woensdag 25 april 2018

Wouter Godijn -- Acht achtervolgingen & Over hemelse schoonheid

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

dbnl
kb
wikipedia
leest voor
atlas








Acht achtervolgingen

De gedichten snellen voor me uit;
om ze te vangen ren ik achter ze aan, mijn handen naar ze uitgestrekt.
Natuurlijk tegelijk: de gedichten zitten achter míj aan;
natuurlijk – zes goede vrienden:
een verkeerszuiltje;
een verdwaalde behacup (kleur magenta);
een rafelig vogelnestje
in groen gras;
een beddenlaken van blauw satijn;
een maki die een wijsneuzig brilletje draagt
(of is het omgekeerd: draagt het brilletje de maki?);
de vederlichte holte waarin een inmiddels vergeten woord
uitgerust ontwaakte.
Ook makkelijk te begrijpen.


*


Over hemelse schoonheid

Een beroemde dichter terroriseerde zijn gezin;
het contrast tussen zijn gezin en zijn gedichten kon hij niet verdragen;
de ‘prins der duisternis’: hij bracht de hemel naar de aarde
en leidde kinderen en vrouwen naar de hel die hij rondom de hemel maakte
als hij geen trompet speelde.
Kun je schrijven: voor deze kunstenaars was de schoonheid van hun kunst een te zware last?
(Zijn deze formuleringen helder en eenvoudig
of moet ik er nog aan werken?)
Ik bedenk – terwijl ik Miles Davis opzet –
dat ze die schoonheid beter niet hadden kunnen maken
als ze dan minder slecht waren geweest.
Van dat streng zijn ga ik me groter voelen,
Plato- en kikkerachtig zwel ik op,
ik voel me een trompet waarop wordt gespeeld.
Ik spreek in gedachten tegen mijn vrouw en dochter:
jullie verwoesten mijn leven! Alles maken jullie kapot!
en ik word nòg groter, als deeg rijst hemelse schoonheid rond me op.
‘Ga weg!’ roep ik. ‘Ik wil geen hemelse schoonheid!’

Ik wil slecht schrijven en onbenullig zijn.
Ik ga naar mijn vrouw en dochter en aai ze over hun hoofd;
ik voel mezelf veranderen in een aardige man.
Het zonlicht aait de slootjes rondom het huis;
overal beginnen kikkers te kwaken.
De enige waardevolle muziek en de enige waardevolle poëzie, besef ik, klinkt zo:
kwaak-kwaak-kwaak.
Nu is iedereen gelukkig.


Wouter Godijn (1955)
uit: Niets = iets (2018)





• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Geen opmerkingen:

Een reactie posten