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Jacobus Bellamy -- De ijverzuchtige & De liefde

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• wikipedia
• literatuurgeschiedenis.nl
• dbnl

De ijverzuchtige

Een recht* en teder minnaar
Is altoos ijverzuchtig. -
Wanneer zijn meisje een' ander'
Met vriendlijke oogjes toelonkt,
Gevoelt hij, in zijn' boezem,
Een heimelijke ontroering.
Dan straalt hem de ongerustheid
En kommerlijke vreeze
Uit naauwoplettende oogen.
Nu poogt hij eens de droefheid,
In zijn gelaat zoo zichtbaar,
Met een geveinsde vreugde,
Voor aller oog te dekken.
Dan weêr doen spijt en gramschap
Zijn bleeke wangen gloeïen.
Dan brandt 'er in zijn oogen
Het vlammig vuur der woede.
Dan knerst hij op zijn tanden,
En vloekt hem, dien zijn meisje
Zoo vriendelijk belonkte.
Maar - ziet hij weêr zijn meisje,
En lagcht zij lief en teder
Den gullen lagch der liefde:
Straks* zijn de vreeze en droefheid,
De spijt* en felle gramschap
Van zijn gelaat verdweenen.
Dan valt hij op haar boezem,
En drukt haar in zijn armen,
En kuscht heur lieflijk mondje,
En staamelt, onder 't kusschen:
Gij zijt, gij zijt mijn meisje! -
Gij zijt de lust mijns levens! -
Gij zijt - gij zijt mijn alles!



recht en teder = echt tedere
straks = weldra
spijt = ergernis



De liefde

Wanneer vertoont de Liefde
Zich op het allerschoonste,
In 't hijgende verlangen,
Of na het gul genieten? --
Wij smaaken het genot reeds
In de armen der verbeelding,
Wanneer wij nog verlangen.
Maar, na het vrij genieten,
Wanneer, door al de vreugde,
De snaaren der verbeelding
Geheel zijn overspannen,
Dan heerscht in onze ziele
Een sombere verwarring.
Dan geeft het droevig denkbeeld:
Wij hebben reeds genoten!
Der ziele een matte houding.
Maar, geeft een blik der hope
Weêr leven aan 't verlangen,
Dan leeft de ziel, en schept zich,
Uit loutre harsenschimmen,
Wel duizend vreugdebeelden.


Jacobus Bellamy (1757-1786)
uit: Gezangen mijner jeugd (1782)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Elma van Haren -- Dorst

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• wikipedia
• de harmonie
• dbnl
• schrijversinfo
• kb







• Voorproefje Zuurstofconfetti (downloadlink).

Dorst

Over de drempel, de haspel de klos,
nooit gekocht, nooit gevonden,
maar vergaard met een vals hart,
een klosje wit garen voor witte gordijnen.

Door de kamer, de kelder de koelte
van het gezicht gewist, achter de bries,
onder ons gebleven en gezwegen dit grijze,
dit klosje grijs garen voor je zondagse pak.

Onder de grond, de gondel de grendel,
weggeschoven voor de kus van de Judas,
das om de nek ongebreidelde heisa, met een
rood klosje garen je mond gestopt als een sok.

Binnen de touwen, de tong en de tranen,
gedroogde zilvervisjes onder de rots,
rollen de klos rond. zout in je wonde,
warmte een hittebestendige grap —

Alles onderweg de pas afgesneden,
aanplant vertrapt, broedsel het nest uit,
karrenspoor hard, een korst op de aarde.
Oranje tegen de felblauwe hemel en
van duister gesponnen
                                    garen het zwart,
                bivakmuts,
                                  woedende bloedklos,

de klok slaat, het hart slaat,
                                             één houw
                                             en het hoofd ligt eraf.


Elma van Haren (1954)
uit: Zuurstofconfetti (2018)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Geert Briers -- een klassieke gedachte

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• website
• youtube
• vrijdag

een klassieke gedachte

zo strak
dat zwarte kleedje
om je lijf

het kleurt wat donkerder
daar ter hoogte van je schuimen
ton sur ton

zolang de gedachten
zolang de blik maar niet afgewend
het is gewoon een zaak van wachten

hoe gul jouw smaak vrijkomt
door het dansen van vingertoppen
het kammen tegen de haarlijn in
het lijmen van je dijende donshaartjes
het tippen van de tong

mijn ene hand gebogen op de plank van je borstbeen
surfen op de golven van je ademhaling
golfslag na golfslag je zoute water in
mijn andere hand opent je zee
van mogelijkheden
gevaren
baren

mijn beide handen gebogen
over het klavier dat je ivoren lichaam is
de lichte de snelle de trage de zware de witte de zwarte toets
de tempi de tempura de empañada

ik rachmaninov je


Geert Briers (1964)
uit: Voor wie de liefde (2018)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Albert Verwey -- Europa & Aarde

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• wikipedia
• dbnl
• bloemlezinkje
• bwn

Europa

Om van een rots van Afrika te staren
In zee, en zien zoo neevlige verwazing
Als kust van Spanje, en merken met verbazing
Die zilvren zoom achter de blauwe baren, -

En in één droom Europa rond te varen,
't Blauw Hellas langs, langs Erins groene grazing,
En de IJszee door en 's Noors ijzen verglazing,
Daar 't staal dat staroogt met de pool wil paren: -

Zoo met zijn ziel te omvatten als op kaarten
D' oogen doen, 't werelddeel van kust en kapen,
't Gekarteld voorgebergt en 't lang schiereiland,

Maakt me als een reuzenstandbeeld dat de vaarten
Ziet in het inland die daar veilig slapen,
't Beboomde land en 't glinsterende weiland.


*


Aarde

Als 'k u zoo lief niet had, mijn aarde, zou ik
Zoo niet begeere' u in een droom te vieren,
Maar al uw steden en al uw revieren,
En bosch en berg graag in één beeld beschouw ik.
Als kind al zocht ik u, mijn aarde, en wou ik
U kennen heel, uw hemel met zijn vieren,
Uw oceanen daar uw winden gieren,
Uw blank-zeilende wolk, zwerk zwart en rouwig;
Uw landen daardoor zilvren stroomen zwieren,
Uw bergen daarop hooge pijnen razen,
Uw weiden waarop wilde kudden grazen,
Die Mexicaan aan lasso medeslieren; -
En 'k zag u heel, o aarde, en zal u hier en
Hierna vieren met kinderlijk verbazen.


Albert Verwey (1865-1937)
uit: Aarde (1896)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Job Degenaar -- Herfst in Lemmer & Decembertijding

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• website
• wikipedia
• schrijversinfo
• npe
• dbnl

Herfst in Lemmer

De horeca houdt zich in holen verscholen, de straten
zijn nat, de bomen rond 't Dok verkleurd, op tochthoeken
ritselt blad; wat pas gebeurd is, is al lang voorbij

het water, weer van eend en meerkoet, spiegelt
een helblauw vlak, bij de brugwachter hangen
annonces van verlopen evenementen

Minder afgeleid kijken we uit over de lege
havens, zien de zon laag langs de gevels scheren
luisteren naar de regen ’s nachts

groeten elkaar nadrukkelijker en zoeken ons
in duurzaamheden, tegen de leegte in, die plots
zich om je sluit als sneeuw op rozen in november


*


Decembertijding

Onder een scherp hemellicht schuift traag
vanaf de zee een antraciet signaal op

En ja, daar dwarrelen sneeuwvlokken
het bastion van een lichtgemeenschap binnen

verhalend van een oude geboorte
ver weg, van ongekend formaat

Zijn we meer dan bij toeval verwekt? leg ik
de blijvende, nu hij zich aandient, voor

Tot ook die vraag
in sneeuwen overgaat


Job Degenaar (1952)
uit: Hertenblues (2017)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

J. Winkler Prins -- Wesp en lelie

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• dbnl
• wikipedia
• npe
• wat gedichten

Wesp en lelie

Al de eikebladeren waren volgestoken:
Geen ruimte was er meer voor 't wespenei: -
Maar op een bloemperk wiegt een lelie blij
Haar zestal draden, krullend reeds ontloken.

Een wesp, die graag zich spijtig had gewroken
Dat hij geen honig puren kan als bij,
Vraagt: Staat het lelie aan mijn legboor vrij,
In uw satijn een ei of wat te koken? -

Een paar! - De wesp blijft boren, boren, boren...
De lelie zucht, verbleekt: ik zei een paar!
De wesp vliegt weg; en weldra kan men hooren

Hoe lelie klaagt: ik voel mij schriklijk naar;
Ik vrees mijn jeugd, mijn schoonheid is verloren:
In 't wespenei schuilt voor de bloem gevaar.


J. Winkler Prins (1849-1904)
uit: Sonnetten (1885)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster