Wim Brands -- Lijzig

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =



* vpro
* weblog
* wikipedia
* neem me mee, zei de hond




= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =



Lijzig

Tien koeien had hij, een stuk grond, een moeder die voor hem
kookte. Meestal sprak hij op een dag maar een paar woorden.
Zoals nadat hij met een nekslag een konijn voor het avondeten had
gedood: 'Dood. Jammer.'
Ook zijn moeder sprak weinig. 'Zoek een vrouw. Ik ga dood.'
Hij keek naar de hemel en vroeg zich af waarom daarboven
ook een witte vogel zwart werd.
Hij sprak een buurvrouw aan. Lijzig, zoals ook zijn moeder
sprak, alsof de woorden ijsberen waren die langzaam,
onbestemd wegdreven op ijsschotsen. Maar zo voelde het
niet: een witte vogel werd razendsnel zwart.


Wim Brands (1959)
uit: Neem me mee, zei de hond (2010)





* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://lists.freeteam.nl/mailman/listinfo/coster-l