Clara Eggink -- De tederheid die de stilte is

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =





* dbnl
* wikipedia






De tederheid die de stilte is

Stil, op de maanlichtsnaren ritselt een boomvinger.
De wiekslag van de uil is een gedachte van geluid.
Zijn roep ontlaadt de stilte niet.
Zeer ver ten westen zucht het zeeschuim.
De grond heft zich van vocht en vruchtbaarheid.
En twee, die van tederheid welhaast tot mist geworden zijn, zeggen:
Stil, wij minnen.

Stil, daar is het eerste gras weer door de sneeuw bedekt.
Een schuw en donker dier slipt over het schemerende wit
en waarschuwt zonder een geluid.
De maan staat wild en wankel in de wind.
Een zee heft zich in lange duistere deining.
En twee, die uit hun warme schrik welhaast tot glas geworden zijn, zeggen:
Stil, wij moeten sterven.


Clara Eggink (1906-1991)
uit: De rand van de horizon (1954)






= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://lists.freeteam.nl/mailman/listinfo/coster-l