Frans Vogel -- Point of view & Perspectief

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* dbnl
* tzum
* laatste gedicht
* leest voor
* interview

Point of view

Het is nooit goed
of het deugt niet.

Wat de boel d’r een stuk
overzichtelijker op maakt.

‘Fraai standpunt is dat!
Dreig je zo niet
van lieverlee
punt of wat
uit oog te
verlie-
zen?’

Laat mijn d’r buiten:
ben al bijziend.




Perspectief

Lang, heel lang
kan het donker zijn.
Tot je tot je strot
in de stront zit.

Maar zie: 1 x in de
diepste duisternis
(de barre, barre nacht
dat je jammerlijk de psalm
De profundis aanheft:
nooit eerder nog
zat enige sterveling
zo zwaar in de rats
als jij) - of daar wenkt
boven aan de rand
van het ravijn,
door grauwe waden
van nevel & mist
bijkans onttrokken
aan het zicht
(zal je anders net zien),
zowaar een zweem van
licht.


Frans Vogel (1935-2016)

• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

J.A. Dèr Mouw -- 't Is lang geleden

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* wikipedia
* historici.nl
* dbnl
* gedichten

't Is lang geleden (8)

En voor den eten, 's middags, werd de zegen
Gevraagd van 'Vader, die al 't leven voedt,'
En die zo trouw 'ons spijzigt met het goed,'
Dat wíj wèl 'van Zijn milde hand verkregen'.

Hij gaf de zon, en, als 't moest zijn, de regen;
En deden we onze plicht met vroom gemoed,
En leerden braaf, en waren altijd zoet,
Zou Hij ons leiden op al onze wegen.

En vlak na 't bidden praatte je niet hard:
'T was of een heel fijn, een heel prachtig ding
Rondom het eten over tafel hing;

En dankbaar was ik dan met heel mijn hart,
Dat we zo prettig bij elkander zaten;
Behalve 's Maandags, als we zuurkool aten.


J.A. dèr Mouw (1863-1919)

• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Heinrich Heine -- De boze oude liederen

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

Heinrich Heine
* Wikipedia (NL) * Wikipedia (D) * gedichten

Marko Fondse
* dbnl * wikipedia * dankwoord Nijhoff-prijs





Deze week vertaalde gedichten: vijf vertalingen van de in 1999 overleden Marko Fondse, geselecteerd door Peter Verstegen ter gelegenheid van het onlangs verschenen gratis eboek met vertaalbeschouwingen van Fondse, Krullen uit de werkplaats (de honderdste bijdrage op Vertaalverhaal.nl). Vandaag als laatste: Heinrich Heine.

De boze oude liederen,
De dromen vol venijn,
Laat daar een kist voor komen,
Laat ze begraven zijn.

Heel wat ga ’k daarin leggen,
Al zeg ik nog niet wat;
Nog groter moet die kist zijn
Dan ’t Heidelbergse vat*.

Laat ook een draagbaar komen
Van planken fors en stug;
Die moet nog langer wezen
Dan heel de Mainzer brug.

Laat ook twaalf reuzen komen
En laat ze nog sterker zijn
Dan in de Dom Sint Kristoffel*
Te Keulen aan de Rijn.

Zij moeten die kist wegdragen
En laten verzinken in zee,
Want bij zo’n grote kist hoort
Een graf evenredig ermee.

Weet u waarom die kist wel
Zo groot en zwaar moet zijn?
Ik wilde er ook mijn liefde
In leggen en mijn pijn.


Heinrich Heine (1797-1856)
(Vertaling: Marko Fondse)

* In Duitsland, een wintersprookje en andere gedichten, met vertalingen van Peter Verstegen en Marko Fondse, schrijft Peter Verstegen in zijn aantekening bij dit gedicht:
Bij eerste publicatie [...] diende dit gedicht [...] als Sylvester-Gedicht, waarin het oude jaar ‘begraven’ werd. Bij publicatie in het Liedboek diende het als ironisch afscheid van de cyclus. Met het ‘Heidelbergse vat’ in r. 8 is een gigantisch wijnvat bedoeld, gebouwd voor het kasteel van Heidelberg, dat nog steeds te bezichtigen is. [...] Sint-Kristoffel [...] verwijst naar een groot stenen beeld, in de Keulse dom, van de heilige Christoforus, de reus die een kind voer de rivier moest dragen dat steeds zwaarder werd en toen het Christuskind bleek te zijn.
Die alten bösen Lieder is natuurlijk ook het slotlied van Schumanns liederencyclus Dichterliebe (zoals hier gezongen door Jonas Kaufmann). Het origineel, met daarnaast de bewerking van Jan Rot voor zijn Nederlandse versie Dichterliefde, staat hier.


• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

A.E. Housman -- Ik kreeg van de sterren heus ’t ergste niet mee

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

A.E. Housman
* wikipedia * Housman Society * bbc * gedichten

Marko Fondse
* dbnl * wikipedia * dankwoord Nijhoff-prijs





Deze week vertaalde gedichten: vijf vertalingen van de in 1999 overleden Marko Fondse, geselecteerd door Peter Verstegen ter gelegenheid van het onlangs verschenen gratis eboek met vertaalbeschouwingen van Fondse, Krullen uit de werkplaats (de honderdste bijdrage op Vertaalverhaal.nl). Vandaag nummer vier: A.E. Housman.

Ik kreeg van de sterren heus ’t ergste niet mee –
een zee van plezieren, van zorgen maar twee.
Maar o, hoe dat tweetal van rust mij berooft –
dat hart in mijn borst en dat brein in mijn hoofd.

Van één gulle gave, ach, kreeg ik niets mee –
gemoedsrust, dat erfgoed van ’t menselijk vee,
dat rust, als voldaan is aan honger en dorst,
met hooi in het hoofd en een kei in de borst.


A.E. Housman (1859-1936)
(Vertaling: Marko Fondse)

• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Marina Tsvetajeva -- Zoals een linker- en een rechterhand

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

Marina Tsvetajeva
* wikipedia * dichtersminiatuur * muurgedicht * Engelse vertalingen

Marko Fondse
* dbnl * wikipedia * dankwoord Nijhoff-prijs




Deze week vertaalde gedichten: vijf vertalingen van de in 1999 overleden Marko Fondse, geselecteerd door Peter Verstegen ter gelegenheid van het onlangs verschenen gratis eboek met vertaalbeschouwingen van Fondse, Krullen uit de werkplaats (de honderdste bijdrage op Vertaalverhaal.nl). Vandaag nummer drie: Marina Tsvetajeva.

Zoals een linker- en een rechterhand,
Is ook jouw ziel aan die van mij verwant.

Zo warm en innig bij elkaar als slechts
Twee vleugels kunnen wezen links en rechts.

Maar storm steekt op – en tussen ’t vleugelpaar
Legt zich een kloof en scheidt ze van elkaar!

(20 juli 1918)


Marina Tsvetajeva (1892-1941)
(Vertaling: Marko Fondse)

• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Vladimir Majakovski -- En toch

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

Vladimir Majakovski
* wikipedia * Fondse over Majakovski in Krullen uit de Werkplaats * Gedicht van Frank O'Hara over Majakovski

Marko Fondse
* dbnl * wikipedia * dankwoord Nijhoff-prijs




Deze week vertaalde gedichten: vijf vertalingen van de in 1999 overleden Marko Fondse, geselecteerd door Peter Verstegen ter gelegenheid van het onlangs verschenen gratis eboek met vertaalbeschouwingen van Fondse, Krullen uit de werkplaats (de honderdste bijdrage op Vertaalverhaal.nl). Vandaag als tweede: Vladimir Majakovski.

En toch

Als een syfilisneus zo kalfde de straat in.
De rivier – een sloot ontucht tot slijm saamgesnoten.
Met hun baadje uit tot het allerlaatst blaadje
kroelden junituinen in hun schunnige blootje.

Het plein op ging ik,
en een verzengde stadswijk wond ik
om mijn hoofd als toupet, roodheet.
Ontzet keek men toe – uit mijn mond hing
half opgekauwd, een spartelpotende kreet.

Toch word ík niet geoordeeld, niet uitgekreten.
Op mijn spoor strooit men bloemen als voor een profeet.
Als die lui met hun syfilisneuzen toch weten:
ik ben úw poëet.

Mijn laatste zorg zal wel uw laatste oordeel zijn!
Mij, en mij alleen zal een processie hoeren
dwars door de stad, dat brandende bordeel, als schrijn
tot God voor hun rechtvaardiging meevoeren.

En huilen dat God straks over mijn boek zal!
Geen woorden zijn ’t – één bundel kramp die krimpt;
en de hemel afrennen met mijn verzen onder de oksel
en, hijgend, ze voorlezen aan zijn kennissenkring.


(1914)

Vladimir Majakovski (1893-1930)
(Vertaling: Marko Fondse)

Origineel.


• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Vladislav Chodasevitsj -- Voor de spiegel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

Vladislav Chodasewitsj
* wikipedia
* Fondse over Chodasevitsj in Krullen uit de Werkplaats

Marko Fondse
* dbnl
* wikipedia
* dankwoord Nijhoff-prijs




Deze week vertaalde gedichten: vijf vertalingen van de in 1999 overleden Marko Fondse, geselecteerd door Peter Verstegen ter gelegenheid van het onlangs verschenen gratis eboek met vertaalbeschouwingen van Fondse, Krullen uit de werkplaats (de honderdste bijdrage op Vertaalverhaal.nl). Vandaag als eerste een gedicht van Vladislav Chodasevitsj.

Voor de spiegel

                   Nel mezzo del cammin di nostra vita

Ik, ik, ik. Wat een woord om te ijzen!
Die daarginds, is dat ik wat zo heet?
Kon mama nu met zo eentje blij zijn,
Met zo’n kalende, gelige grijze,
Aan de slang gelijk die alles weet?

Of op zomervakantie dat maatje
Dat op bals heeft gedanst en gefeest,
Is dat ik, die de groentjes zo haten,
Bij dat dichtende deel van de natie
Om elk antwoord geschuwd en gevreesd?

Of de knaap nachten door redetwistend
Vol jong vuur en gewiekst van repliek,
Is dat ik, en diezelfde soms is het
Die te zwijgen en gekscheren wist in
Gesprekken met al die tragiek?

Maar zo gaat het op aarde steeds tegen
De helft der noodlottige baan:
Je bestaansgronden leger en leger,
Kijk je op – door woestijn gaan je wegen
En geen spoor van jezelf tref je aan.

Nee, geen panter heeft mij in Parijs naar
Een zoldervertrek opgejaagd,
Mij zal geen Vergilius bijstaan, –
’t Is ál eenzaamheid binnen de lijst van
Het glas dat geen leugens verdraagt.

[1924]


Vladislav Chodasevitsj (1886-1939)
(Vertaling: Marko Fondse)

Origineel van dit gedicht (met een Engelse vertaling).
Meer Engelse vertalingen van Chodasevitsj’ poëzie.


• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Maurice Gilliams -- Bronnen der slapeloosheid

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* wikipedia
* dbnl
* website
* letterkundig museum
* interview door Ischa Meijer

Bronnen der slapeloosheid

I.

Zij droeg de lamp achter de waterlissen.
De dageraad van middernacht knaagt door
het hoog vertrek waarin Maria slaapt,
terwijl ik snak naar water en naar lissen.

Ik lig bij haar. Zij rust bij mij. En geen
van beiden zijn wij in de wereld samen,
want niets is hier want élders samen
waar geen verlangen de een van de ander scheidt.

De muur wordt spiegel van het sterrenheir.
De stilte zwelt van vissen. In de algen
knerpen de zoutkristallen van oud zeer.

Verblijf ik dan voortaan in ’t zeemansgraf
terwijl het spookschip onverpoosd blijft zeilen?
- Maar als Maria zucht, vat ik haar hand.


II.

Wolvin en wolf in ’t winters ledikant
als het gehuil des harten krimpt tot fluistren:
uit de angsten ranken namen op in ’t duister
met in hun wijn de bloedsmaak van het lam.

Als in de tijd van de ouders zijn de nachten
, op ’t huis gestapeld drukt het tempelpuin;
en waar een lichtstraal door een schaduw suist
bederft de waan tot schimmel op de wanden.

’t Gedroomde kinderhandje slaapt in ons;
zijn polsje klopt gelijk in nood de borst
der vogels die men treurig vrij moet laten.

Samen, onder de vlag van ’t beddenlaken,
als na een veldslag zijn wij opgebaard.
Maria’s hand rust op mijn grauwend haar.


Maurice Gilliams (1900-1982)

• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Menno Wigman -- Oneindig wakker

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* wikipedia
* dbnl
* kb
* npe
* wat gedichten

Oneindig wakker

                                        Rühmen, das ists! – Rilke

Mooie dingen, allemaal mooie dingen:
je hand die voor het eerst een kattenvacht streelt,
je moeder die bezorgd je knie verbindt,
zes moegedraafde paarden in de zon,
het onweer waar augustus mee begon,
Diana’s hand die naar je broek afgleed,
haar lichaam waar je blind de weg in vond,
de kleur van een kwatrijn van J.C. Bloem,
Nick Cave die dwars door Paradiso zong,
een woord als moerbei, huisraad, ravelijn,
de vondst van een nog net niet schurftig rijm:—
mooie dingen, allemaal mooie dingen
zoals de treinen waarop ik gezoend heb,
het zachte golven van een dranklokaal,
een meisjeskamer die naar adel geurt,
het wonder dat geen dag zich ooit herhaalt,
o mooie dingen en mijn mond benoemt het
voor ik me met het domme zwart verzoend heb.


Menno Wigman (1966)
uit: Slordig met geluk (2016)

• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Chrétien Breukers -- Taart

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* contrabas
* weblog
* leestafel
* boekensalon
* bij de presentatie 1
* bij de presentatie 2

Taart

Ik gromde van geluk. Ik zong een liedje van de radio.
Er werd een taart gebakken, ergens in de buurt.
Bakkersdromen. Slagroomorgie. Schuim. Je lijf,
je lijf. Je onbekende lijf. Waar was het dan? Waar

is ze dan? Waar zijn we nu? De wijngaardvelden
van Bordeaux. De wildernis in Borneo. Ik schreeuwde
over alles heen. Genoeg. Wees nu maar stil. Of stiller.
Wees nu stil. De keuken is een kluis. De keuken is

de plek waar ik het offer voorbereid. En zie, seconden
later mengde ik: bloem en ei en melk. Ik kneedde mij
een lichaam naar gelijkenis. Ik tekende je ledematen

in het deeg. Daar was je dan. Met latjes
en rozijnen. Knapperig en zacht. Ik dacht:
ik breng een stuk. Waarheen? Ik bracht het toch.


Chrétien Breukers (1965)
uit: De zomer haalt nog één keer uit (2016)

• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Bart Chabot -- Shoebaloo

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* wikipedia
* bb
* dbnl

Shoebaloo

op een zondagavond in maart,
(de lente was voortvarend
uit de startblokken gekomen)
reed ik naar scheveningen
en zagen de zee en ik elkaar terug

we hadden elkaar lang niet gesproken,
te lang: de laatste keer dateerde
van ver voor de winter–
niet dat we daarvan wakker lagen
de zee en ik, wij redden ons wel

de zee lag trouw
voor de kust en scheen niet merkbaar
van plek verschoven
ze leek geen dag ouder geworden
en veel jonger dan ze was;
dat vertelde ik haar ook,
een compliment waar ze zichtbaar
verguld mee was

helaas kon ze hetzelfde niet van mij beweren,
zei ze naar waarheid
want zoete broodjes bakken
deed en doet ze niet, de zee
de noordzee niet, en de andere zeeën
en oceanen evenmin

de zee, wist ik terwijl ik het water tegemoet liep,
zou heel wat langer meegaan dan ik-
een gedachte waar ik goed
mee uit de voeten kon
een meeuw hing aan een draadje in de lucht

we keken elkaar recht in de ogen,
de noordzee en ik, en begrepen elkaar
ik liet het water
over mijn puntschoenen lopen
waste zo het kerkhofzand* van de neuzen
en het kerkhofstof spoelde weg

kort daarop ging ik naar huis
want de lucht betrok
het begon kouder te worden, kil zelfs
en de zee en ik,
we hadden elkaar
weinig meer te vertellen


Bart Chabot (1954)
uit: Bananenrepubliek (2016)

* het voorgaande gedicht speelde zich grotendeels af op een begraafplaats




• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Willem de Mérode -- Jeroen Bosch

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* wikipedia
* website
* dbnl
* graf

Jeroen Bosch

Hij werd bezocht door duivelen en spoken.
Afschuwlijker dan in de diepzee leeft
Is het gebroed dat om hem zwemt en zweeft.
Hij weet niet meer, dat hij met witte knoken
Zich vastklemt, maar ziet de eigen adem rooken
Van angst; het zweetend lichaam rilt en brandt.
Beëlzebul streelt met fluweelen hand
En heeft hem met een grauw den nek gebroken.

Hij voelt de wellust wellen in zijn leden.
Met de oogen toe ziet hij het zoetste naakt.
Stamelt hij lustwoorden of zijn 't gebeden?
Is hij tot een zacht lijf of 't kruis genaakt?
‘Leid mij niet in bekoring’...... afgestreden
Schildert hij, in den zuivren dag ontwaakt.


Willem de Mérode (1887-1939)
uit: Kaleidoscoop (1938)

• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Ed. Hoornik -- Een liefde (xiv)

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* wikipedia
* dbnl
* bwn

Een liefde (xiv)

Seizoenen komen en seizoenen keeren:
De aarde wentelt in de zelfde baan.
Wat gistren bloeide is vandaag vergaan:
Alles wat stof is zal tot stof verkeeren.

De wind komt over uit de zelfde sferen;
De boomen ruischen waar geliefden gaan;
Soms blij, soms droef, zien wij elkander aan:
Enkel de liefde zal het hart regeeren.


Ed. Hoornik (1910-1970)
uit: Een liefde (1941)

• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Nanne Nauta -- 11 februari 2015

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* weblog
* wikipedia
* paar gedichten
* youtube


* Uit: Moralen (2016)

• De vorm waarin ik deze 51 gedichten geschreven heb, heet morale élémentaire en is bedacht door Raymond Queneau. Hij gebruikte deze vorm in zijn laatste boek Morale élémentaire (Gallimard, 1975). In zijn aantekeningen1, die postuum zijn uitgegeven, bleek hij er zelf de naam lipolepse aan gegeven te hebben, maar in de praktijk wordt die naam niet gebruikt. Volgens de genoemde aantekeningen bestaat een morale élémentaire uit 3x3+1 woordparen die gevormd worden door een zelfstandig naamwoord voorafgegaan door een bijvoeglijk naamwoord, dit alles voorzien van herhaling, rijm, alliteratie en vrije associaties. Dan volgt er een tussenstuk van 7 regels met een verslengte van 1-5 lettergrepen (het Franse vers werkt niet met voeten maar met lettergrepen). Het geheel wordt afgesloten met 3+1 woordparen. Als basis voor het schrijven van een morale élémentaire gebruikte Queneau een bestaande tekst zoals een roman of een gedicht om daarmee die bron samen te vatten en/of van een bepaald gezichtspunt te voorzien. Latere auteurs gebruikten andere bronnen zoals films of kranten.
(Nanne Nauta)






• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Albertus Frese -- Klinkdicht zonder E

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* dbnl
* blog over Proeve van vyf klinkdichten
* rkd



• ets door Albertus Frese

Klinkdicht zonder E

Thans volgt dit Klinkdicht, dat U klaar aantoond, ja bondig,
Dat ik daar in ontwyk alzulk voornaam Vocaal,
Als gantsch onmisbaar is voor ons, in Hollands Taal,
By Schryf- of Drukkunst, zo voor mondig als onmondig!

Gun my uw aandacht thans, op dat ik U aankondig,
Dat zulks kan mooglyk zyn; maar, valt myn Stuk wat schraal
In Styl, in Maat, in Rym, ontbloot van smuk of praal,
Omschuldig my, zo ik noodzaaklyk daar in zondig!

Tot staaving van myn Woord, zo nam ik dan in acht:
Dat, schoon Hy duidlyk klinkt, by d'uitspraak, Hart of Zach,
Hy nochtans in myn Dicht was van rondsöm onlydlyk.

Gy lacht! doch waar gy't oog ook stuurd, of acht moogt slaan,
Hy is onzichtbaar in dit Vaars: dus blyft Hy staan,
Zo lang, tot dat Hy plaats ontfangt, of is onmydlyk.


Albertus Frese (1714-1788)
uit: Proeve van vyf klinkdichten, in welke naer rang zyn uitgelaten de vyf vocaelen of klinkletters (1784)

• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Willem de Mérode -- De honderdjarige

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* wikipedia
* website
* dbnl
* graf

De Honderdjarige

Haar tijd is dood; en zij werd dor en vaal,
Een grove rariteit, ten halve heilig
En heelemaal een lastpost, nergens veilig
En overal; een oppas in de zaal
Van 't besjeshuis; en in de drukke straat
Tusschen twee krukken en twee begeleidsters,
Jongensgevolg, meisjes als wegbereidsters,
Stremt zij 't verkeer door haar oerouden staat.

Zij praat nog van haar zijden crinoline,
Volants, mitaines, en haar tullen muts.
‘Toen gaf de mode ons meisjes iets beschuts,
En mocht een heer ons met respect bedienen.
Kom nu eens......’ een vermolmde totempaal,
Zoo bergt men haar eerbiedig in de zaal.


Willem de Mérode (1887-1939)
uit: Kaleidoscoop (1938)

• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Peter Verhelst -- Als je geen contact meer hebt met de dingen

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* wikipedia
* dbnl
* website
* regisseur
* poetry

Als je geen contact meer hebt met de dingen


Hoor jij dat ook, dat geluid
van meeuwen, maar geen zee? Onmogelijk

na te gaan waar herinnering begint en droom
eindigt. Hou je koude handen onder je kleren

nu de wind opsteekt. Twee wapperende vlaggen
zijn we. Het gevoel dat alles zich achter een deur afspeelt
en dat je ervoor in de rij kan gaan staan.

Twee hevig wapperende vlaggen.
Alsof we iets ongerepts betreden

wat er altijd zal zijn, zeg je hees,
met opgetrokken schouders, mond open, samengeknepen ogen,
een waterdruppel valt in mijn nek.

Neem het jongetje dat je bent
geweest op schoot. Troost hem.

Je legt je handen op mijn borst,
we gaan zo hoog mogelijk op onze tenen staan.



Peter Verhelst (1962)
uit: Zing Zing (2015)

• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Han G. Hoekstra -- Machteloos weten

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* wikipedia
* dbnl
* muurgedicht
* biografie

Machteloos weten

Machteloos weten, dat wat mateloos
Begeerd werd en bemind tot onverschillig
Bezit verdorren kan, dat men onwillig
Nog streelen blijft, kalm en gedachteloos.

De hand, die op den stoelrand talmen bleef,
De goudschampen op het ontbonden haar,
De oogen, 't overal herkenbre paar,
Men dacht: die heb ik lief, zoolang ik leef.

Het leven is een weergalooze roover.
Het aschblond haar, de oogen en de hand:
Alles bleef uiterlijk onaangerand,
Slechts van het onvervangbre bleef niets over.


Han. G. Hoekstra (1906-1988)
uit: Panopticum (1946)

• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Han G. Hoekstra -- Panopticum

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* wikipedia
* dbnl
* muurgedicht
* biografie

Panopticum

Dwalen door kamers, gangen en portalen,
De wezens vinden die men is geweest,
Schooljongen, ambtenaar, vrek, dief, bruut, beest,
Engel, dwaas, nietsnut, halfgod. Duizend malen

In andere gestalten leeft de geest.
Hier drinkt mijn drinkebroer uit zijn bokalen,
Daar mint mijn minnaar; door de kamers dwalen,
Maar door die eene kamer toch het meest.

Is het al lente? Tuindeuren staan open,
In 't raamkozijn passer en gradenboog.
Scheef staat de stoel. Is het net weggeloopen?

Ik zoek, en in de hoekkast zit het dan,
En spotlacht met een onderzoekend oog.
Kiekeboe, zegt het kind tegen den man.


Han. G. Hoekstra (1906-1988)
uit: Panopticum (1946)

• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

K. Schippers -- Dictee & Voor val

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* wikipedia
* dbnl
* querido
* radiointerview

Voor val

Voor val ik. Ik voor val. Voor ik val. Val ik
voor. Jij valt voor. Valt hij voor. Wij voor

vallen. Vallen jullie voor. La. Al. Val voor mij.
Vooral. Hij valt voor. Voorval. Voor ik val viel

jij voor. Ik voor val. Is zij al voorgevallen. Het
zal voorvallen. Zijn wij voorgevallen. Jullie

gevallen voor val. Nu zullen zij voorvallen. Viel ik
niet voor. Jij voor val. Viel hij voor. Allen voor

al. Rol voor la. Val voor allen. Jij voorvalt. Val ik
nu voor. Hij valt voor. Voor zij valt val ik voor. Val.



Dictee

de blauwe inkt en het groene boek
de zilveren lepel en de gouden kan

de inkt, het boek, de lepel en de kan
het blauw, het groen, het zilver en het goud

de, het, de en de
het, het, het en het

het geel, het wit, het paars en het rood
de doos, het licht, de beker en de ring

de paarse beker en de rode ring
de gele doos en het witte licht


K. Schippers (1936)

• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Jacqueline van der Waals -- In memoriam P.D.Ch.d.l.S.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* wikipedia
* dbnl
* werken
* bwn
* schrijversinfo

In memoriam P.D.Ch.d.l.S.

Ik ween om woorden, die onuitgesproken bleven,
Woorden van troost en deernis met uw leed,
Van dank voor 't geen gij waart en voor mij deedt,
Van teederheid, die ik verlangde u te geven,
Doch nooit heb uitgezegd of neergeschreven
Uit schroom voor 't groote woord, die 't ware woord vermeed....
Ik ween om woorden die onuitgesproken bleven,
Om al, wat ik verzweeg - en gij niet weet.


Jacqueline van der Waals (1868-1922)
uit: Gebroken kleuren

• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Karel Vertommen -- Galgelied

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* dbnl
* npe
* schrijversgewijs

Galgelied

Er stonden drie galgen op 't galgeveld,
De kraaien hebben het voortverteld.

En stom blauwden winterse bossen rondom,
Zij kaatsten 't gekrijs van de kraaien weerom.

Het volk stond zwijgzaam opeengehoopt:
Drie mannen moesten opgeknoopt.

Drie rechters lazen het vonnis voor;
De bossen bauwden het na in koor.

Eén had in eigen macht geloofd,
Hij moest het bekopen met zijn hoofd.

Eén had gehoopt op een nieuwe tijd,
Dat was voor het heden een scherp verwijt.

Eén had de waarheid te zeer bemind,
Daarvoor ging hij bengelen hoog in de wind.

De kraaien krijsten: kwaad is kwaad!
De bossen echoden: haat is haat!

De kring van het volk werd enger en enger,
't Gelaat van de rechters werd strenger en strenger...

Maar toen de koord in de hoogte ging,
In elke lus een rechter hing.

Het volk stond zwijgzaam opeengehoopt:
Drie rechters werden opgeknoopt.

Eén had zijn eigen volk verraden,
Eén had zijn geldkist volgeladen,

Eén had de macht om haarzelf bemind,
Drie rechters bengelden hoog in de wind.

De kraaien krijsten: kwaad is kwaad!
De bossen echoden: inderdaad!


Karel Vertommen (1907-1991)
uit: Brood (1939)

• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster