Wouter Godijn -- Af en toe, als het plotselinge oplichten

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* dbnl
* kb
* wikipedia
* leest voor
* atlas









Af en toe, als het plotselinge oplichten

De apen op de daken roepen: ‘Nul-nul! De wedstrijd is geëindigd in nul-
nul!’ Zich voortreppen.

Weelderige, dicht met dennenbomen begroeide kust. (Hoe de bomen
vorstelijk de trappen naar het water af schrijden.) Nonchalant verspreide
nevelslierten. Af en toe, als het plotselinge oplichten van een idee, de glim-
mende rug van een orka – groot zeezoogdier. Pindakaas.

Een broche, donker gloeiend op turkooizen namaakzijde in een doosje dat
riekt naar verschaald parfum. Zelfs toen ze gestorven was: elke dag kwam
ze ervoor uit haar graf – om zich op te tutten. Haar vragen: ‘Ik word er niet
mooier op. Houd je nog van me?’

Kalmerend, licht glooiend grasland, tot aan de horizon. Hol vanbinnen zijn,
bol van buiten.


Wouter Godijn (1955)
uit: De professor en de hyena (2015)









• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster