Tsjêbbe Hettinga -- Vreemde kusten / Frjemde kusten

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* website
* necrologie
* dbnl
* spreekt






Uitgeverij Bornmeer publiceerde onlangs onder de titel It faderpaard / Het vaderpaard een een herdruk van Tsjêbbe Hettinga’s tweetalige bundel Vreemde kusten / Frjemde kusten uit 1995. De Nederlandse vertalingen in de bundel zijn van Hettinga en Benno Barnard.


Vreemde kusten

Aan zwarte staalkabels hebben de bokken
De nacht boven zee en haven uitgetakeld.
De kreten van zeevogels, op het water
Dommelend, zijn overgenomen door meisjes
Die hoogkeels op havenjongens afvliegen.
De wind, met zout en vreemde talen geladen,
Zeilt plichtmatig als een parlevinker door
De waterstraten van de stad, de kaaien langs
Waar de houdini's van de grote vaart vlug
De boeien van de lange deining afdoen, en
Door stegen, naar doodlopende harten, om
Lichtzinnig aan de zwier te gaan met geuren van
Lavendel, leer, knoflook, tabak, benzine.
De drukke kaaien en de moede nazomer,
De bokken en de mokkels vinden elkaar
Niet: er zoekt een zeeman, die nog landrot is. Ik.

Urenlang dool ik door het havenkwartier,
Drink in de dokkroegen: onder de dekmantel
Van nacht en neon varen rosse vrouwen
In de kooien van het wrakke schip De Wereld
(Met pooiers aan de pompen die de tranen
Hozen). De uitgeholde boot der maan bezeilt
Zo koel de zuidelijke continenten,
Die op de waterkaarten van mijn aandenken
Schatten hebben aangekruist met de namen
Van havens, krijsende zeevogels, de grijze
Ogen van een overgestoken moeder.
Ja, alle havens lijken op elkaar, weet ik,
En, net zo, de zilverrovende vrouwen.
Kom lief, roept er een. Dat zeggen ze allemaal,
Overal. Nee, thuis wil ik zijn, al is het
Maar een nacht, en zoekend wacht ik op een taxi.


Frjemde kusten

Oan swarte stielkabels hawwe de bokken
De nacht boppe see en haven úttakele.
De gjalpen fan seefûgels, op it wetter
Yn 'e slomme, binne oernommen troch fammen
Dy't op hichte havenjonges befleane.
De wyn, dy't sâlt en frjemde tongslaggen ynhat,
Sylt plichtmjittich as in parlefinker troch
De wetterstrjitten fan 'e stêd, de kaaien del
Dêr't de houdini's fan de grutte feart fluch
De boeien fan de lange dining ôfdogge.
De stegen troch nei dearin'de herten, om
Lichtsinnich oan 'e swier te gean mei roken fan
Lavendel, lear, knyflok, tabak, benzine.
De drokke kaaien en de wurge neisimmer.
De bokken en de mokkels fine elkoar
Net: sykjend in seeman, dy't noch lânrôt is. Ik.

Oerenlang doal ik troch it havenkertier.
Drink yn'e dokkroegen: ûnder de dekmantel
Fan nacht en neon befarre rossige
Froulju de koaien fan it wrakke skip De Wrâld
(Mei poaiers oan 'e pompen dy't de triennen
Eazje). De útholjende boat fan 'e moanne
Besylt koel de súdlike kontininten,
Dy't op 'e wetterkaarten fan myn oantinken
Skatten krúst ha mei de nammen fan havens,
Mei de kielen fan kriezjende seefûgels, mei
De grize eagen fan in oerstutsen mem.
Ja, alle havens lykje op inoar, wit ik,
En, lyksa, de sulverrôvjende froulju.
Kom leave, ropt ien. Dat sizze se allegear,
Oeral. Nee,thús wol ik wêze, al is 't mar
Foar in nacht, en svkjend slaan ik de taxi's acht.


Tsjêbbe Hettinga (1949-2013)
uit: It faderpaard / Het vaderpaard (2014)





• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster