John O'Mill -- vier gedichten

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* wikipedia
* website
* dbnl
* cubra






Chanson d’enfant

Mon oncle qui,
mon oncle qui,
mon oncle qui-
tle ma tante,

et quand je suis
plus grand je qui-
tlerai ma gouvernante


Royal visit blues
‘A cat may look at the king’

A diplomat in Liverpool
kissed the queen, the foreign fool.
‘Eess not,’ said he, ‘improper theeng,
improper ees to kees de keeng.’


Pair de blomme
Kempen 1887

’k Heb nooit ’en purper pèrd gezien
in zon- of maneschijn,
toch lijkut me leuker zo’n pèrd te zien
dan om zo’n pèrd te zijn.


Kryptorijm

Een tanige tante uit Twente
met sproeten ter grootte van rozijnen
was met haar gebrek
toch nog hevig in tel
maar ze barstte dan ook van de kwartjes.


John O’Mill (1915-2005)
uit: Light verse in Dutch & Double Dutch (2012)









= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Achilles Mussche -- Verlaten Leda

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* wikipedia
* literair Gent
* dbnl
* voorgelezen






Verlaten Leda

Onder zijn donzen aandrang zonk ik achterover,
tussen zijn sneeuwen vleugels zwevend meegevoerd
in zulk een tederheid, dat onder `t donker lover
ik hem verrukt herken: Zeus heeft mij aangeroerd.

Hoe heb ik, sedert, hier in heimwee neergelegen;
keert gij dan nooit meer weer, mijn witte wufte zwaan?
Hij zwiert en zwerft in avonturen allerwegen,
slechts in een speelse vlucht greep hij mij even aan.

Maar onvergetelijk. Wie door Olympiërshand
ééns werd geraakt, kan van de goden nooit genezen;
zelfs in mijn eigen paleis sta ik vervreemd aan de kant.

En toch als in een glorie. Waar of hij heen mag wezen,
hij lag hier aan mijn mond, ik heb hem niet verloren
en leef in zijn geheim, voor altijd uitverkoren.



Achilles Mussche (1896-1974)









= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Wilfred Smit -- Afscheid

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* dbnl
* wat gedichten
* wikipedia
* historici.nl






Afscheid

Er staat een plant begonia vaarwellis
in het venster; hij zal niet omkijken
niet zien - ik plant een hagepreek
van lieve woorden om hem heen;
hij wil wel luisteren maar voor 't laatst.
zo ga ik langzaam over in een oude vrouw,
een oudere zuster der vitrages,
met plotseling een zoon maar hij is weg,
en met een kat imaginair, niet te verjagen.


Wilfred Smit (1933-1972)










= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Simon Vinkenoog -- Hooglied

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =




* dbnl
* website
* wikipedia






Hooglied

Ik zeg tegen mezelf: jongen, ze verwijten je vaak
dat je geen omgang hebt met je vrienden & vakgenoten,
dat je hun gezelschap mijdt, hun discussies niet wilt zoeken
(ze zeggen het anders, zó zien ze het niet)

En ze vragen je vaak: wat zoek je toch bij die gekke jongens?

Dan antwoord ik niet, of ik zoek naar uitvluchten,
zeg ik dan, Simon Vinkenoog,
ik heb het ze nooit durven zeggen,
waarom ik zó leef, en niet anders.

Zal ik antwoorden, beterweten, zeggen?
Omdat Kees Bottenberg eens heeft gezegd:
‘ik zou willen schrijven,
want er zou een bijbel geschreven moeten worden.’

Daarom, medeschrijvers. Wij schrijven een bijbel.
Ieder zijn eigen hooglied. Ieder het zijne.
Ik de mijne.
Allen één God.


Simon Vinkenoog (1928-2009)
uit: Eerste gedichten 49|64









= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Johanna Geels -- Op zand gebouwd

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* meander
* leest voor
* weblog








Op zand gebouwd

Wat doen we met het strand waar jouw hand onder mijn jas
zacht verweer ontmantelde. Laten we er welkom in schrijven
het thuis voor de deur leggen, zeggen, dit is ons zand.

We zullen woonmensen zijn die in folders leven, op woonkleden
enquêtes invullen met onze warme wollen sokken. We krijgen
stompkaarsen waar we kinderen vroegen, het geef niet, lief.

(We schieten gewoon een ieder die met een buggy over ons zand
loopt vanachter de ramen overhoop.)

We boren gaten in het strand, dopen onze wollen sokken in het
grondwater waar ze roze babysokjes baren die we ophangen
boven ons bed.

Volgend jaar vragen we honden aan iedereen die het horen wil.
Komaan met al dat hondenkwijl, de vieze poten op het kleed
die we likken als wezen.

We koesteren ons strand, zetten de potjes met zand voor de ramen,
waar we zwaaien naar onze honden, kijk ze rennen,
ze hebben jouw ogen, lief, zie je wel?



Johanna Geels (1968)








= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Kees Ouwens -- De omstandigheden

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* wikipedia
* dbnl
* paar gedichten








De omstandigheden

Langzaam maar zeker werd het donker.
En stil. Ik bevond mij in een ruimte.
Ik stond. Daarna lag ik.
Vervolgens sloot ik de ogen.
Nu werd ik slaperig.

Toen het geheel donker was, ontwaakte ik,
waarna ik opstond.
Doelloos trad ik in de buitenlucht.
Daar hoorde ik een stem, die toevallig de mijne was.
Onwillekeurig sprak ik.
Van plezier daarom kletste ik mij met de vlakke hand
op de dijen.
Vervolgens besloot ik te gaan huilen.
De nacht gaf mijn tranen een verrassend aspect.
In het maanlicht werden zij als parels.
Bovendien maakte de stilte mijn snikken goed verstaanbaar.
De omstandigheden waren dus gunstig.
Dat maakte mij gelukkig.


Kees Ouwens (1944-2004)
uit: Arcadia (1968)









= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

G.A. Bredero -- Snachts rusten meest de dieren

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =


* wikipedia
* dbnl
* kb
* gedichten
* literaire roadtrip (video)







Snachts rusten meest de dieren

Snachts rusten meest de dieren,
Ook mensen goed, en kwaad,
En mijn Lief goedertieren
Is in een stille staat:
Maar ik moet eenzaam zwieren,
En kruisen hier de straat.

Ik zie het zwerrick drijven
Ik zie de klare Maan,
Ik zie, dat ik moet blijven
Alleen mistroostig staan!
Ach lief, wilt mij gerijven
Met troostelijk vermaan!

Och slaapt gij mijn behagen,
Dewijl ik doe mijn klacht?
Wat baat mij dan mijn klagen,
Nu gij de doven slacht:
Ik zal 't geduldig dragen,
Ik wens u goede nacht.

Adieu Prinsesje jeugelijk
Mijn Vrou van mijn gemoed:
Adieu en droom geneugelijk
En slaap gerust en zoet:
Ach 't is mij zo onmeugelijk
Te rusten als gij doet.


G.A Bredero (1585-1618)





slacht = lijkt op








= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

René Puthaar - De verloren gewaande neef uit Nieuw-Guinea

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* wikipedia
* dbnl
* uitgever






De verloren gewaande neef uit Nieuw-Guinea


Niet omdat hij stonk en van de buidelwolf
het spitse had, het felle en het uitsterven:
na zoveel waarheid was hij wildgroei, schadelijk.

Een schemering als in dat late strijkkwintet
dat, zo had iemand verzucht, de zomer uitgleed
en haar vale goud ten leste oppoetste met as.

Benauwde dieren janken almaar hoger, dunner.
Een dimmer hield het kunstlicht huiselijk. En hij,
hij hield het vooralsnog bij opstaan, kaken dicht.

Onvergetelijke avonden, zwaluwstaartjes vlechten
tussen sterven en denken, jihadisten, Socrates
(rechter, berecht me, u bent mijn rechter niet).

Hij snoof. Hij zag het buiten, waar het donkerde,
honds verwilderd voor de ramen van ons huis.
Over de daken viel een zwarte zwerm uiteen,

in lichtschijn trilde mist boven de tuinen.
Gegrom klonk op. Ik ruik het lijk, zei het, het grote.
En hup! de kamer uit. Helaas, nooit weergezien.


René Puthaar (1964)
uit: Het wilde kind (2012)








= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Adriaan Morriën -- Pastorale

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* wikipedia
* dbnl
* wat gedichten






Pastorale

De paarden mogen blijven leven
Een aarde zonder mensen maar met hengsten merries veulens
De boerderij verlaten maar de weide vol met vee
Het bos weerklinkt van ’t esperanto van de dieren
De lanen en de paden worden overwoekerd
Bloemen verdringen zich als engelen om een dode

Geen leunstoel bij het raam geen fles met medicijnen
Een wereld die haar hemd heeft uitgetrokken
De tijd ligt als een veulen in het gras
De koe vergeet de schaamte om haar uiers
Het varken wordt weer mager als een filmster
De kippen zoeken vaders voor hun kuikens

De slakken huizen nu voor goed in alle keukens
Het zout verdroogde of smolt weg tot tranen
Een kudde olifanten snuffelt aan de dakgoot
Een zebra raakt verdwaald in vroegere villawijken
Een geit verandert zienderogen voor de spiegel
De liefde is een samenscholing op de pleinen

En God niet meer verstrooid door onze vaders
Verandert zijn drievuldigheid in paarden
Een merrie om zijn nederdaling te ontvangen
Een hengst voor verre tochten op de aarde
Een veulen voor de zondeval der slangen
Een ezel voor de al te hete dagen

Het leven keert terug naar oude wouden
De kikkers kwaken in de late avond
Er is geen voorkeur meer voor nachtegalen
En ook de hazen halen ruimer adem
De nacht verzamelt paarden en geluiden
De wind verplaatst zijn grote schone handen


(1952)

Adriaan Morriën (1912-2002)








= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Ida Gerhardt -- In memoriam patris

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* genootschap
* kb
* website
* wat gedichten
* voorgelezen gedichten





In memoriam patris

Mijn vader heeft de waterlaarzen aan.
Wij samen zijn de Lekdijk afgekomen.
Ik ben voor mijn verjaardag meegenomen:
hij moest vandaag bij het gemaal langs gaan.

Gemaal: dat is je vader horen noemen
die vreemde woorden van een andere taal
als hij de waterstand leest van de schaal;
te ademen in het onbenoembaar zoemen
dat gonzend omgaande aanwezig is.
Èn, niets te zeggen als hij bezig is:

‘Dàt is een man, daar kun je staat op maken’.
Als op de zaken orde is gesteld
doen wij huis op aan. Een lucht van geweld:
Gorcum ligt al door wolken overkraagd.
Geen noodweer en geen wereld kan mij raken
als hij, het laatste stuk, mij op de schouder draagt.


Ida Gerhardt (1905-1997)
uit: De ravenveer (1970)








= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Hendrik de Vries -- Over ’t veld klonk geroffel en geroep

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* wikipedia
* wat gedichten
* dbnl
* over de vries' biografie
* 9 tekeningen






Over ’t veld klonk geroffel en geroep.
Daar dwarrelde een guitige aardmannetjestroep
Met gehup en gehots, met gestomp en gesla,
Met gehuil en geschop,
’t Ondeugend zigeunerprinsesje na,
Dat stuurde haar paardje in lichte galop.
Toen zei de klok van “Tingelingela”,
Toen hield alles op, en ’t prinsesje was weg.

Daar begon dat gelach achter berk en heg
Dat ik nu nog bij mij heb, nacht en dag;
Dat hinnikte en tuimelde en daverde voort
Onder elke krioelende bloemenpoort.
Het is of ik nooit nooit rusten mag
Omdat het mij telkens, telkens weer stoort.
Het is of die menigte naar mij gluurt.
Had ik dat lachen maar nooit gehoord!

Jij woont zelf in de buurt van dat eenzame veld
Waar ik nimmer weer kom;
En ik zeg je nu, wat ik geen mensch heb verteld:
Hoe ’t geschater als duivelswerk spookt in de lucht;
Hoe ik nergens ontvlucht aan die woelige drom
Die mij kwelt en bespot, en ik weet niet waarom.


Hendrik de Vries (1896-1989)
uit: Slingerpaden (1945)








= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Hendrik de Vries -- Ten hemel steigeren burchten

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* wikipedia
* wat gedichten
* dbnl
* over de vries' biografie
* 9 tekeningen






Ten hemel steigeren burchten, steden,
Tuimelen vliegende roofdierdrommen:
Harpijen, door duivelen bereden;
Arenden; schuimige tijgermuilen.
De boomen huilen of torens luiden,
Hoog door de duisternis; juichen en woelen.
Wee om de bloemen! Als tooi van bruiden
Tegen halfdichtgegroeide poelen
Slingert en sliert heur verwoeste luister.

Aarzelend maanlicht. Weeldrige tuilen.
Schorsige zuilen. Starre kolommen.
Kuilen vol ritsling, vol boos gefluister.
List en verlokking en loensch gegluur.
Stilte, kortstondig. Zie ’t bliksemvuur.
Hoor ’t noodweer grommen. Zoek, langs die muur,
’t Innigste plekje om samen te schuilen.


Hendrik de Vries (1896-1989)
uit: Slingerpaden (1945)








= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Koos Speenhoff -- Het kind van de zonde

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* wikipedia
* gedichten en teksten
* historici.nl
* speenhoff zingt
* rotterdam 010
* biografie





Het kind van de zonde

Ik ben een lichtzinnig persoontje,
Te jong om verstandig te doen.
Ik lach als een ander zou huilen,
Mijn hele fortuin is een zoen.
Mijn naam kan me niemendal schelen,
Omdat ik niet weet wie ik ben.
Ik kan ‘m niet lezen of schrijven,
Want lachen is al wat ik ken.
Ik ben maar een kind van de zonde,
Ik leef voor den glanzenden schijn;
Wanneer er geen zonden bestonden,
Dan zou ik een engeltje zijn.


Koos Speenhoff (1869-1945)








= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Hans Vlek -- Vruchtbare bladgrond

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* npe
* dbnl
* canon brabantse letteren
* het laatste optreden van hans vlek






Vruchtbare bladgrond

Vespasianus, Romeins keizer, eter
van bij voorkeur tijgervlees
staart mij scheef aan vanaf een
goudstuk, goed voor één slaaf.

Hij is dood, d.w.z. dat ik elke keer
als ik naar lucht hap, twintig-
duizend atomen binnenkrijg die
ooit in zijn longen vertoefden.

Op as en humus, langs heuvels
waar Clovis uitreed voor een bende
Franken en de dag verloor
groeien uitstekende wijnen.

En misschien dit papier:
een bruidsjapon van oma, watten
die bij een eenvoudige bevalling
ongebruikt achterbleven.

Vespasianus, heerser over vruchtbare
bladgrond, lucht in mijn longen,
norse kop op het pronkstuk van
de collectie, eter van mest.


Hans Vlek (1947)
uit: Een warm hemd voor de winter (1968)








= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Piet Paaltjens -- Aan Rika

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* wikipedia
* dbnl
* kb
* wat gedichten
* Familie en kennissen als luisterboek
* 'Aan Rika' verfilmd





Aan Rika

Slechts éénmaal heb ik u gezien. Gij waart
Gezeten in een sneltrein, die de trein
Waar ik mee reed, passeerde in volle vaart.
De kennismaking kon niet korter zijn.

En toch, zij duurde lang genoeg om mij,
Het eindloos levenspad met fletse lach
Te doen vervolgen. Ach! geen enkel blij
Glimlachje liet ik meer, sinds ik u zag.

Waarom hebt gij van dat blonde haar,
Daar de englen aan te kennen zijn? En dan,
Waarom blauwe ogen, wonderdiep en klaar?
Gij wist toch, dat ik daar niet tegen kan!

En waarom mij dan zo voorbijgesneld,
En niet, als ‘t weerlicht, ‘t rijtuig opgerukt,
En om mijn hals uw armen vastgekneld,
En op mijn mond uw lippen vastgedrukt?

Gij vreesdet mooglijk voor een spoorwegramp?
Maar, Rika, wat kon zaalger voor mij zijn,
Dan, onder hels geratel en gestamp,
Met u verplet te worden door één trein?


Piet Paaltjens (1835-1894)








= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Gerrit Kouwenaar -- altijd alsof alsof altijd de vogel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* wikipedia
* dbnl
* kb
* wat gedichten
* leest voor





(altijd alsof alsof altijd de vogel
de hemel doorgrondt, de honger het eten

waar men ook kijkt kijkt het oog
door een keel die keelt bij het leven

waar men ook hoort heeft de mond
het goud van de kever verguld

en altijd het woord dat zijn echo verbetert
altijd de foto van wat is geweest)


Gerrit Kouwenaar (1923)








= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Nine van der Schaaf -- Strijder

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* wikipedia
* dbnl






Strijder

Strijder heeft niets dan het eigene,
Dat de menschen niet weten,
Heeft de brand van het verlangen en de keten
Van zijn deugden en verdorvenheden.

De bloem die hij niet kent spreekt tot hem,
Ster die hem verschijnt licht in zijn oogen:
‘Ik vaar in het duister en weet niet de groote bedoeling,
Kom en vaar met mij, een glans in het duister, wij beide.

Hef u uit nachtgeruisch, stijg tot mijn lichtend veraf-zijn,
Treedt in het droomland dat wijd om de aarde zich uitbreidt,
Vaar in de diepte des doods, waar de steenen leven.’


Nine van der Schaaf (1882-1973)








= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Willem Kloos -- Ik hield u dierder dan mijzelf

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* wikipedia
* dbnl
* wat gedichten
* letterkundig museum





Ik hield u dierder dan mijzelf. Ik hàd
Geen dierbaar zelf meer, want ik wierp mijn trots,
Mijn donkren trots, mijn alles, wat ik had,
Vóór uwe voeten, als de voeten Gods.

Ja, gij waart God, maar God mij van veel spots,
Geen God van Liefde, - die mijn ziel vertradt
Totdat zij sterven wilde; - toen daar, plots,
Een lichte schaduw door mijn duister trad:

Ik zag dat bleek gelaat, de siddering
Dier lippen, - dàt waart Gij - uw open hart
Bloedde en die oogen weenden van terzij ...

Toen wist ik àlles en op eens verging
Al mijn verlangen en mijn wilde smart
In mijmering en eindloos medelij ...


Willem Kloos (1859-1938)
uit: Verzen (1894)







= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Simon Carmiggelt -- Verliefde reiziger

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* wikipedia
* dbnl
* citaten
* carmiggelt over engagement





Verliefde reiziger

In 't kust-pension kwam liefde hem bezoeken.
Zij at haar visje en zijn hart werd warm.
De zoutpot gaf hij haar met blijde charm'
en hij sprak Engels zonder een woord op te zoeken.

Zijn lieven thuis geraakten in het duister
want in zijn knieën kwam een oud gevoel.
Hij schertste wervend naar zijn zondig doel.
Zijn nieuwe pak gaf hem 'n ongekende luister.

Eerbiedig keek ze naar de stempels in zijn pas,
het werd haar prentenboek-een meisjesdroom.
Haar kus bleek kinderlijk; het vreemde idioom
dwong hem alleen te melden dat ze lovely was.

Bij 't afscheid werd geweend; op zo'n station
spant alles samen tegen een romantisch slot.
Hij reed naar huis en voelde zich een vod,
maar leerde spoedig, dat hij snel vergeten kon.


Simon Carmiggelt (1913-1987)







= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Paul van Ostaijen -- Liedje

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* wikipedia
* dbnl
* nagelaten gedichten
* deel uit 'Bankroet Jazz', naar een scenario van Van Ostaijen





Liedje

M’n meisje heeft me bedrogen gemaakt,
Falderideine,
Pieterse, is er een zaak die zó vermaakt,
Falderideine, falderidom.

Mijn harte teer, mijn harte zeer, verhoopt geen wederkeer,
Falderideine,
Maar, ach, m’n vrienden troosten: meisjes zijn er meer,
Falderideine, falderidom.

Zo ben ik weer in 't leven gans alleen,
Falderideine,
Zo spoedt m’n leven als ’n sneltrein heen,
Falderideine, falderidom.

Soms heb ik wel gewenst van dood te zijn,
Falderideine,
Nu hoop ’k: komen zal ’n nieuw lievekijn
En weerom brengen blijdschap in het harte mijn,
Falderideine, falderidom.


(september 1915)
Paul van Ostaijen (1896-1928)







= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

P.C. Hooft -- Mijn lief, mijn lief, mijn lief

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* wikipedia
* dbnl
* Alle gedichten
* gedichten, tonelstukken en brieven





Sonnet

‘Mijn lief, mijn lief, mijn lief.’ Zo sprak mijn lief mij toe,
dewijl mijn lippen op haar lieve lipjes weidden.
De woordjes alle drie, wel klaar en wel bescheiden
vloeiden mijn oren in, en roerden (’k weet niet hoe)
al mijn gedachten om, staag malend, nemmer moe;
die 't oor mistrouwden en de woordjes wederleiden.
Dies ik mijn vrouwe bad mij klaarder te verbreiden
haar onverwachte reên; en zij verhaald’ het doe.
O rijkdom van mijn hart, dat overliep van vreugden!
Bedoven viel mijn ziel in haar vol hart van deugden.
Maar toen de morgenstar nam voor den dag haar wijk
is, met de klare zon, de waarheid droef verrezen.
Hemelse goôn, hoe komt de schijn zo na aan ’t wezen,
het leven droom, en droom het leven zo gelijk?


P.C. Hooft (1581-1647)




dewijl = terwijl
wel … bescheiden = goed te verstaan
staag = steeds maar
wederleiden = tegenspraken
dies = daarom
en zij verhaald’ het doe = en dat deed ze toen
bedoven = overweldigd


De minnaar droomt dat zijn vrouwe voor hem staat en lieve woordjes tegen hem zegt. De liefdesdroom is een bekend thema in de petrarkistische poëzie, maar de inzet in media res is ongebruikelijk. Anders ook dan in de ‘gewone’ petrarkistische liefdesdroom, die sterk erotisch getint is, ligt hier de nadruk op de woorden van de geliefde.







= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Hendrik Marsman -- Berlijn

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =




* dbnl
* kb
* historici.nl


Berlijn

De morgenlucht is een bezoedeld kleed
een bladzij met een ezelsoor
een vlek

de stad
een half ontverfde vrouw

maar schokkend steigert zij den hemel in
als een blauw paard van Marc in 't luchtgareel

Berlijn

de zon is geel


Hendrik Marsman (1899-1940)




• een blauw paard van [Franz] Marc
• Dit gedicht van Marsman staat sinds kort op een muur van de Nederlandse ambassade in Berlijn. (Foto's Felix van de Laar)

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster