Johanna Geels -- Opstand & Nog net zo roze niet vergaan

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• weblog
• columns hp/de tijd
• interview
• npe


• foto: caroline van der waal





• Twee gedichten uit Planeetversterkers, de nieuwe bundel van Johanna Geels, die haar uitgever niet wil uitgeven. Lees er hier meer over.

Opstand

Vannacht kruipt niemand in mijn slaap dichterbij
sleept niemand met benen en doodgedachte geliefden
met dromen vol dichtslaande deuren, beukende treinstellen
kaalgeplukte spechten met kleverige snaveltjes.
Niemand die mijn ogen sluit.

Vannacht als iedereen slaapt en de wereld een kwartslag draait
mijn ogen als hypomane zonnen uit mijn kop knallen
en ik de prinsen, de bedelaars en hun shitholes
eindeloos heb herdacht.

Dan, en dan alleen, zal er ergens in een vergeten tijdspleet,
op een vergeten bospad, een vergeten mens opstaan, een dier.

Hij zal zijn stembanden langzaam aanspannen
zijn mond openen
zijn longen als gebarsten kruikzakken vullen
de lucht langs zijn kiezen, zijn lippen naar buiten persen.
Er zal geen geluid zijn
zandkorrels vormen zand
regendruppels regen.

Tot iemand zijn oor op de rails legt, zijn adem inhoudt
het zoemend staal ontwaart, harder, steeds harder
en opkijkt
zich afvraagt waar het vandaan komt.


*


Nog net zo roze niet vergaan

Het witte bontjasje met bijpassend mutsje
werd onlangs geofferd op Nova Zembla
en begraven in walvissenvet.

Er werd gehuild. (op het bevroren altaar dat
daarna op een druipkaars leek)

Vandaag loop ik warm en blond
door een lang vergeten donk en zoek
naar de plek waar mijn jaartelling begon.

Graaf daar het hardroze omaspiegeltje
uit Italië op terwijl het niet-geloof tussen
mijn hersencelwanden pingpongt.

Nog net zo roze…
Niet vergaan!
Nog net zo roze…
Niet vergaan!
Nog net zo roze…
Niet vergaan!

Handelingen één tot en met vier:

1. Voorzichtig oppakken en in doorzichtig
folie wikkelen.

2. Heilige zottekinderen aanroepen
en het vuur uit hun ogen vangen.

3. Een stadsmuur bouwen
en niemand binnenlaten.

4. Hardop de grote dikke beer bedanken
met twee vingers achter het gespaarde neusschotje
voor ik weer warm of koud word.

Blauwe ogen had ik al.


Johanna Geels (1968)
uit: Planeetversterkers (2018)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster