F. Starik -- Veertien & Lege mannen

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* website
* wikipedia
* youtube
* npe











Veertien

Eén: je moet de mensen geven wat ze denken
dat ze willen, twee, dat ze willen denken hoe ze menen
dat het hoort. Je laat ze - ploeng! - in de derde regel
schrikken van een onverwacht akkoord. Vier.

Vijf. Je maakt ze, regel zeven, aan het lachen om
zes! een onvertogen woord. Je moet de mensen
lekker maken, de gin - kut - naast het glas inschenken
daarna laat je ze het aanrecht schoonmaken, acht

en nog voor ze smerig doekje denken moet je vlug, negen
het doekje in het glas uitknijpen. Je laat ze, tien, de slok
naar binnen branden en dan elf, twaalf sorry zeggen

sorry want - klok, klok - zo was het niet bedoeld
je zorgt dat voor ze het einde eindelijk bereiken, dertien
de liefde, veertien, is bekoeld. Veertien. Je moet het laten zien.



Lege mannen

Vandaag denk ik aan de mannen
die in cafés lijken te wonen, altijd
als je onderweg bent zie je ze zitten
aan een tafel, alleen, ze roken.

Sommige van die mannen groeten
je dat is al een eer, ze bewaren hun hand
voor zielsverwanten, je herkent
hun zoekende blik van grote afstand.

Kijk ze haastloos drinken, zuinig en bedaard
de dag is jong, de nachten oud, er moet nog veel
gezwegen, stug rokend uit het raam gestaard

tijd moet stuk. De straat is maar een straat
rumoer dat tegen ruiten slaat, regen, altijd regen
geen notie van uitzicht op een uitzicht, geen.


F. Starik (1958)
uit: Staat (2015)






• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster