Petra Kottman - Bot & Lopende band

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• neerlandistiek
• dbnl
• terras

Bot

Ik heb het koud. Jij doet er alles aan
om mij weer warm te maken. Je masseert
mijn voeten. Veel te zacht, want je bezeert
toch niet mijn harde bot, van vlees ontdaan:

beenderen voelen niet. Ik zie het aan,
je goedbedoelend strelen. Is 't verkeerd
als ik vertel: ik heb allang geleerd
dat niemand helpt, dat kou scherp blijft bestaan?

Ik zeg het niet. Je kunt het zelf ontdekken.
Misschien is er dan iemand zoals jij,
die liefdevol probeert je los te trekken

uit dit - dit ijs, uit dat wat ik niet zei.
Je zegt het zelf: ‘De wereld is vol gekken.’
Wat maakt jouw pijn dan uit? Of die van mij?


*


Lopende band

Ze zegt: ‘Ik laat mijn haar knippen vanavond.’
(Ze is na zessen vrij.) In de cadans
van mijn verslaafde handen, in de dans
van bitterkoek en band, knik ik beamend.

Ik vraag: ‘Door iemand die je kent?’ Ze ademt
ja aan mijn oor en pakt gelijk haar kans:
‘Mijn zus heeft een vriendin die kappen kan.’
Ze pakt zes koekjes in en lacht, verradend,

‘Mijn zusje is niet goed.’ (Ik denk: je zusje?
Je vage ogen die op staren staan!)
‘Van de verkeerde kant. Dus lesbisch. Dus je

houdt meer van vrouwen dan.’ Ik kijk haar aan.
En voor mijn ogen wordt haar mond een kusje,
terwijl de koekjes spoorloos verder gaan.


Petra Kottman (1956)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster