De waterlelie en de aardappel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =











Onlangs verscheen een herziene uitgave van ‘Echo’s echo’s’ van Paul
Claes. In dit boek behandelt hij “het intertekstuele spel met bestaande
literatuur in haar verschillende gedaanten: citaat, allusie, travestie,
adaptatie, parodie en pastiche”. Claes wijdt een heel hoofdstuk aan
onderstaand gedicht van Van Eeden en Ben Cami’s parodie daarop.





De Waterlelie

Ik heb de witte water-lelie lief,
daar die zo blank is en zo stil haar kroon
uitplooit in 't licht.

Rijzend uit donker-koele vijvergrond,
heeft zij het licht gevonden en ontsloot
toen blij het gouden hart.

Nu rust zij peinzend op het watervlak
en wenst niet meer…


Frederik van Eeden (1860-1932)
uit: Van de passielooze lelie (1901)



Ode aan de aardappel

De aardappel heb ik lief daar hij,
Strevend naar volkomen rondheid,
Altijd ànders rond is,
En oogjes heeft
Als van een blindgeboren diertje.

Ik heb hem lief daar hij, zo lekker,
Door de Groten wordt miskend;
Daar zijn kruid zo lelijk
En zijn bloem zo onaanzienlijk is,

En vooral daar hij
(Alsof hij wist dat hij in vrouwenhand
Belandt)
Bescheiden en beschaamd
Zijn klootjes
Verborgen houdt onder het zand.

Ben Cami (1920-2004)





= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://lists.freeteam.nl/mailman/listinfo/coster-l