• wikipedia
• dbnl
• bloemlezinkje
• bwn
Er zijn er, die van 't Leven eischen durven,
Zoo of ze er, vóor den koop, 'n kontrakt meê sloten:
Het Leven mag hun geen blaauw oogje stooten
Voor 'n grapje, of 't heeft het glad bij hen verkurven.
Zij vliegen 't aan: zij wouden 't bij de lurven
Nemen en mores leeren: zij begrooten
Daaglijks hun klachten, of hun geene ontschoten:
't Leven is zot! leit in hun mond besturven.
Neen, gij zijt zot, o grappigst soort van dwazen!
Met wélken koopbrief werdt gij toch geboren,
Die grooter som vraagt dan ge krijgt van 't Leven?
O lachen moest 'k, moest 'k mij niet meer verbazen, -
Dat 't blad wil zeggen hoe de boom zou hooren
Te groeien om hem, blad, zijn eisch te geven.
*
O 'k weet wel, wie verdriet heeft gaát licht klagen,
En wie niet veel krijgt zeit licht dat hij meer wil:
Ook in mij-zelf, al sus 'k mij nog zoo zeér stil,
Klaagt soms een kindje dat zoo graag wou vragen.
Maar o dat kindje zou zichzelf zoo plagen,
Als 't altijd door wat 't Leven niet begeer', wil,
En 't is veel beter dat het tijdig leer', stil,
Wachtend wat 't krijgt, zich vreedzaam te gedragen.
Zoó, vind ik, moesten alle menschen wachten.
En daarom lach 'k om hun onduldig haasten,
Hun doen of 't Leven klaar staat op hun wenken.
Dat wil nu eenmaal niet op éen mensch achten.
Dat let op ieder mensch plus ieders naasten,
En heeft nog meer waar 't daaglijks aan moet denken.
Albert Verwey (1865-1937)
uit: Van het leven (1889)
• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
Geen opmerkingen:
Een reactie posten