Mark van Tongele -- Bij het opruimen van het ouderlijk huis

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =



* vpro
* interview






Bij het opruimen van het ouderlijk huis

De zoldertrap kraakt nog eenmaal als ik mijn kamer opzoek.
In het bed slaapt weemoed onder een sprei van jaren. Buiten
drijven wolken voort. Een duif rommelt in de dakgoot, slaat
zijn vleugels uit. Ik stoot de wekker van het nachtkastje,

rinkelend breekt de dag aan: lachen spelen, altijd spelen.
En steeds doemt de nachtmerrie op, draken en helse ondieren
Hopjes, flikjes en boterbrokkentroost in moederkoekenhuisje.
Maar wel je melk opdrinken en je bord spinazie leeg.

Met de tijd valt de kast, door vader getimmerd, open.
Brengt seizoenen voor de geest, vriendjes en spiegels,
in de grandioze staat het mogelijke open te houden,

het nimmer tot een conclusie brengen. Alom het jong
klapwiekend hoog en droog onder de pannen, buiten schot.
Een levenslang groeiend besef geborgen te zijn.


Mark van Tongele (1956)
uit: Ademruis (2011)






= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://lists.freeteam.nl/mailman/listinfo/coster-l