Co Woudsma -- Herdenken

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* wikipedia
* website
* bezige bij



portret: jet nijkamp







Herdenken

We hebben en we zijn ons lijf
en weten dat het elk moment
bezwijken kan, van buitenaf
of binnenuit. Hoe leven we
alsof ons lichaam eeuwig is,
de grootste vanzelfsprekendheid,
terwijl zelfs de planeten en
de sterren niet voor altijd zijn.

De doden: ze bestaan. We zien
hun onveranderlijk gezicht,
hun onbezwaarde lichaam en
we horen ook, zij het van ver,
hun stem. Ze worden als vanzelf
en steeds opnieuw door ons gedacht.


Co Woudsma (1960)





• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Edith de Gilde -- Tuin

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* weblog
* Leestafel
* npe
* gedichten.nl









Tuin

In mijn hoofd is langzaamaan een tuin gegroeid.
De zon schijnt er altijd, er bloeien blauwe bloemen.
Onder een dikke boom een bank. Ik ga er zitten
en krijg gezelschap. Soms komt die en dan weer die of die.

We praten. ‘Ik mis je,’ zeg ik en de ander zegt:
‘Ik was er toch? We dansten, schreven, lachten, weet je nog?
Ik raakte je, daar was ik blij om. Had je het willen missen?’

‘Nee,’ zeg ik, ‘nee, dat niet. Maar blijf je komen?’
‘Zolang ik kan. Dat is beloofd. Dit is een mooie plek.’

In mijn hoofd is langzaamaan een tuin gegroeid
die ik steeds vaker zal bezoeken.


Edith de Gilde (1945)




• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

R.R. van der Leest -- Oersetting fan it Sjineesk Gedicht

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* wikipedia
* sirkwy
* dbnl
* voorgelezen









Oersetting* fan it Sjineesk Gedicht

lytse tryngtrang gyng mei hangwang
op de jang tse kiang yn in jonk
hoang ho woe dat net lije ho sei hoang
ho dat mei net ik doch pang
ik bin bang sei tryngtrang hangwang
ik bin bang foar syn pang
leaver doch ik pang pang tryngtrang
leaver doch ik pang pang sels
doe skeat hangwang tryngtrang dea
bang doe foel lytse tryngtrang del
ho sei hoang ho dat kin net hangwang
op de jang tse kiang kin dat net
pang pang bang bang skeat doe hoang
pang pang bang bang hangwang dea
iensum foer doe hoang ho syn jonkje
oer de jang tse kiang nei sjanghai


R.R. van der Leest (1933)
uit: Practicum (1970)




oersetting = vertaling



• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Delphine Lecompte -- Bijten in het Frans

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* interview
* npe
* enkele gedichten
* youtube
* poetry










Bijten in het Frans

Ik was eens op taalkamp
Ik hoorde het werkwoord bijten in het Frans
En ik dacht dat het sterven betekende
Ik mocht mijn hand in de muil van een kalf steken
En ik voorvoelde dat seks minder intiem zou zijn; minder gezellig ook.

Ik werd verliefd op iemand van hetzelfde geslacht
Ze mocht vroeger naar huis omdat haar vader een poolreiziger was
Een kortharige monitrice zei: ‘Tu as une voix forte!’
Ze haatte mij, het was een klein beetje wederzijds
Elke dag dacht ik aan de kerk van mijn geboortedorp.

Ik werd betrapt toen ik shampoo trachtte te stelen
Van het minst blozende en meest blonde kamplid
Ik kreeg een postkaart van mijn moeder
Het was een paardenrace van Degas
Ze schreef: ‘Parijs is mooi. Wilfried heeft een Afrikaans masker voor mij gekocht.’

Ik was eens op taalkamp
Ik leerde dat bijten en sterven niet dezelfde woorden waren
Na de verijdelde shampoodiefstal werd ik geminacht
Elke ochtend sprak ik met God
Ik vond hem even getalenteerd als Degas, en mooier nog dan paardenbenen.

Zo prettig was het taalkamp niet
Het kalf en de postkaart waren de hoogtepunten
Terug thuis mocht ik mijn mening geven over het Afrikaanse masker; ik had er geen.


Delphine Lecompte (1978)
uit: Dichter, bokser, koningsdochter (2015)






• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Dirk Jelles Troelstra -- Bourgeois en proletariër

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* bwsa
* dbnl
* wikipedy










Bourgeois en proletariër

Zij schatten honend zijn waarde
Met de maat van het stomme geld,
Naar de factor zijner slijtage,
Naar de jaren die hij telt.

Zij verbruiken de kracht van zijn leven
In hun harde meerwaardefabriek,
En gunnen den rest aan de wormen,
Als een vuile, waardloze kliek.

Zij hebben bittere zorgen
Om zijn godsdienst en zedelijkheid,
Zij volgen hem tot in zijn woning
Met verwaande weldoenerigheid.

Zij willen hem commanderen
In zijn vreugde en zijn smart,
En met hun plompe poten
Trappen ze hem op het hart.

En met hun domme verbazing
Kijken ze in zijn gezicht,
En begrijpen niet de hoogheid,
Die in zijn trekken ligt.


Dirk Jelles Troelstra (1870-1902)





• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Jane Leusink -- Het regent in Sneek

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* weblog
* npe
* meander
* wikipedia










Het regent in Sneek

Het regent in Sneek. Een stenendwinger ontsluit liefdevol
zijn bron onder de woestijn of slaat water van steen
uit de akker die braak ligt. Halleluja!

De hond schudt zijn eerste regenboog uit de druppels,
geurige sneeuwballen hangen al aan de struiken
het personeel wiedt en raast langs het gras.

Zo langzaam mogelijk schrijft de dichter zijn laatste gedicht.
Hij schrijft: er zijn fragmenten, fragmenten van fragmenten
en details die zich diep in mijn keel planten.

Achter mijn ogen trekken stenen beelden, een roze
optocht, een roze karavaan: wij komen geheid
bij je aan, zingt de karavaan.


Jane Leusink (1949)
uit: Een grazende streep in de lucht (2015)





• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Nine van der Schaaf -- Goudvlinder & De nijveren en het nu

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* schrijversinfo
* npe
* neder-l
* wikipedia
* dbnl









Goudvlinder

Er luidde een klok en een landman spitte de vlakte,
Vogels omhoog kwinkeleerden hun luid lentelied.
Donker omlaag keek de man in de deugd van zijn arbeid,
Even omhoog in het luchtblauw, gram de gedachte:
Wie zal de vrucht oogsten, ik of de bende der roovers?
Dieper omlaag groef hij: wie zal mijn ziel grijpen,
God of de duivel? Lijflijk bestond hij zoo pover,
Schold naar het voog'lengebroed om de luidruchtige vreugde.
Dolf naar den god in den grond, die de vruchtbaarheid leidde.
Wachtte een moment, toen goudgeel een vlinder neerstreek
Neven zijn spa, waar zijn knoestige hand even poosde.



De nijveren en het nu

Hoe is het dat wij eenmaal rijk waren
In het land van de bijen in volle korven?
Buiten de korf was armoe, doch daar was de verbeelding;
Allerlei insectengoed, nietig tot vlinderschoon,
Prees zwervend de aarde en zon, vond wat honing.
En luid zoemden de nijveren dat rijkdom heel wel
Mogelijk was en bereikbaar, zie de korven;
De gedragen lijfjes dwaalden van hof naar horizon
Dagelijks, nachtelijk. Incidenteel was de hongerdood;
Nog lagen de landen der toekomst blank
In het zwavelstokkenlicht van verstoten kinderen.

Nu is de dood ons voorbijgetreden
Om dat licht te doven. Een van zijn brede voeten
Staat hier, een is in aangrenzend land
Der toekomst en zijn schaduw is over
Heel de aarde als nimmer. 't Bedrog
Is zo alledaags als de verf op de gezichten.
Het lacht nog wel vriendelijk. Doch om het geluk
Staan wrange wachters. — Wacht op de dag! —
— Maar onze laatste ging mogelijk voorbij. — Lieve
Machteloze geverfden dansen. Leven met
Veel wisselgeld: muntstukken op losse koersen.
Het is toch al gelijkwaardig in schaduwlanden.


Nine van der Schaaf (1882-1973)
uit: Schrijversalmanak 1953





• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Dieuwertje Mertens -- Voyeur

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* google












Voyeur

Ik ben jouw voyeur van het eerste uur, meisje.
Als geen ander weet ik dat in het kuiltje
net onder je borstbeen een sproetje ligt begraven.
Ook weet ik van je haar en de dode lok
waar je op kauwt als je niet weet wat te zeggen
En wat dacht je van die hoektandjes; klein en vilein,
geslepen voor slagaderlijke complicaties.
Vergeet niet dat jij geboren werd onder mijn blik.
Jij bestaat slechts bij gratie van mijn pen.
Als ik wil, laat ik je verdrinken in het plasje kleding aan je voeten.
Of ik breek je beide benen in een spagaat.
Het kan tragisch lopen in het leven van een meisje:
Ongehoorzaamheid is zelfmoord.


Dieuwertje Mertens






• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Pom Wolff -- (...) & in de bloementuin

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* website
* ipoetry




foto: ben kleyn






(...)

als ze vragen
hoe je poëzie moet schrijven
laat ze dit dan lezen
als ze vragen of ik van je hield
zeg dan dat ik onafgebroken
naar je heb gekeken

dat alles wat ik zeggen kon
hiermee wel is geschreven
hoe eigenlijk alleen gebleven is
dat ik weet dat je er was
dat het toen niet meer kon zijn
en dat het toen niet meer kon zijn



in de bloementuin

je weet
er waren altijd meisjes bij
wat was ik rijk
ze vulden aan ze vulden bij
het was als wijn

ik maakte blij
ze spraken lieve woorden
je maakt me mooier dan ik ben
zei er een
ze wilde altijd zoenen

een kon geen kinderen krijgen
een was te dik
een had een broertje dood aan liefde
een hield veel te veel van mij
een woonde in almere

je weet
er waren mooie meisjes bij
soms zo oogverblindend schoon
dat je je vuil erbij voelde
zo zit ik in mijn bloementuin

ik zal je elke bloem vertellen


Pom Wolf (1953)
uit: Een vrouw schrijft een jongen (2014)







• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Katharina Lescailje -- Verlooren en wedergevonden vriendschap

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* digitaal vrouwenlexicon
* wikipedia
* dbnl
* rozemarijnonline









Verlooren en wedergevonden vriendschap

Wanneer de vriendschap op het aardryk scheen verlooren,
Zocht myn verliefde geest haar op van stad, tot stad,
En vloog door land en zee; maar nergens was die schat
Aan bergen, bosch of beek: dies scheen haar val beschooren.

't Gerucht van haaren dood drong zelfs al in myn ooren,
Wyl snoô geveinsdheid reeds op haaren zetel zat.
Toen viel myn droevig hart, van zoeken afgemat,
In wanhoops duisterheid: want niets kon my bekooren.

Doch eindelyk verscheen aan my dat Godlyk licht,
In Sara, die de deugd en trouw in 't aangezicht,
En waare vriendschap heeft in 't oog en hart geslooten.

Dus licht zy als de Zon in d' opgang van haar Jeugd,
En smelt en mengt myn ziel, als ze ontfonkt in vreugd:
Dus bloeit ze met de haare in nieuwe vriendschapslooten.


Katharina Lescailje (1649-1711)



“En zo zit er op het moment dat Lescailje dichtte heel wat geslachtelijke chaos verborgen in het zinsdeel haaren dood.” (Lees hier waarom.)







• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

E. du Perron -- Adriana de Buuck & Reprise (na 6 jaar)

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* website
* E. du Perron Genootschap
* Cultuurarchief
* dbnl
* Over onderstaand tweeluik









Adriana de Buuck

Een zestiende-eeuwsche Vrouwe van geen twintig jaar.
Het voorhoofd, smal maar jong en effen, is omgeven
door het devotelijk teruggekamde, en even
door een fijngazen muts gedekte, bruine haar.

Roerloos staat de figuur: geheel in zwart - en waar,
uitglippend onder bont, de mouwen ietwat leven,
door hun warm karmozijn, aan 't doodsche kleed gaan geven,
liggen de handen stroef en bijna kleurloos op elkaar.

En kalm, tè kalm kijkt deze jonge vrouw. Men raadt
een vuur, dat ook die weeke roode mond verraadt,
dat in die starende oogen is teruggedrongen.

Een ondervoed gevoel, door een verbruut gemaal,
door kerkdienst, sloom gebaar en ingetogen taal,
een moedermaagd onwaardig, als door stààl bedwongen.



Reprise (na 6 jaar)

Zoo schreef ik. Want wat wist ik van uw zonden?
ik, op mijn teenen onder uw portret.
Een kind kon niet uw hoog gemoed doorgronden:
gij leekt mij schoon als een beheerscht gebed.

Ik zag niet dat uw mond zoovele monden
gelaafd had, dat gij steeds weer hadt gered
de door uw schoonheid reddeloos gewonden,
gevend uzelve: schroeiend, onbesmet.

Eénige gave in dit armzalig leven,
van god of duivel die ons 't leven gaf;
o gif en tegengif vòòr 't feilloos graf!

En wat daar in uw oogen stond geschreven
was koele haat en minachting voor straf,
en bittre spijt niet méér te kunnen geven.


E. du Perron (1899-1940)







• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Raf Verhulst -- Tooneel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* wikipedia
* dbnl
* schrijversgewijs
* vreemdelingen in een wereldstad
* van Vlaamsche koppen









Tooneel

Betulband met papieren rozen,
Met gleis dat klaterklinkt;
En groot op haar kartonnen broozen,
Gepleisterd en gesminkt;

Zoo staat in glimpig, bluffig pralen,
De vaal tooneelgodin;
En spiegelhars, in blikken schalen,
Kwalmt standers uit van tin.

Een dichter zal toch eens in 't leven
Haar offren hart en geest;
Den bloesem van zijn droomen geven,
Zijn pit en zielekeest.

Doch rept hij teere, gazen wieken
Dat hij het voetlicht vlucht'!
Of zijn ze roze als 't morgenkrieken
Dat hij 't beduimlen ducht'!

Maar klept hij grauwe, trijpen schachten,
Geschubd met amiant,
Dan mag hij 't smoezelen verachten
En 't schroken van den brand.


Raf Verhulst (1866-1941)
uit: Langs groene hagen (1899)






• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Hans Lodeizen -- 'Een lege postbode verdrinkt in de landweg'

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* wikipedia
* dbnl
* leestafel
* literatuurgeschiedenis
* voorgelezen









'Een lege postbode verdrinkt in de landweg'

voor A. Morriën

het is verdomd al weer haast herfst
en mijn vermoeid lichaam dat geen honing kent
lichaam zwak boven mate en gespleten
het is als een oud huis in Greenwich Village

de bomen staan haastig in te pakken
hun bladeren gaan in de koffers van de grond
de wind is een gezwinde sleutel
en over het deksel legt zij een kleed van wolken

de vensters van mijn lichaam zijn blind
en bij het haardvuur van mijn dromen zie ik
de dagen als vlammen boompje verwisselen
en weggaan in een oude stam van het huis

hoe laat zou het al zijn de rivieren staan
te heupwiegen als een raam tegen het landschap
mijn lichaam mijn teder lichaam zachtjes heengaand
of een lege postbode verdrinkt in de landweg.


Hans Lodeizen (1924-1950)
uit: Het innerlijk behang en andere gedichten (1952)



Ik was niet in staat de heer Vos op zijn vraag [over de betekenis van de aanhalingstekens in de titel van bovenstaand gedicht] een bevredigend antwoord te geven. Ook mij hadden die aanhalingstekens geïntrigeerd toen ik het gedicht voor het eerst had gelezen. Ik begreep trouwens ook niet waarom Hans Lodeizen juist dit gedicht aan mij had opgedragen en waarom hij het mij, toen het eenmaal geschreven was, niet ter hand had gesteld, of in elk geval had laten lezen, toen hij nog leefde. ••• Adriaan Morriën






• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Frans Pointl -- Bootreis & Afscheid

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* wikipedia
* dbnl
* interview
* in memoriam









Bootreis

moeder weet je het nog in 1950
tegenover Heinekens brouwerij
Stadhouderskade
stapten we op die
verbouwde vrachtschuit
houten banken
groen zeil als dak
raamloos en primitief
langzamer dan langzaam
voeren we eindelijk op de Amstel
door verstild landschap
geruststellend geklepper
van het dak
stapten we uit bij 'Het Kalfje'?
of in Ouderkerk?
wachtte de stuurman
op de passagiers?
voer hij terug?
kwam een andere
boot ons halen?
weet jij het nog?
we moeten daar blijven
tot we dat zeker weten


Afscheid

meeuw Frans P.
helemaal aanwezig
vliegend in dichte mist
voor uw oog
al uitgewist


Frans Pointl (1933-2015)
uit: De laatste kamer (2013)






• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Remco Campert -- Woorden woeien het papier op

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* wikipedia
* vpro
* kb
* youtube
* citaten
* leestafel







Woorden woeien het papier op
ik wist niet wat me overkwam
stond er niet lang bij stil
gaf me over aan opluchting
die mijn verstand te boven ging
toen begon het dus
op de middelbare school
die ik als een gevangenis ervoer
woorden hielpen me ontsnappen
vogelvrij uit mijn kooi

Of begon het eerder met ongeschreven woorden?
aan mijn moedershand liep ik als vijfjarige
over de avondlijke Haagse gracht
en stelde vast: ‘maantje loopt een eindje met ons mee’
moeder vertelde het aan dichtersoom Jacques
die sprak:
maak je over hem nooit zorgen
met hem komt alles goed


Remco Campert (1929)
uit: Verloop van jaren (2015)






• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Charivarius -- Voetbal-hymne

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* wikipedia
* dbnl
* wat gedichten


Deze week vijf gedichten met toelichting die Jacques Klöters uitkoos uit zijn net verschenen bloemlezing Voorleesgedichten uit De Sandwich. Vandaag als extra: Charivarius.







Voetbal-hymne

O Spel, dat hoofd en hart der knapen vult,
Die dagelijks ’t gedaas der krant verslinden,
In hartstocht, die geen smaak voor ’t hoog’re duldt,
Dat menschen beesten maakt, en zienden blinden –

Hoort, hoe het plebs uit rauwe kelen brult,
Terwijl het aan ’t afzichtlijk schouwspel smult,
Als daar een horde woestaards en ontzinden
In ’t schunnig schop-werk vuile vreugde vinden...

Ziet, hoe des lichaams schoonste lijn zich kronkelt,
De pees zich opbolt als een boos gezwel,
Wijl ’t oog van een onheil’gen vuurgloed fonkelt...

Ja, duizendwerf vervloekt zij ’t voetbalspel,
Waarbij bedrogen wordt, gewed, gekonkeld...
Voort! vuige voetbalbende – vaar ter hel!


Charivarius (1870-1946)



“Charivarius was het pseudoniem van Gerard Nolst Trenité, een Haarlemse leraar Engels die een zeer veel gelezen rubriek had in de Groene Amsterdammer over taalergernissen. Hij schreef ook ironische gedichten die vanaf 1914 verschenen in de bundel Ruize-rijmen (het ergerde hem dat het woord reuze in de mode was gekomen en als ‘ruize’ werd uitgesproken). Draai nu ‘De Voetbalmatch’ van Louis Davids.”





• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Mary Frye -- Ik ben er niet

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* wikipedia
* Do not stand at my grave and weep



Deze week vijf gedichten met toelichting die Jacques Klöters uitkoos uit zijn net verschenen bloemlezing Voorleesgedichten uit De Sandwich. Vandaag als vijfde: Mary Frye.








Ik ben er niet

Ga niet naar mijn graf met je verdriet
Ik rust daar niet, ik ben daar niet

Ik ben het zonlicht op het korenveld
Ik ben het blazen van de najaarswind
Ik ben de herfstregen die het gras herstelt
Ik ben de sneeuw die een deken spint

En kom je ’s morgens je bed droef uit
En zie je vogels in een cirkelvlucht
Ik ben hun opwiekend geluid
Ik ben de wolken in de lucht

Ga niet naar mijn graf met je verdriet
Ik ben daar niet, ik stierf niet


Mary Frye (1905-2004)
Vertaling: Jaques Klöters




"‘Do not stand at my grave and weep/ I am not there I do not sleep’, naar dit gedicht wordt het meest gevraagd. Het is een merkwaardige tekst die al jaren in rouwadvertenties rondwaart zonder dat iemand zeker weet wie haar geschreven heeft. Beweerd wordt dat een Hopi-indiaan de dader is. Dat zou het nogal holistische vers een nog indrukwekkender achtergrond geven natuurlijk. Ik weet wel wie het vertaald heeft, dat ben ik namelijk. Hoewel vertaald… gemonteerd eigenlijk. Tientallen mensen deden in opdracht van Het Parool een poging het te vertalen en ik stelde uit de beste regels dit geheel samen.
Het gedicht werd populair toen de vader van een gesneuvelde Engelse soldaat het in 1995 voorlas op de televisie. Het zou in een brief gestaan hebben van zijn zoon die hij pas na zijn dood mocht openen. Het maakte diepe indruk op de kijkers die dachten dat Cummins, de gesneuvelde soldaat, het gedicht zelf geschreven had, maar dat blijkt niet zo te zijn.
Mary Frye (1905-2004), een huisvrouw uit Baltimore die voor de aardigheid gedichten schreef, gaf die wel eens aan vrienden om ze te helpen. Zo ook dit gedicht, in 1932 geschreven voor een rouwende vriendin die het weer doorgaf aan een ander enzovoort, totdat het op een gekleurde kaart kwam te staan die enige bekendheid kreeg. In december 1977 las filmster John Wayne het voor op de begrafenis van regisseur Howard Hawks en daarna klonk het op de herdenkingsplechtigheid van de vijf astronauten die omkwamen bij de ramp met de Challenger in 1986 en het werd voor het eerst gepubliceerd in 1991 in de bundel Earth Prayers: From Around the World. Wat zullen we erbij draaien? ‘One day I’ll fly away’ van Randy Crawford?”








• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Jos Versteegen -- Hoe ik homoseksueel ben geworden

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* website
* meander
* leestafel
* dbnl
* wikipedia

Deze week vijf gedichten met toelichting die Jacques Klöters uitkoos uit zijn net verschenen bloemlezing Voorleesgedichten uit De Sandwich. Vandaag als vierde Jos Versteegen.

Hoe ik homoseksueel ben geworden
    Of de gevaarlijke gewoonte van het roken

voor Saskia

Een onweerswolk hangt boven Amsterdam.
Ik ben pas acht en wandel op de Wallen.
De donder knalt, de eerste druppels vallen.
De bliksem zet de stad in vuur en vlam.

Ik glip naar binnen bij een klein ‘theater’,
dat volgens mij gewoon een circus is.
Een vrouw staat in de halve duisternis
bloot op haar hoofd, en drie seconden later

ontpopt zij zich in haar gewaagde stand
als heuse acrobaat en goochelaar:
ik zie hoe zij een brandende sigaar
tevoorschijn tovert met haar linkerhand.

En dan... Ik huiver in mijn regenjackje
als zij de rookwaar opheft. Hupsakee,
zij plaatst de welgevormde Willem II
rechtop in haar geslacht en neemt een trekje.

Haar venusheuvel lijkt wel een vulkaan
die uitbarst. Arm Pompeii, denk ik even.
Ik ben pas acht. Was ik maar thuis gebleven.
De damp doet mij de das om. Zal ik gaan?

De dame zet zich schrap. Zij perst en – plop!
Daar vliegt de peuk naar ’t hooggeëerd publiek.
Het projectiel komt op mij af. Paniek!
Dan schiet ik wakker. Klam. Verward. Doodop.

Dit droom ik elke nacht. Zo zijn mijn gangen.
Zo word ik treurig, oud en homofiel.
De weg is lang. Ontredderd is mijn ziel.
Ik ben pas acht en zie de bui al hangen.


Jos Versteegen (1956)




“Plezierdichters ploeteren en zwoegen zwaar om ogenschijnlijk speelse en gemakkelijke gedichten te maken die lezers plezier bezorgen. Ze storten zich op ingewikkelde rijmschema’s, vernuftige rijmen en taalacrobatiek. Dit vers stond in het tijdschrift De Tweede Ronde waar humorpoëzie altijd welkom was. Jenny Arean was getroffen door dit gedicht en nam het op in een van haar programma’s. Sterker nog, ze noemde dat programma naar een regel uit dit gedicht: ‘De dame zet zich schrap’.”








• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Bert Schierbeek -- maar we zouden niet vergeten dat

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* website
* letterkundig museum
* leestafel
* dbnl
* wikipedia

Deze week vijf gedichten met toelichting die Jacques Klöters uitkoos uit zijn net verschenen bloemlezing Voorleesgedichten uit De Sandwich. Vandaag de derde: Bert Schierbeek.

maar we zouden niet vergeten dat
we hebben gelachen, gelachen hebben
we veel en dat zal ik niet vergeten
want we hebben gelachen en veel hè?
en dat zullen we nooit vergeten omdat
we zoveel gelachen hebben en dat
niet vergeten gvd wat hebben we gelachen
en niet en nooit vergeten dat we zo
hebben gelachen omdat we samen waren
en zoveel gelachen hebben dat we
het nooit zullen vergeten


Bert Schierbeek (1918-1996)
uit: De deur (1972)





“Vroeger dacht ik dat Bert Schierbeek een volkomen onbegrijpelijke schrijver was. Maar toen had ik hem nog niet in mijn radioprogramma horen voorlezen. Hij troostte zichzelf met dit gedicht uit zijn bundel De deur, die hij had geschreven na de dood van zijn vrouw. Johan van der Keuken maakte een film van De deur.”








• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Karel Jonckheere -- Moeder

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* wikipedia
* biobiblio
* schrijversgewijs
* dbnl

Deze week vijf gedichten met toelichting die Jacques Klöters uitkoos uit zijn net verschenen bloemlezing Voorleesgedichten uit De Sandwich. Vandaag de tweede: Karel Jonckheere.

Moeder

Zo lang zij rustig leeft kunnen wij haar vergeten,
ze kost ons zorg noch geld, ze doet ons nimmer zeer;
tweemaal in ’t jaar, misschien, gaan wij nog bij haar eten
en lachen als ze zegt: Het is de laatste keer.

Maar één kort spoedbericht maakt ons opnieuw tot zonen,
wat ons gewichtig werd valt plots en dwaas uiteen,
wij dachten in onze eeuw en in ons werk te wonen
tot wij beschaamd en leeg haar kleine huis betreên.

Ze heeft op ons gewacht. Tenzij ze is gestorven.
Daar ligt wie onze moeder was, het arm gezicht
waarin veel eenzaamheid berusting heeft gekorven
beschenen voor het laatst in reeds vervreemdend licht.

Dat wij voorgoed alleen zijn thans, dat alle bronnen
vervloeien in de tijd, bedroeft ons hart zo niet.
Maar dat onze overmoed zich nimmer heeft bezonnen
over haar eenzaamheid, dit wordt ons taaist verdriet.


Karel Jonckheere (1906-1993)
uit: Pöetische inventaris (1973)




“Dit gedicht trof me op een gevoelige plek. Dat gevoel van: heb ik wel genoeg gedaan, was ik er wel genoeg voor haar? Doordat Jonckheere van ‘ons’ spreekt, maakt hij ons meteen mede schuldig aan de onverschilligheid voor moeders eenzaamheid.”








• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Luuk Gruwez -- Pronkstuk

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* website
* leestafel
* wikipedia
* dbnl
* nacht vd poëzie

Deze week vijf gedichten met toelichting die Jacques Klöters uitkoos uit zijn net verschenen bloemlezing Voorleesgedichten uit De Sandwich. Vandaag als eerste: Luuk Gruwez.

“Op de radio ben je alleen met de luisteraar. Je hebt een geheim vernomen van Luuk Gruwez en fluistert dat iemand in zijn oor.
Ik heb altijd gedacht dat dit gedicht over juwelen gaat die menselijke eigenschappen worden toegedicht. Een luisteraar schreef me dat het ook andersom kan, dat een diep menselijk verlangen naar verbinding en aanraking in dit gedicht via de juwelen tot uiting wordt gebracht. Dat kan ook, iedereen mag zijn eigen interpretatie hebben en zijn eigen verlangens op detekst van de dichter projecteren. Die gaat er niet meer over.”



Pronkstuk

’s Nachts mompelen juwelen in hun slaap.
Zij fonkelen tot in hun dromen,
proberen zo vermaard te glanzen
als de tranen van een dame.

Dat komt, zij zijn soms zeer alleen,
gekluisterd in hun kist van nacht.
Zij willen jubelen in zilver,
in goud, briljant of diamant,

maar praten slechts met wat zij missen:
een hals, een pols, een simpele pink.
O, ziek van heimwee naar knap vlees.
De nacht is lang. Wordt het ooit dag?


Luuk Gruwez (1953)








• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Maarten Inghels - Bus 32

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* website
* wikipedia
* 3 gedichten
* npe
* gedicht


foto: Michiel Hendryckx






Bus 32

Ik heb nogmaals bus 32 genomen:
een reis van Antwerpen naar Edegem en wederom.
Omdat ik de grond ken die mij achtervolgt.

Met het zuchtende optrekken en verledenzieke remmen
door de kwalijk riekende voorstad kwam ook
de geur van chloor en nat haar op de achterbank.

Mijn maag zat weer gevuld met koek
en slanke meisjesdromen maar ik bleef mager op de graat,
misselijk van millenniumkoorts, bochten door het dorp.

Auto’s kruipen als glimmende scarabeeën voorbij.
Het plafond van de bus draagt dezelfde schimmen
als mijn blauwvochtige zolderkamer,

meester Johan en zijn verhaal van Ali Baba.
Zijn veertig rovers lieten hun paarden
de morse van mijn jongenshart galopperen.

Vier uur. De lucht is guur, bedacht de schrijver.
Ik lag in de armen van de knetterende walkman
die de weemoed van een raam met ijskristallen bezong.

Daar is de laatste halte
waar ik zal aarzelen om de trede af te dalen.
De huizen zijn slapende brokkelkiezen,

een zwijgend gebit omzoomt de laan.
Het is weer vroeg duister buiten.
Bomen bootsen mensen na.


Maarten Inghels (1988)
uit: Nieuwe rituelen (2015)








• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Frans Martinus Arion -- Twee gedichten

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* wikipedia
* dbnl
* overleden
* dubbelspel
* hommage







Sterven, maar met Curaçao in mijn armen

Sterven, maar met Curaçao in mijn armen.
Als de beroemde voetbalkeeper Orilio
De pijn voelen van de harde schop
En in mijn buik de herkenning.

De pijn voelen alsof ik baar
Mijn kleine eiland van 63 kilometer.
Maar voelen hoe de zee daarbij opspat
In haar kreten van meeuwen en pijnen.

Sterven met Curaçao in mijn armen
Of gewikkeld in een lap Curaçao
Vergeten dat ik ooit in Europa was, vergeten
En wat dat was, de schok, de schop, de pijn.

De zee is nu boven ons: Ogen dicht nu en neus dicht
Alleen heel innig je lichaam en je land tegen elkaar aan glijden.
Heel innig. We gaan
Dat kleine eiland optillen in mijn armen
Tegen de zon en regen aan
En haar goed neerzetten daarna ook nog.




Bergvrede (I)

Op het balkon
Is Flora verschenen

Met haar starende blik, in het groen
Haar bril, en haar statige taille.

Bedachtzaam loopt zij nu in de hoogten rond
Langs de relingen van de bergen –

Hierboven spreken Flora en ik over Portugal,
Haar land. Hoe wij dat land het beste vergeven.
En van Amerika dat achter de bergen ligt.

Diep uit het dal komen mensen
Die Flora een voor een ontvangt
Die zij aanmoedigt en aanspreekt –
Zij drinken uit haar hand
En uit de bergbeek

Flora is dus op het balkon verschenen
En roept de vogelen tot zich
Zij nuttigen uit haar vingers
En uit de blauwe lucht.


Frank Martinus Arion (1936-2015)
uit: Heimwee en de ruïne. Verzamelde gedichten (2013)







• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster