* kb
* dbnl
* wikipedia
Postduif wordt omhoog geworpen
klapwiekt hectisch en begint zijn tocht,
aan zijn hiel een kokertje, daarin
heel strak opgerold zijn ziel,
alles zou hij geven om zijn ziel
te lezen daarom wiekt hij zich
een kriek. Pas met de til in zicht
wordt zijn vermoeden zekerheid,
en zeldzaam bang. Hij beschrijft nu
wijde cirkels om het rammelen
van uw bakje Sier, hij koert zijn vlucht
tot poëzie, het hortend liedje van
heb ik terecht bestaan. Het is niet niks,
dat hij ten slotte landen moet
waar hij is uitgebroed.
Hij moet eraan, aan het besef
een duif te zijn geweest, wat zeggen wil:
de zendbrief die u aan u zelf verstuurt.
U toe te geven is geen sinecure.
Willem Jan Otten (1951)
uit: Gerichte gedichten (2011)
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://lists.freeteam.nl/mailman/listinfo/coster-l
Geen opmerkingen:
Een reactie posten