Herman van den Bergh -- Wacht

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* wikipedia
* dbnl
* voorgelezen
* De spiegel (pdf)

houtsnede door Van Uytvanck





Wacht

En voor de poort, waar zij geworteld staan,
vangen de groote wachten nachtlijk aan:

— Maar gij die, zelf verloren, al te mild
mijn zomers als vergroende munten spilt?

— Gerekte schaduw gaaft ge me voor licht,
vrouw die langs zon en maan gesluierd ligt!

— Over de beurtlings zachte en drieste lier
viel uwe stem in heilloos formulier.

— Levens bezette ik en landen tot buit;
mijn land en leven teerde' in vlammen uit.

— Wee, wie begeerig en van vleugels lam
vrees en bederf in zijn gedachten nam!

— De wacht is grijs. Hoor de verlatenheid!
De harten grijzen, grijzen vóór hun tijd.

....Een ronde maan dringt, menschoog zonder brauw,
zich bóven met de wilskracht van een vrouw. —


Herman van den Bergh (1897-1967)
uit: De spiegel (1925)









= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster