Mensje van Keulen -- Laura

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* website
* dbnl
* wikipedia
* atlascontact










Laura

Manhaftig ging Jan Bogaart heen,
Met hangend hoofd keert hij terug.
Een last, onzichtbaar, buigt zijn rug.
Twee voeten is een mens alleen.

Jan Bogaart heeft zijn paard verkocht.
Nadat ze jaren samen zwoegden,
De straffe grond tot akker ploegden,
Deelde hij Laura's laatste tocht.

Zijn portefeuille is gevuld.
(En geld voorspelt een berg plezier.)
In plaats van die paar gram papier,
Lijkt het of hij een grafzerk zeult.

Geweten ranselt zijn gedachten:
Bogaart, je paard dat achterbleef...
Je wrijft de hand die handel dreef,
Bogaart, smet valt niet te verzachten!

Van populieren sneeuwen zaden
Een blank tapijt van wollig pluis.
't Is hem een lijkwaad naar zijn huis.
Diep in zijn hart kronkelt een made.

O vrouw, ik wil naar bed toegaan
En dat de duivel mij vannacht
Nog haalt, want Laura wordt geslacht,
Voor worstprijs heb 'k haar weggedaan.

Het vaag patroon van het behang
Groeit tot een akelig tafereel:
Men houdt een mes tegen zijn keel,
Onder een bloedstollend gezang.

En harteloze handelaars,
Met petjes op hun platte kop,
Hangen hem in een rode strop
Van worst die glibbert uit hun aars.

Op dat moment vervaagt een vlek,
Een donkere vlek, het spookschavot;
De strop zweeft, als 'n aureool, zot
Boven een bruine paardenek.

Het is zijn paardje dat hem redt...
Zie eens, hij wordt sentimenteel.
Nu, en? Hij snuit, maar stapt dan heel
Wat opgewekter uit zijn bed.

Vrouw, luister, waar 'k ook zoeken moet,
Wat ze ook kost, ik breng haar hier.
Laura, mijn paard, mijn dapper dier,
Jan Bogaart haalt je terug, voorgoed!


Mensje van Keulen (1946)
uit: Lotgevallen (1977)








• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster