Thera Westerman -- Opa Kok (XI)

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =



* google
















Opa Kok (XI)

Mijn eenden bezitten wonderlijk melodieuze voetjes. Ze
lopen als een continue applaus achter me aan, vaak krijg
ik de neiging tot buigen. Vooralsnog dragen ze geen
bouquetjes rozen of rotte tomaten onder hun vleugels.
Ik zou het best eens kunnen proberen, alhoewel ze niet
hoger kunnen kijken dan mijn enkels en die buigen
slecht.
Of breken.
De deurwaarder, praktisch en pension, ziet er
overdonderend uit. Groot en in zwart leer gehuld
schrijft hij zijn rampzalige tijdingen heel zorgvuldig in
schoonschrift uit, hunkerend naar koffie en een praatje.
Beide laat ik achterwege, hetgeen hem diep kwetst.
Mijn onstartbare auto hebben we samen het zandpad
afgeduwd met de vermetele hoop hem rijdend te krijgen,
deze inspanning is erg slecht voor mijn astma vond de
hijgende deurwaarder, duwen mogen duerwaarders
nooit, wèl schoonschrijven. Ik doe mijn plicht, mevrouw.
Zo is dat, tot ziens, meneer.


Thera Westerman (1930)
uit: Een mug in de winter (1972)




= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster