Joost van den Vondel -- Op de vyf zinnen

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =



* dbnl
* wikipedia
* kb




Op De Vyf Zinnen

't Misbruik der sinnen werkt in 't einde pijn, en smart
Doch redelyk gebruick vernoegt des menschen hart:
Dat 's aartsche zaligheit. Wie wenscht hier grooter goet,
Als, in 't gesonde lijf, een gansch vernoeght gemoedt?

Het Gezicht
De blinde, die weleer aanschouwde 't lieve licht,
Kan tuigen, wat het zy te missen het Gezicht;
Te wroeten, als de mol, in duisternisse, en droomen.
De blinde is hallef doot. men leeft door 't oog volkomen.

Het Gehoor
Het redelick begrijp, in ons het Godlyck deel,
Veroirzaakt, tusschen mensch en dier, een groot verscheel:
Maar och, wat zou het zijn ontbeerden wy de spraack?
En noch waar beide niet, zoo ons 't Gehoor ontbraack.

De Reuck
D'ontloke roode roos heeft niet dan blat, en kleur,
By reuckeloozen neus, niet snoffende den geur.
De Reuck des geurs verquikt het quijnend hart des sieken,
En bint aan 't lijf de ziel, die vlugh was met haar wieken.

De Smaeck
De smakelooze tong wort met geen lust gevoedt.
Zy weet van wrang noch zout, noch bitterheit, noch soet.
De beste saus is Smaeck, al schafte zelf Iupijn;
Want waar de Smaek ontbreekt, daar kan niet leckers sijn.

Het Gevoelen
't Gevoelen is de Min, waar naar het alles janckt,
Het kittelt zelf Jupijn, zoo dat hy 't zich bedanckt.
Men neemt 't Gevoelen wech, zoo treurt het weelig wicht,
Met fackel zonder vlam, met koker sonder schicht.


Joost van den Vondel (1587-1679)



verscheel = onderscheid
snoffende = opsnuivende
vlugh = op het punt om het lichaam te verlaten
schafte = diste op
janckt = vurig verlangt
kittelt = streelt
't zich bedanckt = er zich in verheugt
het weelig (dartel) wicht = Amor
schicht = pijl



= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://lists.freeteam.nl/mailman/listinfo/coster-l