Alexis de Roode -- Bij het rode licht van de wekkerradio

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* website
* wikipedia
* leest voor






Onderstaand gedicht komt uit de bundel Geef mij een wonder van Alexis de Roode, die in 2005 door Philip Hoorne besproken werd op de website Poëzierapport – inmiddels ter ziele. Deze recensie en 34 andere zijn door oprichter Philip Hoorne verzameld in de bloemlezing Dansen tot na sluitingstijd, die deze week verschijnt. Een royaal fragment uit de recensie van de bundel van De Roode is te lezen bij de Contrabas.





Bij het rode licht van de wekkerradio

Ze trok een onderbroek aan
en daarna nog een.
Met damast en goudbrokaat
omwikkeld tot een mummie
gaf ze haar lichaam
aan Klaas Vaak, bandeloos.

Ze was moe: dat is waar.
Wat mag je vragen van een lichaam
dat het jouwe niet is.

Dat ze naar mij keek en zei:
ik wil even naar je kijken.
Dat ze gelukkig was. Maar moe, heel moe.
Was dat zelfs niet genoeg.

De onredelijkheid van kleine ongemakken!
De gekte van zaad dat geen uitweg vindt!

Wat zingt daar ’s nachts in die hoge Dom?
Het luiden van klokken geeft weinig troost.

We kunnen nog duizend jaar slapen,
maar samen niet meer dan veertig.

Je mag slapen, je mag slapen,
maar wacht daarmee op mij.


Alexis de Roode (1970)
uit: Geef mij een wonder (2005)






= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster