Marcel Coole -- Tovenaar

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* schrijversgewijs
* dbnl









Tovenaar

De blanke dreef mij in de kudde, mij de ram,
de sterke, de diep-gevreesde, de fel-gehoornde.
Hij lei de vuisten in de heupen toen ik toornde
dat ik mij wreken zou, en loech zich bijna lam.

Zijn spot trof mij als een spies. Ik stak mijn hut in brand,
nadat ik mijn bezit met zorg had weggeborgen
in een boom. Ik had mij liever laten worgen
dan mij te plooien naar het teken van zijn hand.

En ik verdween, als in de lucht plots opgelost.
Mijn clan-genoten werden driftig ondervraagd,
doch elkeen hield zich als een pasgeboren kind.

Zij voelen dat ik lééf, en ’t mij geen moeite kost
aan mens en dier t’ontkomen. Aan de blanke knaagt
mijn kracht. Ik weet reeds dat zijn bloed zich traag ontbindt.


Marcel Coole (1913-2000)
uit: Kaluwa. Kongogedichten (1957)




= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster