• website
• dbnl
Portret van een vrouw
Als ik kon schilderen zou ik me niet bedenken,
ik begon met het venster en de opengeslagen luiken
die afsteken tegen de gepleisterde kasteelmuur.
Ik zou de dalmist vastleggen tussen de heuvels
op deze heldere ochtend, de bossen
in herfstkleur aan de horizon, de bomen
nog groen voor het raam en de roodbruine poes
die het glas niet begrijpt en elke ochtend wacht.
In deze omlijsting zou ze vereeuwigd zijn
door mijn vastbesloten hand.
Gevangen in woorden moest ik noodgedwongen
het venster sluiten in mijn verbeelding.
Met haar rug naar het perspectief
zit het kastanjebruin moment aan de keukentafel,
ze kijkt me met groene ogen aan en eet.
Als herinnering kan ik haar naam noemen,
haar trekken zou ik niet weer kunnen geven.
Het is niet het beeld van een toekomst
dat me beweegt in dit zelfportret;
ons uitzicht ontluikt nu, in dit moment.
*
Zelfportret met Saskia
Wat ze aan het doen was is vergeten.
Rembrandt lijkt uitgewerkt, ze keek op,
hij zat afwezig stil. Maar zijn ernst
is spel, ziet ze, en ze speelt weer mee.
Zo trof hij haar blik op zijn ets.
Met trefzekere genegenheid had hij haar
juist voltooid, in enkele lijnen
krult haar haar door de verbeelding.
Nu rust zijn burijn tussen zijn vingers;
hij tuurde net zo lang naar het laatste detail
in zijn spiegel tot zijn schaduw
haar verlicht. Hij speelt het voltooid moment.
Jan Dullemond (1952)
uit: Om tijd te winnen (2017)
• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
Geen opmerkingen:
Een reactie posten