Hendrik Marsman -- De bruid

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* wikipedia
* dbnl
* wat gedichten
* letterkundig museum
* historici.nl








De bruid

Ik dacht dat ik geboren was voor verdriet

en nu ben ik opeens een lied
aan 't worden, fluisterend door het ijle morgenriet.
nu smelt ik weg en voel mij openstroomen
naar alle verten van den horizon,
maar ik weet niet
meer waar mijn loop begon.

de schaduwen van blinkend witte wolken
bespelen mij en overzeilen mij;
en scholen zilvren visschen bevolken
mijne diepte en bliksemend voel ik ze mij
doorschichten en mijne wateren alom doorkruisen
en in mijn lisschen vluchten

zij zijn mijn kind'ren en mijn liefste droomen

ik ben nu volgegoten met geluk.
de tranen die ik schreide en de zuchten
zie ik vervluchtigen tot regenbogen
die van mijn oogen springen naar de zon.

waar zijn de bergen van den horizon?

ik zie ze niet


Hendrik Marsman (1899-1940)







Misschien heeft in den laatsten tijd Slauerhoff, door te overlijden, den roem van Marsman 
als exponent der ‘jongere’ poëzie, eenige concurrentie aangedaan, want men komt als dichter 
nu eenmaal niet jong te sterven, in Nederland, zonder bij het ‘groote publiek’ een zeker 
schuldgevoel wakker te maken; maar Marsman blijft toch de held der poëtische legende, 
de man van het historische oogenblik. 
- Menno ter Braak


= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster