• website
• wikipedia
• youtube
• inkijkexemplaar
LXXVIII
Jij houdt het nu vast en ik het altijd. In de stad
kleeft de trots in onverwachte zachtheid op de stoep.
Ik ben een vrouw die haar medemensen voedt.
Je kent me niet. Je kent mijn lichaam. Ik vraag of steel geen woorden.
Achteraf zal iemand beweren dat ik slapende oren
heb verhandeld, dat ik ze in manden door de riolen voer
en als geschoten vogels rond mijn enkels droeg.
Ik heb de karavaan met leugens nooit ontmoet.
Ik draag het altijd omdat ik op klippen leef,
afstand neem, moet nemen. In mijn naam verschuilt
de liefde haar flarden die ik geruisloos stikte op je huid.
Vergeten is enkel honger naar zuiverheid.
Ik ken je niet, ik kus het moment uit je lippen.
Laten we strepen uit het heden breken,
elkaar zoekraken op een zebrapad.
*
Liefdessonnet XI
Ik wacht op de mist in je mond
blind en stom ril ik bij de eerste zon
de nacht valt, de dag wordt bedacht
in onzichtbare struiken danst je lach
Ik tast naar de doornen die je in me stak
naar de sporen van je huid die paarlemoeren blonk
naar je zouten geur van Japanse pruimen
ik wil niet huilen als een eenzaam bos
Ik wil ruiken en bergen je schemerblos
roosteren de vissen in je diepste dok
alsof het sneeuw is de schilfers van je wimpers ruimen
En vleugellam val ik als een koekoek uit een klok
hongerig naar jou, naar je uitgestorven stem in de bergen
naar de woorden die je velde, de kilte van Quitratúe*
Carmien Michels (1990)
uit: We komen van ver (2017)
* Plaats in Chili. Zowel dit gedicht als het andere gedicht op de Coster-site zijn geïnspireerd op Honderd liefdessonnetten van de Chileen Pablo Neruda. Diens ‘Liefdessonnet XI’ staat hier.
• nerudada-stripblad: Zone 5300
• Speel het gedichtenspel
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
Geen opmerkingen:
Een reactie posten