Inge Boulonois -- Kleinood

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• website
• leestafel
• wikipedia
• poëzie verrijkt het leven
• npe

Kleinood

Hoe het als terloops de eigen plaats vond
in een stenen wereld, niemand in de weg,
net tussen macadam en stoeprand.

Kwetsbaarder dan vlees en bloed
bestaande dankzij minder dan één
vingerhoed bijeen gewaaide aarde.

Uit alle macht de deining van de dag
verdragend, het steeds aanwezige
gevaar van misstappende hakken,
van roekeloos verkerend blik
in de haast van haast te laat.

Door de aardbol net als wij
heel stevig aan zijn boezem
gedrukt terwijl bloot zonlicht
het een grootspraak vanjewelste geeft:
klein hoefblad, karaatgeel bloeiend –


Inge Boulonois (1945)
uit: Idioom van geluk (2016)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Alice Nahon -- Uchtend-liefde

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• wikipedia
• dbnl
• schrijversinfo
• wat gedichten

Uchtend-liefde

Zilver zijn de wegen,
Zilver zijn de weiden,
Zilver van den peerlen-dauw,
Dien de feeën schreiden.

Zingen doet de stilte ...
Zingen psalm-akkoorden ...
Zingend naar elkander gaan
Al ons liefdewoorden ...

Zoenen doen ons zielen,
Zoenen ongebonden ...
Zoenen, als de zonne-vrouw
Zoent de bloemen-monden.

Zalig zijn uw armen ...
Zalig zijn uw oogen ...
Zaal’ger dan d’oneindigheid
Onder zilver-logen ...


Alice Nahon (1896-1933)
uit: Vondelingskens (1920)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Aart van der Leeuw -- Het zonnespel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• dbnl
• wikipedia
• genootschap
• historici

Het zonnespel

Zacht daalde een zondagsrust, ik lei mij dromend
In ’t geurig bloemgoud, dat de wei bemint,
En voor mij rees, het groene veld omzomend,
Een berg van beuken, wuivend op de wind.

Ik zag hun toppen, beurtlings licht en donker,
In vlammen opgaand en weer uitgeblust,
Zich tot dit spel van schaduw en geflonker
Alle gewillig lenen, onbewust.

Doch ik, de blik gericht, het hoofd geheven,
Zocht naar de speler, die deez’ scherts begon,
En vond hem, waar de zomerwolken dreven
In stille stoeten langs dat schild: de zon.

Toen, turend, werd ook ik gelijk die bomen
Een door het hemels licht beschenen kind,
En voelde vreugde en weemoed me overkomen,
In beide zwelgend, en voor beide blind.


Aart van der Leeuw (1876-1931)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Gerrit Komrij -- Ei & Jong & Ultiem geluk

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• het komrijk
• wikipedia
• dbnl
• weblog
• in beeld
• herdenking






• Onlangs verscheen Alle gedichten van Gerrit Komrij. Daaruit het eerste gedicht (‘Jong’) en het laatste (‘Ultiem geluk’). En het ongebundelde allerlaatste (‘Ei’).

Jong

Negen jaar. Een hoofdje zonder mensen.
Twee jongens die wat verder staan.
Sterkere ogen volgen intens een

Kikvors met een opgesperde mond.
En ze zijn groot. Je kan ze niet verwensen.
Ze blazen dan de kikvors rond.

Hun spriet wordt groter dan de bomen.
Uit beide ogen vliegt verbaasde stront.
Wat moet, wat moet hier wel van komen?

Dat zit niet in je kouwe kleren.
Ze vonden je toch maar een slome.
Lopen, jongen, je niet encanailleren.


*


Ultiem geluk

Ik ben mijn hoofd en ledematen kwijt.
'Het eindstation van niks en niemendal.'
Het is een huurkaros waar ik in rijd
Door een papieren, kurkdroog tranendal.

Toch juicht en lacht en zingt het in mijn kop.
Er woedt een fakkeloptocht in mijn hart.
Een wolk ontploft. De zon komt moordend op.
En nergens zie ik nog een reepje zwart.


*


Ei

Ik was al eeuwen dood en plotseling
Was daar een stip van licht, een kaarsenpit
Die langzaam aanzwol tot een breedbeeldding
Van glas-in-lood, eerst simpelweg zwart-wit,

Maar snel al met meer kleur. Het vale rood
Werd violet, het bleke geel saffraan.
De miniaturen werden levensgroot.
Er kwam een zilveren zon, een blauwe maan.

Toen ving het panorama aan te dansen.
De einder deinde. Een aarzelend kanon
Dook op. Een zakrevolver rook zijn kans en
Joeg een regenboog uit de cocon.


Gerrit Komrij (1944-2012)
uit: Alle gedichten (2018)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Koenraad Goudeseune -- Enkele beschouwingen & Zelfportret met mijn vrouw

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• dbnl
• leestafel
• schrijversgewijs
• interview
• wikipedia

Enkele beschouwingen

Mijn vriendin was gisteren zat
Ze lag naast me in de zetel, haast bewusteloos.
Ik dronk op mijn gemak verder. Wodka.

Ja, zei ik, wodka moet je met verstand drinken.
De televisie stond aan, maar zonder geluid.
Ik keek naar zo'n Scandinavische politiereeks.

Ik had geen idee waarover het allemaal ging.
Ik keek voor de donkere landschappen,
de depressieve blikken, de mottige sfeer.

Ik dacht wel dat er een gedicht van komen zou.
Haar hond, Gust, lag ook in de zetel,
Ierse setter. Jaja, Gust, zei ik. Geen idee waarom.


*


Zelfportret met mijn vrouw

Er is, in bed, altijd een moment, liefste — hoe zachtzinnig ook —
waarop mijn teder gestreel vol overgave beslissend wordt.
Een moment vol dood gewicht, klamme adem, eindeloosheid
waaraan bij voorbaat een einde komt. Alles wat ik zeg,

is dode letter. Je verdraagt me. O, ik weet het goed en haat me.
Ik sta naast je op dit portret, de schilder heeft ons goed begrepen.
Je kijkt sereen, je lijkt een getrouwde vrouw zonder eigenschappen.
Ik ben je wederhelft, jij zit, ik sta. Ook het meubilair is vertrouwd

met hoe we ons bewegen in dit burgerlijke bestaan. Mijn hand
rust op je schouder, je haar is opgestoken. Grote geheimen schuilen
achter wat we laten zien. Ik heb nog nooit je blote kont gezien.

Jij weet niet hoe ik dorst. Je legt je adem in zuchten neer en slaapt.
Morgen gaan we samen naar de kerk. Een nichtje is aan het sterven.
Samen knielen, liefste. Als op dit portret gaan we de toekomst zien.


Koenraad Goudeseune (1965)
uit: Merkwaardige producten (2018)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Aleidis Dierick -- twee gedichten

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• wikipedia
• dbnl
• schrijversgewijs
• leestafel

Thuiskomen is een tuin. Met vogels.
Met muntekruid tot de rand toe gevuld.
Een duif vliegt porceleinblauw over
in een klapwiegend ongeduld.

De bomen kalkwit langs de muren,
verwilderd. Distels staan in zaad.
Grasvinken in verborgen polken.
Dit wist zij steeds: de tuin bestaat.

Het perk vol zijden pluimgewassen,
kamille, wilde weegbree, merels op het grind,
het onkruid hoog, blond stof op terrassen.
Een enkele maal staat men van vreugde blind.


uit: Een zomer voorzien (1977)


*


Priester schiet duiven in kathedraal

Heel even staat hij in een bui van veren
een korte sneeuw een kolk van kleine pluimen
weerspiegeld in de vloer een ademloze vrede
terwijl het schot weerkaatst tegen de zuilen.

De lichte buit begeerd de vogel weerloos
als room geschept gelegd tegen zijn huid
aanspoelend in een golf van bloed ontroering
de kerk zet in de zon haar bakens uit.

De zomermiddag heet gesmolten blauw de ramen
verbazing gans zijn lichaam wit verdriet extase
alsof hij lag heel hevig in een vrouw
verzadigd maar dat weet hij niet.


Aleidis Dierick (1932)
uit: Gedichten voor een man (1978)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Rutger Kopland -- Paarden ver weg & Geen gezicht, geen handen

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• wikipedia
• laatste interview
• leest voor
• dbnl
• leestafel

Paarden ver weg

Paarden ver weg, met dit vergezicht
heb ik het moeten doen. Ik heb niet geweten
dat ik onder hen graasde en was.

Nu ik weer paard ben, af en toe, zoals nu,
is mijn lijf zwaar en gelukkig geworden van al
dat gras. Het is vreemd om te zijn wie je bent,
een paard ver weg in de wei.

Zij heeft me gevraagd hoe het onder de mensen
was. Geen mens had mij dat ooit gevraagd. Dank
je, heb ik gezegd. Dat was niet haar bedoeling.

Als het mist, zie ik haar kop boven de mist,
als het regent, glimt ze alsof haar hele
lichaam huilt, als de zon schijnt,
schommelt ze met haar kont. Allemaal
voor mij, dat zie ik wel.


*


Geen gezicht, geen handen …

Geen gezicht, geen handen, geen haar, en altijd
een ander. Het is weer de geur van een vreemde
mantel, zo dichtbij als die geur, maar ook zo
onzichtbaar, ook zo voorbij. Ik kijk naar de hei,

naar de mistige, eenzame berkjes en denk hoe
ik het moet zeggen, hoe moet ik het zeggen dat,
ik ben weer gelukkig, weer net zo alleen als
vroeger, ik verlangde, en wist niet naar wie. Ze

had geen gezicht nog, geen haar en geen handen, ze
was altijd een ander, ze rook zo dichtbij maar zo
vreemd, als jij nu. Wie ben je, zeg ik, we hebben

samen een leven al achter de rug en nog moet ik
denken, liefste wie ben je. Ze neemt mijn hoofd
in haar handen en strijkt het haar uit mijn gezicht.


Rutger Kopland (1934-2012)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster