• wikipedia
• dbnl
• Vroman foundation
• bloemlezinkje
• interview
• Vroman en de taal
Met andere woorden
Hoe wonderlijk zijn wij toch,
wij schieten elkaar te binnen
met woorden, met juiste zinnen,
en dan worden wij ook nog
bijna tot tranen bewogen
door verzen, romans en novellen
die ons hun ongelogen
verzinselen vertellen.
Op haar beste ogenblikken
vertoont tv wat nu niet
en elders ook nooit is geschied
en doet ons net niet snikken.
O als ik toch woordeloos kon
kijken naar wolken! Dit land
sprakeloos kon zien!
En die wijde horizon!
Hoe zou ik genieten, want
dan huilde ik misschien.
Windstil
Ik droomde bijna dat ik sliep
en door een wijde polderweide liep
en in de stille lentehitte
zag ik de doodstil staande witte
schermbloemen langs de sloot,
want er was geen wind
en boven de dijk de witte
slappe zeilen van een boot,
ze gleden zoals de IJssel stroomde
want er was geen wind
waar ik van droomde
en over het dijkpad reden
fietsers want ik hoorde het grind
van tachtig jaar geleden
en verder niets
Leo Vroman (1915-2014)
uit: Daar (2011)
• Speel het gedichtenspel
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
Allebei heel mooi. Bedankt.
BeantwoordenVerwijderen