• wikipedia
• dbnl
• nog een gedicht
• en nog een
Doodendans
Mijn lief, eens zal verrotten in de vette grond
Uw lieve lichaam uit de warme liefdenachten
En dorren uw roode, zachte mond.
Zoo dikwijls als wij samen lachten
Om het licht en het jonge groeien
Rijden de paarden hun droeve baan.
Zie, hoe de bloemen op de graven bloeien,
Hier zullen andere gelieven gaan.
Daarom vóór ons uur gevallen is,
Laat mij het diepste uit uw oogen lezen,
Opdat wij later in de duisternis
Elkaar merken en weer samen wezen.
*
Perpetuum mobile
Zoo wordt elk woord dat ik beweeg
Beweging, die beweging wekt;
Het valt terug tot 't in mijzelf,
In jou, in u beweging wekt.
Bewegende, bewegende
Beweging, tot ik mij weer beweeg,
Terwijl mijn hand die meeuw gelijkt,
Wanneer ze op het watervlak
Met hare witte pennen strijkt
Beweging zwart op wit verkrijgt.
*
De vrouwen
De vrouwen keuvelen in de hof,
Misschien bezingen zij de lof
Van een gedicht dat ik eens schreef
Toen een van hen mijn hoop verdreef,
Maar als ik luister is de stof
Van kool en kind, van schoen en slof —
Een enkele slechts zie ik er staren
Met het oog van toen zij meisjes waren.
Rudie van Lier (1914-1987)
• Klaboemste stripblad van Nederland: Zone 5300
• Speel het gedichtenspel
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
Geen opmerkingen:
Een reactie posten