René Puthaar - De verloren gewaande neef uit Nieuw-Guinea

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* wikipedia
* dbnl
* uitgever






De verloren gewaande neef uit Nieuw-Guinea


Niet omdat hij stonk en van de buidelwolf
het spitse had, het felle en het uitsterven:
na zoveel waarheid was hij wildgroei, schadelijk.

Een schemering als in dat late strijkkwintet
dat, zo had iemand verzucht, de zomer uitgleed
en haar vale goud ten leste oppoetste met as.

Benauwde dieren janken almaar hoger, dunner.
Een dimmer hield het kunstlicht huiselijk. En hij,
hij hield het vooralsnog bij opstaan, kaken dicht.

Onvergetelijke avonden, zwaluwstaartjes vlechten
tussen sterven en denken, jihadisten, Socrates
(rechter, berecht me, u bent mijn rechter niet).

Hij snoof. Hij zag het buiten, waar het donkerde,
honds verwilderd voor de ramen van ons huis.
Over de daken viel een zwarte zwerm uiteen,

in lichtschijn trilde mist boven de tuinen.
Gegrom klonk op. Ik ruik het lijk, zei het, het grote.
En hup! de kamer uit. Helaas, nooit weergezien.


René Puthaar (1964)
uit: Het wilde kind (2012)








= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster