Mary Frye -- Ik ben er niet

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* wikipedia
* Do not stand at my grave and weep



Deze week vijf gedichten met toelichting die Jacques Klöters uitkoos uit zijn net verschenen bloemlezing Voorleesgedichten uit De Sandwich. Vandaag als vijfde: Mary Frye.








Ik ben er niet

Ga niet naar mijn graf met je verdriet
Ik rust daar niet, ik ben daar niet

Ik ben het zonlicht op het korenveld
Ik ben het blazen van de najaarswind
Ik ben de herfstregen die het gras herstelt
Ik ben de sneeuw die een deken spint

En kom je ’s morgens je bed droef uit
En zie je vogels in een cirkelvlucht
Ik ben hun opwiekend geluid
Ik ben de wolken in de lucht

Ga niet naar mijn graf met je verdriet
Ik ben daar niet, ik stierf niet


Mary Frye (1905-2004)
Vertaling: Jaques Klöters




"‘Do not stand at my grave and weep/ I am not there I do not sleep’, naar dit gedicht wordt het meest gevraagd. Het is een merkwaardige tekst die al jaren in rouwadvertenties rondwaart zonder dat iemand zeker weet wie haar geschreven heeft. Beweerd wordt dat een Hopi-indiaan de dader is. Dat zou het nogal holistische vers een nog indrukwekkender achtergrond geven natuurlijk. Ik weet wel wie het vertaald heeft, dat ben ik namelijk. Hoewel vertaald… gemonteerd eigenlijk. Tientallen mensen deden in opdracht van Het Parool een poging het te vertalen en ik stelde uit de beste regels dit geheel samen.
Het gedicht werd populair toen de vader van een gesneuvelde Engelse soldaat het in 1995 voorlas op de televisie. Het zou in een brief gestaan hebben van zijn zoon die hij pas na zijn dood mocht openen. Het maakte diepe indruk op de kijkers die dachten dat Cummins, de gesneuvelde soldaat, het gedicht zelf geschreven had, maar dat blijkt niet zo te zijn.
Mary Frye (1905-2004), een huisvrouw uit Baltimore die voor de aardigheid gedichten schreef, gaf die wel eens aan vrienden om ze te helpen. Zo ook dit gedicht, in 1932 geschreven voor een rouwende vriendin die het weer doorgaf aan een ander enzovoort, totdat het op een gekleurde kaart kwam te staan die enige bekendheid kreeg. In december 1977 las filmster John Wayne het voor op de begrafenis van regisseur Howard Hawks en daarna klonk het op de herdenkingsplechtigheid van de vijf astronauten die omkwamen bij de ramp met de Challenger in 1986 en het werd voor het eerst gepubliceerd in 1991 in de bundel Earth Prayers: From Around the World. Wat zullen we erbij draaien? ‘One day I’ll fly away’ van Randy Crawford?”








• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster