Carel Vosmaer -- Op eene luit

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =



* wikipedia
* dbnl








Op eene luit,
gevonden in eenen sarkophaag

Hoe vaak ’t amandeloogig kind, de wang
Van zonnegloed gebronsd, met lotosbloemen
In ’t zwart en geurend haar, zich schoon deed noemen
Door haar gebruinde minnaars, om haar zang
Bij deze snaren! Waar der lusten drang
En hartstocht Pascht vereeren deed en roemen,
Als Tum verzinkt en d’avondschemers doemen,
In ’t land van heilige sperwer, sfinx en slang.

Dit speeltuig heeft Egypte’s goden lang
En al zijn levens overleefd, zijn smart
En vreugd en pracht, – de tijd het al verslindt.
Die luit heeft, zingend vogeltje, haar zang
Bewaard, zoo frisch als toen zij greep in ’t hart,
Waar ’t laatst haar droeg ’t bekransde slavenkind.


Carel Vosmaer (1826-1888)







= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://lists.freeteam.nl/mailman/listinfo/coster-l