Eddy van Vliet -- De deur & Geheugen

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• dbnl
• wikipedia
• wat gedichten
• cobra

De deur

Wie de deur niet sluit
hoort de gil in de gang:
dit is de straf.

Wie de deur niet sluit
wenst te blijven waar hij was,
draagt in zich wat hij zag:
dit is de straf.

Wie de deur niet sluit
moet weer de trap op
en heeft de adem niet:
dit is de straf.

Wie de deur niet sluit
bezet de plek die hij betreedt
met de kamer die hij niet vergeet.


*


Geheugen

Geheugen zwijg. Sla mij de pen uit de hand.
Herstel de schade die je berokkende aan
landwegen, boomgaarden en dorpsstraten.

Ontneem de haan de septemberochtenden,
de lakens het parfum van Yves Saint Laurent.
Blijf weg uit de pianosonates die eens de buren
wakker maakten. Leg je niet achteloos neer
op mijn tong telkens als ik wat honing oplik.

Zit niet op mijn zadel wanneer ik de fiets
de heuvel opduw. Gehoorzaam niet langer
aan de tirannie van de leegte en verdwijn
in het witte zomerpak waarin Nabokovs vader
voorbij de ramen zweefde.


Eddy van Vliet (1942-2002)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Sylvie Marie -- twee gedichten

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• wikipedia
• website
• iPoetry
• vrijdag
• met wim helsen

de nacht is een kofferbak waarin ik klaarlicht liggen moet.
het stapelt zich op. etter. builen.
de dood is groot, geen hand strooit zand.

met mijn hoofd in de kom van je oksel zie ik je mond,
die trekt samen soms; snokjes van een hond
aan de leiband.

niet het bed, deze vorm kraakt.
mijn kaak, jouw schouder, mijn heup, je ellepijp,
tandvlees op tandvlees en stilaan prikken vingers,
slaat slaap me in de benen.

maar ik blijf zoeken naar vergeten,
excuseer, vergeven, naar je kijken zonder zwaartekracht
op mijn oogleden, de hoeken van mijn mond.


*


alles went, het waken, het wegen
van het licht dat de kamer overvalt,
zelfs het wenen, ook het wenen.

tralala.

denk aan het dak, de voorraad,
de wagen voor het raam,
je wangen zijn glad nog,
je hele lijf werkt en stop

met constant op die blauwe plek te drukken.


Sylvie Marie (1984)
uit: houdingen (2018)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

D. Hillenius -- Wachtend voor de ingang der nieuwe muziek

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• historici
• wat gedichten
• dbnl
• groene amsterdammer

Wachtend voor de ingang der nieuwe muziek
(I.S.C.M. Festival)

de viool in haar schoot
springt als een sprinkhaan open
dor, knappend

een verheugd doosje laat
oude sleutels, een horloge
dat nog gelopen heeft

de val van erwtjes
vergroot door zware toeter
engelszieke vingers met
brede koothoudende ringen
sompend zoeken over de kleppen
kaartenbakkenvol spraakgebreken
zware baarddragers, aapachtige gangen

een heer uit IJsland, een heer uit Polen
uit Italië één en uit Japan zelfs
een heer met dame met kussentje op de billen
allen dezelfde taal
zoals men begrijpt een brug
een trein, een mes, een onnut ding

elke avond lig ik klaar
zaal rij 25 stoel 9
in hinderlaag wachtend
op eindelijk grote dieren
(gedenk de naakte dame in Artis
die de leeuwen tartte)

meestal insekten
knekelwerkers
onbevriend teveelpoters
nietvliegers

snorren, kraken
uitglijden, een bom laten
af en toe stilte
of het klaar is


D. Hillenius (1927-1987)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

D. Hillenius -- Wensdroompje

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• historici
• wat gedichten
• dbnl
• groene amsterdammer

Wensdroompje

De duizenden platvoetjes van de mieren
zijn over ons heen gegaan.

Toen ze voorbij waren
was er niets gebeurd.

Sinds die dag
groeten we de bomen anders,
bijzonder en bijna met iets van vrolijkheid.

zij groef haar handen in de grond
om de wormen halt te roepen voor haar perken
zij liep met bloemen om een lied uit te dagen
Al deze dingen
en de groet van herinnering
gezongen door hoge straten
doen mij geloven
dat alles te omvatten is met haar handen
dat er niets buiten is
dan voorbij


D. Hillenius (1927-1987)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Kees Stip -- Drie gedichten

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• wikipedia
• dbnl
• kb
• npe

Poppenkast

De poppenkast staat midden op de straat.
Vanuit de verte hoor je haar al kijven:
Katrijn, van alle vreselijke wijven
het vreselijkste wijf dat er bestaat.

Maar voor Jan Klaassen zelf staan wij paraat.
Wij zullen trouw zijn kameraden blijven
totdat hij straks in levendigen lijve
de dooie dood van Pierlala verslaat.

's Nachts is het dorp een poppenkast zo groot
dat alle poppen grote mensen lijken.
Men ziet mijzelf daar als Jan Klaassen prijken.
Maar nauwelijks heb ik de dood morsdood
zijn zelfgegraven graf in laten dalen
of kijk daar staat Katrijn, ze komt me halen.


*


De dood en de tuinman

‘Ja,’ zei de dood, ‘ik heb het ook gelezen:
P.N. van Eyck, de tuinman en de dood.
De tuinman die zijn noodlot niet ontvlood
doordat hij vluchtte waar ik ook moest wezen.

Toen kon je nog voor iemand in zijn nood
de vrees voor de verdoemenis ontvlezen
en zo hem van zijn zenuwen genezen.
Maar tegenwoordig werk ik in het groot.

Bij stoeten haal ik blozend haast van schaamte
mensen en kinderen zo ondervoed
dat ik gewoonweg twee keer kijken moet.

Zo mager zie je zelden een geraamte.
Ze voelen al geen angst meer en geen pijn.
“Ha”, denken ze, “daar heb je dikke Hein”.’


*


Het Hanengeschrei*

Ik heb haar gezoend in het Hanengeschrei
bij de automaat aan de Choorstraat
terwijl ze garnalencroquetjes at
of wat daar gewoonlijk voor doorgaat.

Er glommen lichtjes op haar lip
van een eenzame oude lantaren
In de verte knarste de Zeistertram
en de avondwind woei door haar haren.

Ik zei tegen haar: 'Doe die lichtjes uit,
anders sta ik niet meer voor mezelf in'.
En toen ze weer aangingen zette de Dom
het voorspel van kwart over elf in.

Voor deze zoen mag de duivel mijn ziel,
en mijn lichaam de schillenboer halen.
Ik proefde de eeuwige zaligheid
en een klein beetje ook de garnalen.


Kees Stip (1913-2001)
uit: Au, de rozen bloeien (1983)

* Het Hanengeschrei is een steeg in de Utrechtse binnenstad.


• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Wouter Godijn -- Acht achtervolgingen & Over hemelse schoonheid

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• dbnl
• kb
• wikipedia
• leest voor
• atlas

Acht achtervolgingen

De gedichten snellen voor me uit;
om ze te vangen ren ik achter ze aan, mijn handen naar ze uitgestrekt.
Natuurlijk tegelijk: de gedichten zitten achter míj aan;
natuurlijk – zes goede vrienden:
een verkeerszuiltje;
een verdwaalde behacup (kleur magenta);
een rafelig vogelnestje
in groen gras;
een beddenlaken van blauw satijn;
een maki die een wijsneuzig brilletje draagt
(of is het omgekeerd: draagt het brilletje de maki?);
de vederlichte holte waarin een inmiddels vergeten woord
uitgerust ontwaakte.
Ook makkelijk te begrijpen.


*


Over hemelse schoonheid

Een beroemde dichter terroriseerde zijn gezin;
het contrast tussen zijn gezin en zijn gedichten kon hij niet verdragen;
de ‘prins der duisternis’: hij bracht de hemel naar de aarde
en leidde kinderen en vrouwen naar de hel die hij rondom de hemel maakte
als hij geen trompet speelde.
Kun je schrijven: voor deze kunstenaars was de schoonheid van hun kunst een te zware last?
(Zijn deze formuleringen helder en eenvoudig
of moet ik er nog aan werken?)
Ik bedenk – terwijl ik Miles Davis opzet –
dat ze die schoonheid beter niet hadden kunnen maken
als ze dan minder slecht waren geweest.
Van dat streng zijn ga ik me groter voelen,
Plato- en kikkerachtig zwel ik op,
ik voel me een trompet waarop wordt gespeeld.
Ik spreek in gedachten tegen mijn vrouw en dochter:
jullie verwoesten mijn leven! Alles maken jullie kapot!
en ik word nòg groter, als deeg rijst hemelse schoonheid rond me op.
‘Ga weg!’ roep ik. ‘Ik wil geen hemelse schoonheid!’

Ik wil slecht schrijven en onbenullig zijn.
Ik ga naar mijn vrouw en dochter en aai ze over hun hoofd;
ik voel mezelf veranderen in een aardige man.
Het zonlicht aait de slootjes rondom het huis;
overal beginnen kikkers te kwaken.
De enige waardevolle muziek en de enige waardevolle poëzie, besef ik, klinkt zo:
kwaak-kwaak-kwaak.
Nu is iedereen gelukkig.


Wouter Godijn (1955)
uit: Niets = iets (2018)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Julia Tulkens -- Liederen voor de man

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• wikipedia
• dbnl
• schrijversgewijs

Ik min u om u zelf.
Ik min u om de weelde,
die ge in mijn jonge leven hebt gebracht,
om al de dagen, die maar waarde kregen,
sinds ik van u een kind verwacht.

Gij hebt me zelve leren peilen,
ik die maar droom en weemoed was.
Ik bleef verrukt over de klaarte,
die 't leven plots gekregen had.

Ik min u om u zelf.
Ik min u om de liefde,
waarme gij mij tot vrouw en moeder hebt gemaakt
en om de innigheid van het geluk,
waarmee ik zwijgend soms uw handen druk.


*


Mijn jonge lijf plooit als een wisse
onder de macht van uw begeert,
terwijl ge mij de heimenisse
van nemen en van geven leert.
Ge hebt in mij de laatste schaamte
der vrouwe voor den man versmacht.
Nu is mijn lichaam ene weelde
die blij op uw bezitting wacht.


*


Ik heb mijn leden loom gedronken
aan uwe eigen, dronken mond.
Ik heb mijn lichaam blij geschonken,
daar ‘k in die gave, uw gave vond.
Ik heb mijn lichaam blij gegeven,
maar dat verliezen maakt me rijk.
Ik kreeg de wijding van uw leven.
En zie, hoe word ik u gelijk.


Julia Tulkens (1902-1995)
uit de cyclus 'Liederen voor de man'
Ontvangenis (1936)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Bertus Aafjes -- De vogel & Gekleed of naakt

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• wikipedia
• website
• dbnl
• npe
• wat gedichten
• citaten

De vogel

Ik lig vaak onbetoverd in de warme
Nachten, als voor de tweede maal weer kind,
Met losse benen en met losse armen,
Nu ik u niet meer te omhelzen vind.

De maan draait langzaam aan de open hemel
Gelijk een gouden scheepje over zee;
De sterren in hun eeuwenoud gewemel
Drijven als kleine waterlelies mee.

Dan vliegt gij soms door 't open venster binnen
Gelijk een vogel die vergaat van dorst;
Ik voel uw voetjes tripplen door het linnen;
Snel drinkt gij aan de vijver van mijn borst.
Gij vouwt uw vleugels samen rond mijn hart,
Eer gij verdwijnt in 't nachtlijk blauw en zwart.


*


Gekleed of naakt

Je bent zo mooi in je volmaakte wezen;
gekleed of naakt, je bent altijd zo mooi.
ik zie je het liefste naakt en uitgelezen,
maar ook zo graag in je gepaste tooi.

Een vogel is ook mooi in al zijn veedren,
jij bent gekleed als alle vogels saam:
roodborstjes, gaaien, kleine, kloeke, teedre,
duizenden. Ook die ‘k niet ken bij de naam.

Maar als je naakt bent dan gaat alles blozen,
de kachel en de lamp, het bed, de klok:
in alles bloeien dan verborgen rozen;
jij bent hun moeder en hun wortelstok.


Bertus Aafjes (1914-1993)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Inge Boulonois -- Kleinood

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• website
• leestafel
• wikipedia
• poëzie verrijkt het leven
• npe

Kleinood

Hoe het als terloops de eigen plaats vond
in een stenen wereld, niemand in de weg,
net tussen macadam en stoeprand.

Kwetsbaarder dan vlees en bloed
bestaande dankzij minder dan één
vingerhoed bijeen gewaaide aarde.

Uit alle macht de deining van de dag
verdragend, het steeds aanwezige
gevaar van misstappende hakken,
van roekeloos verkerend blik
in de haast van haast te laat.

Door de aardbol net als wij
heel stevig aan zijn boezem
gedrukt terwijl bloot zonlicht
het een grootspraak vanjewelste geeft:
klein hoefblad, karaatgeel bloeiend –


Inge Boulonois (1945)
uit: Idioom van geluk (2016)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Alice Nahon -- Uchtend-liefde

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• wikipedia
• dbnl
• schrijversinfo
• wat gedichten

Uchtend-liefde

Zilver zijn de wegen,
Zilver zijn de weiden,
Zilver van den peerlen-dauw,
Dien de feeën schreiden.

Zingen doet de stilte ...
Zingen psalm-akkoorden ...
Zingend naar elkander gaan
Al ons liefdewoorden ...

Zoenen doen ons zielen,
Zoenen ongebonden ...
Zoenen, als de zonne-vrouw
Zoent de bloemen-monden.

Zalig zijn uw armen ...
Zalig zijn uw oogen ...
Zaal’ger dan d’oneindigheid
Onder zilver-logen ...


Alice Nahon (1896-1933)
uit: Vondelingskens (1920)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Aart van der Leeuw -- Het zonnespel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• dbnl
• wikipedia
• genootschap
• historici

Het zonnespel

Zacht daalde een zondagsrust, ik lei mij dromend
In ’t geurig bloemgoud, dat de wei bemint,
En voor mij rees, het groene veld omzomend,
Een berg van beuken, wuivend op de wind.

Ik zag hun toppen, beurtlings licht en donker,
In vlammen opgaand en weer uitgeblust,
Zich tot dit spel van schaduw en geflonker
Alle gewillig lenen, onbewust.

Doch ik, de blik gericht, het hoofd geheven,
Zocht naar de speler, die deez’ scherts begon,
En vond hem, waar de zomerwolken dreven
In stille stoeten langs dat schild: de zon.

Toen, turend, werd ook ik gelijk die bomen
Een door het hemels licht beschenen kind,
En voelde vreugde en weemoed me overkomen,
In beide zwelgend, en voor beide blind.


Aart van der Leeuw (1876-1931)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Gerrit Komrij -- Ei & Jong & Ultiem geluk

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• het komrijk
• wikipedia
• dbnl
• weblog
• in beeld
• herdenking






• Onlangs verscheen Alle gedichten van Gerrit Komrij. Daaruit het eerste gedicht (‘Jong’) en het laatste (‘Ultiem geluk’). En het ongebundelde allerlaatste (‘Ei’).

Jong

Negen jaar. Een hoofdje zonder mensen.
Twee jongens die wat verder staan.
Sterkere ogen volgen intens een

Kikvors met een opgesperde mond.
En ze zijn groot. Je kan ze niet verwensen.
Ze blazen dan de kikvors rond.

Hun spriet wordt groter dan de bomen.
Uit beide ogen vliegt verbaasde stront.
Wat moet, wat moet hier wel van komen?

Dat zit niet in je kouwe kleren.
Ze vonden je toch maar een slome.
Lopen, jongen, je niet encanailleren.


*


Ultiem geluk

Ik ben mijn hoofd en ledematen kwijt.
'Het eindstation van niks en niemendal.'
Het is een huurkaros waar ik in rijd
Door een papieren, kurkdroog tranendal.

Toch juicht en lacht en zingt het in mijn kop.
Er woedt een fakkeloptocht in mijn hart.
Een wolk ontploft. De zon komt moordend op.
En nergens zie ik nog een reepje zwart.


*


Ei

Ik was al eeuwen dood en plotseling
Was daar een stip van licht, een kaarsenpit
Die langzaam aanzwol tot een breedbeeldding
Van glas-in-lood, eerst simpelweg zwart-wit,

Maar snel al met meer kleur. Het vale rood
Werd violet, het bleke geel saffraan.
De miniaturen werden levensgroot.
Er kwam een zilveren zon, een blauwe maan.

Toen ving het panorama aan te dansen.
De einder deinde. Een aarzelend kanon
Dook op. Een zakrevolver rook zijn kans en
Joeg een regenboog uit de cocon.


Gerrit Komrij (1944-2012)
uit: Alle gedichten (2018)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Koenraad Goudeseune -- Enkele beschouwingen & Zelfportret met mijn vrouw

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• dbnl
• leestafel
• schrijversgewijs
• interview
• wikipedia

Enkele beschouwingen

Mijn vriendin was gisteren zat
Ze lag naast me in de zetel, haast bewusteloos.
Ik dronk op mijn gemak verder. Wodka.

Ja, zei ik, wodka moet je met verstand drinken.
De televisie stond aan, maar zonder geluid.
Ik keek naar zo'n Scandinavische politiereeks.

Ik had geen idee waarover het allemaal ging.
Ik keek voor de donkere landschappen,
de depressieve blikken, de mottige sfeer.

Ik dacht wel dat er een gedicht van komen zou.
Haar hond, Gust, lag ook in de zetel,
Ierse setter. Jaja, Gust, zei ik. Geen idee waarom.


*


Zelfportret met mijn vrouw

Er is, in bed, altijd een moment, liefste — hoe zachtzinnig ook —
waarop mijn teder gestreel vol overgave beslissend wordt.
Een moment vol dood gewicht, klamme adem, eindeloosheid
waaraan bij voorbaat een einde komt. Alles wat ik zeg,

is dode letter. Je verdraagt me. O, ik weet het goed en haat me.
Ik sta naast je op dit portret, de schilder heeft ons goed begrepen.
Je kijkt sereen, je lijkt een getrouwde vrouw zonder eigenschappen.
Ik ben je wederhelft, jij zit, ik sta. Ook het meubilair is vertrouwd

met hoe we ons bewegen in dit burgerlijke bestaan. Mijn hand
rust op je schouder, je haar is opgestoken. Grote geheimen schuilen
achter wat we laten zien. Ik heb nog nooit je blote kont gezien.

Jij weet niet hoe ik dorst. Je legt je adem in zuchten neer en slaapt.
Morgen gaan we samen naar de kerk. Een nichtje is aan het sterven.
Samen knielen, liefste. Als op dit portret gaan we de toekomst zien.


Koenraad Goudeseune (1965)
uit: Merkwaardige producten (2018)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Aleidis Dierick -- twee gedichten

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• wikipedia
• dbnl
• schrijversgewijs
• leestafel

Thuiskomen is een tuin. Met vogels.
Met muntekruid tot de rand toe gevuld.
Een duif vliegt porceleinblauw over
in een klapwiegend ongeduld.

De bomen kalkwit langs de muren,
verwilderd. Distels staan in zaad.
Grasvinken in verborgen polken.
Dit wist zij steeds: de tuin bestaat.

Het perk vol zijden pluimgewassen,
kamille, wilde weegbree, merels op het grind,
het onkruid hoog, blond stof op terrassen.
Een enkele maal staat men van vreugde blind.


uit: Een zomer voorzien (1977)


*


Priester schiet duiven in kathedraal

Heel even staat hij in een bui van veren
een korte sneeuw een kolk van kleine pluimen
weerspiegeld in de vloer een ademloze vrede
terwijl het schot weerkaatst tegen de zuilen.

De lichte buit begeerd de vogel weerloos
als room geschept gelegd tegen zijn huid
aanspoelend in een golf van bloed ontroering
de kerk zet in de zon haar bakens uit.

De zomermiddag heet gesmolten blauw de ramen
verbazing gans zijn lichaam wit verdriet extase
alsof hij lag heel hevig in een vrouw
verzadigd maar dat weet hij niet.


Aleidis Dierick (1932)
uit: Gedichten voor een man (1978)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Rutger Kopland -- Paarden ver weg & Geen gezicht, geen handen

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• wikipedia
• laatste interview
• leest voor
• dbnl
• leestafel

Paarden ver weg

Paarden ver weg, met dit vergezicht
heb ik het moeten doen. Ik heb niet geweten
dat ik onder hen graasde en was.

Nu ik weer paard ben, af en toe, zoals nu,
is mijn lijf zwaar en gelukkig geworden van al
dat gras. Het is vreemd om te zijn wie je bent,
een paard ver weg in de wei.

Zij heeft me gevraagd hoe het onder de mensen
was. Geen mens had mij dat ooit gevraagd. Dank
je, heb ik gezegd. Dat was niet haar bedoeling.

Als het mist, zie ik haar kop boven de mist,
als het regent, glimt ze alsof haar hele
lichaam huilt, als de zon schijnt,
schommelt ze met haar kont. Allemaal
voor mij, dat zie ik wel.


*


Geen gezicht, geen handen …

Geen gezicht, geen handen, geen haar, en altijd
een ander. Het is weer de geur van een vreemde
mantel, zo dichtbij als die geur, maar ook zo
onzichtbaar, ook zo voorbij. Ik kijk naar de hei,

naar de mistige, eenzame berkjes en denk hoe
ik het moet zeggen, hoe moet ik het zeggen dat,
ik ben weer gelukkig, weer net zo alleen als
vroeger, ik verlangde, en wist niet naar wie. Ze

had geen gezicht nog, geen haar en geen handen, ze
was altijd een ander, ze rook zo dichtbij maar zo
vreemd, als jij nu. Wie ben je, zeg ik, we hebben

samen een leven al achter de rug en nog moet ik
denken, liefste wie ben je. Ze neemt mijn hoofd
in haar handen en strijkt het haar uit mijn gezicht.


Rutger Kopland (1934-2012)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Theo Sontrop -- acht alfabetkwatrijnen

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• wikipedia
• dbnl
• in memoriam









• uit Het alfabet, een boekje met 26 kwatrijnen en 26 tekeningen van Joost Roelofsz. In een opdracht aan Boudewijn Büch schreef Sontrop ter soort van toelichting: "‘Don’t think that twenty-six fourliners / I wrote as riddles for the cold diviners. / How could what written was with blood (!) / Be ever understood by some close-reading nut. / (The reader meant is certainly not you / but people like that VH Charley Pooh.)"

F
'Fuck flowers,' sprak de man die de natuur verachtte,
maar als het sappig ooft hem later tegenlachte,
ontging hem hoe er op zijn wenken was gevlogen,
wijl hommel, bij en dar zich weerden naar vermogen

H
Huilen? Te laat, en voor straf nog gespleten.
In het Huis hokt de Baas, Hij heeft je vergeten.
Wat er uit je verdween wordt door niemand geweten.
Door het tasten onthand valt je leed niet te meten.

J
Jaspeerde niet de planken met zijn bloed,
de holle drogman, wien de stem voorgoed
ontvlood. Maar treurig de coulissen fijn-
zinnig, geurig ze ruisen: 'Jas, mijn jas, mijn ...'

M
Men meent te schuiven, wordt geschoven -
(verleid werd wie in het verhaal verkrachtte).
Pepys zag de eerste dirigent en lachte:
ook zonder stok wordt onder zelden boven.

N
Naaien, men weet het, beneemt hem het leven.
Zijn neus, verpoederd, doet de Chinees verstijven.
Zo kan Li Po zijn buurman horens geven.
Dat dus Nabokov over Freud en Gogol zwijge!

P
Palmström weet nu wat schoonheid biedt:
Morgana's beeld, waarvan zijn blik geniet.
Maar mét krimpt weer het ego in zijn hulsel.
Wat is nu waar, bepeinst hij, en wat vulsel?

R
Ritsige rat, door lust verscheurd geurt
uit uw ranzig vel de pronk van de Redouté.
Wat star uw piepklein kraaloog keurt:
bevroren angts, stokstijf, het lispelt nee.

T
Treinen op late stations, kinderen denken aan lekkers
op schoot bij hujn moeder. In een andere wereld gaat
alles weer anders, rampen bolderen neerwaarts. Stekkers
sluiten als regel te kort, te vroeg is meestal te laat.


Theo Sontrop (1931-2017)
uit: Het alfabet (1975)

• Tekening bij F

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Ankie Peypers -- Gedrag

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• wikipedia
• dbnl
• schrijversinfo
• necrologie

Gedrag

niet dat ik het ben
niet dat jij het bent
maar dat er op een
waaierige middag in maart
sprake van ontmoeting is
dat we op straat tussen mensen
elkaars gezicht zien,
tussen gezichten
naar elkaar toe gaan,
tussen gezichten
elkaars gezicht zien
verontschuldigend
lachen omdat we elkaar
nog niet kennen
maar wel een week geleden
bij vrienden hebben ontmoet
een kort vaag praten
en nu het rokin.
dan mag het.


Ankie Peypers (1928-2008)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Truus Gerhardt -- De dood

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• vrouwenlexicon
• nog een gedicht
• dbnl
• karl barth

De dood

Laat mij mijn donzen vleuglen vouwen
om uw bang geworden hart,
dek met mijn ruischend zwaar geveder
de donkre oogen van uw smart.

Berg in de erbarming van mijn handen
uw verbijsterd blind gelaat,
schuil uw schuw, geschonden leven
in mijn schemerstil gewaad.-

Wijd en donker ruischt het water
om de bloem besneeuwde boot...
Roerloos ligt ge en onttogen,
een glimlach houdt uw mond bevlogen,
de hemel dekt uw slapende oogen-

dit is de rust, dit is de dood.


Truus Gerhardt (1899-1960)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Johanna Geels -- Opstand & Nog net zo roze niet vergaan

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• weblog
• columns hp/de tijd
• interview
• npe


• foto: caroline van der waal





• Twee gedichten uit Planeetversterkers, de nieuwe bundel van Johanna Geels, die haar uitgever niet wil uitgeven. Lees er hier meer over.

Opstand

Vannacht kruipt niemand in mijn slaap dichterbij
sleept niemand met benen en doodgedachte geliefden
met dromen vol dichtslaande deuren, beukende treinstellen
kaalgeplukte spechten met kleverige snaveltjes.
Niemand die mijn ogen sluit.

Vannacht als iedereen slaapt en de wereld een kwartslag draait
mijn ogen als hypomane zonnen uit mijn kop knallen
en ik de prinsen, de bedelaars en hun shitholes
eindeloos heb herdacht.

Dan, en dan alleen, zal er ergens in een vergeten tijdspleet,
op een vergeten bospad, een vergeten mens opstaan, een dier.

Hij zal zijn stembanden langzaam aanspannen
zijn mond openen
zijn longen als gebarsten kruikzakken vullen
de lucht langs zijn kiezen, zijn lippen naar buiten persen.
Er zal geen geluid zijn
zandkorrels vormen zand
regendruppels regen.

Tot iemand zijn oor op de rails legt, zijn adem inhoudt
het zoemend staal ontwaart, harder, steeds harder
en opkijkt
zich afvraagt waar het vandaan komt.


*


Nog net zo roze niet vergaan

Het witte bontjasje met bijpassend mutsje
werd onlangs geofferd op Nova Zembla
en begraven in walvissenvet.

Er werd gehuild. (op het bevroren altaar dat
daarna op een druipkaars leek)

Vandaag loop ik warm en blond
door een lang vergeten donk en zoek
naar de plek waar mijn jaartelling begon.

Graaf daar het hardroze omaspiegeltje
uit Italië op terwijl het niet-geloof tussen
mijn hersencelwanden pingpongt.

Nog net zo roze…
Niet vergaan!
Nog net zo roze…
Niet vergaan!
Nog net zo roze…
Niet vergaan!

Handelingen één tot en met vier:

1. Voorzichtig oppakken en in doorzichtig
folie wikkelen.

2. Heilige zottekinderen aanroepen
en het vuur uit hun ogen vangen.

3. Een stadsmuur bouwen
en niemand binnenlaten.

4. Hardop de grote dikke beer bedanken
met twee vingers achter het gespaarde neusschotje
voor ik weer warm of koud word.

Blauwe ogen had ik al.


Johanna Geels (1968)
uit: Planeetversterkers (2018)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Myrte Leffring -- Er was een man

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• website
• leest voor
• dbnl
• eerder gedicht

Er was een man
toch?
er was een
man
er waren zijn
woorden
die klonken als

een geruis

en ik was
er was
we waren in het water

ja
samen
een man
een vrouw
in donker water

van boven scheen het licht
ik zag de man
de man zag mij
het sneeuwde in onze ogen


Myrte Leffring (1973)
uit: De tere bloemen van het verstand (2016)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Hendrik Tollens -- Likas en Fillis & Egon en Licida

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• wikipedia
• dbnl
• literatuurgeschiedenis
• literatuurmuseum

Likas en Fillis

Likas minde Fillis teder,
Filles minde Likas weder;
Heimlyk, onbekend verdriet
Baarde beiden felle smarte;
Liefde woonde in beider harte
En zy wisten 't beiden niet.

Likas, naauwlyks zestien jaren,
In 't beminnen onervaren,
Wist de bron niet van zyn leed;
Fillis, die slechts veertien telde,
Kende 't wee niet dat haar kwelde,
Wist niet wat haar lyden deed.

Op een' schoonen lentemorgen
Trad het paar, vervuld van zorgen,
Vol van onbekende smart,
Uit de hutten die 't bewoonde;
Schoon hen alles vreugd vertoonde,
Niets schonk vreugd aan beider hart.

Likas trad, al zuchtend, weenend,
Niets opmerkzaamheid verlenend,
Langs de velden, achteloos.
Aan 't ontluikend bosch gekomen,
Snyd hy in de schors der boomen
Filles naam, gedachtenloos.

Fillis zat een weinig verder.
Noch het meisje, noch de herder,
Beiden, vol zwaarmoedigheid,
Zagen, door hunn' druk, elkander. -
Liefde had den een' by de ander
In 't ontluikend bosch geleid.

Fillis zat, daar traan en zuchten
Haar ontvloeiden, haar ontvlugtten,
Op eene oude dorre plant;
Met een' tak, den stam ontreten,
Schreef zy, zonder wil of weten,
Likas naam in 't mollig zand.

Likas staart thans, meer te vreden,
Op den naam door hem gesneden,
En roept: ‘Fillis!’ blyde en luid.
Fillis voelt haar vreugd herleven,
Ziet den naam door haar geschreven,
En roept vreugdvol: ‘Likas!’ uit.

Beiden zien zy thans elkander,
En gevoelen, de eene en de ander,
't Eindperk van hun beider smart:
Zy omhelzen straks zich samen,
En zy schryven beider namen
In elkanders kloppend hart.


*


Egon en Licida

Herder Egon, vlug en aartig,
Ging van Licida verzeld,
Weidend beider blanke kudden,
Koutende langs 't groenend veld.

Egon praatte 't schoone meisje
Snaaksche herdersgrapjes voor;
En de jonge lieve schoone
Was ten eenemaal gehoor.

Beiden zien zy slechts elkander,
En wat rondöm hen geschied
Ziet de herder niet door 't spreken,
't Meisje door het luistren niet.

Beider schoone, blanke schapen
Liepen door elkandren heen,
En, daar niets hen dit belette,
Dwaalden ze eindlyk gantsch door een.

't Meisje ontdekte dit in 't einde,
En op 't eigenst oogenblik
Zegt zy 't spoedig aan den herder,
Gantsch vervuld van vrees en schrik.

Ieder zoekt terstond zyn schapen,
Doch, wat vlyt men ook betoon',
Geene kon die onderscheiden:
Allen waren ze even schoon.

‘Ach,’ dus sprak het bevend meisje,
Zuchtend, schreijend, keer om keer:
‘Ach! wat zal ik toch beginnen?
Hoe vind ik myn schapen weêr?’

‘'k Weet’, dus sprak de vlugge herder,
‘'k Weet een middel, lieve meid!
Dat uw droefheid kan verdryven
En my niets dan vreugd bereid,

Laat het huwlyk ons verbinden:
Dit is 't middel, anders geen:
Beider goed hoort dan ons samen,
Beider kudde word dan één.’

't Meisje ziet den knaap in de oogen:
Deze raad verzoet haar smart;
Egon strekt zyne armen open,
Licida zinkt aan zyn hart.

‘Als 't my’, zegt de blyde herder,
‘Immer weêr te binnen schiet
Herdersgrapjes te vertellen,
Dan vergeet ik 't onze niet.’


Hendrik Tollens (1780-1856)
uit: Proeve van minnezangen en idyllen. Deel 1 (1800)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Ida Gerhardt -- Waddeneiland & Kinderland

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• genootschap
• dbnl
• kb
• website
• leestafel

Waddeneiland

Wat ik gezien heb op dien éénen dag
aan kleurend water en vervloeiend zand,
aan plante' en schelpen, liggend op de hand,
is méér dan nog mijn hart bevatten mag.

De eigen voetstap trad een ketting af
tusschen de vogelprenten op het strand
de duizenden - het was de verste rand
van menschenleven waar ik mij begaf

- tot in de stilte, vloeiend als een ring -

Water en lucht en tijdelooze tijd,
ik dronk het diep - tot aan die pareling
van klaarte openbarend ieder ding:
sterk straalt het in zijn kleur, zijn eigenheid.

En dit aanschouwen wordt zoo hemelwijd:
dan meet wie ééne schelp te rapen ging
en wegzinkt in die tint, die teekening,
het veld der velen dat hij overschrijdt.


*


Kinderland

Als ik ontwaakte onder 't zolderdak,
in goede geur van appelen en hout,
was het weer daar: de pijltjes tintelgoud
van 't licht, dat door de fijne spleten brak.

Eén streep, die trillend als een gouden speer
schuin inviel - ik kon, reikende opgericht,
mijn vinger doopen in die baan van licht, -
dan legde ik, bevredigd, mij weer neer.

En turend in die sterke wemeling
met warme gloed van leven binnenin,
heb ik vermoed, in schemerend begin
àlles, wat later voor mij openging.

Zoo liggen steden in een gouden mist
bij lente -, op het mild-beschenen plein
gaan menschen, met in woord en samenzijn
een zacht geheim, dat tastend wordt gegist. -

In ièder ding vindt men het anders weer,
en langzaam wordt een samenhang onthuld. -
Ik lag verzonken, zalig en vervuld;
aan 't hoofdeneind straalde de gouden speer.

Ida Gerhardt (1905-1997)
Het veerhuis (1945)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Willem van Toorn -- twee gedichten

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• wikipedia
• dbnl
• schrijversinfo
• voorproefje De jongenskamer

Namen. Kan ratio, een woord, nu ook een naam zijn?
Een jonge communist, in de kazerne opgepakt omdat hij
pamfletten heeft uitgedeeld tegen de vuile oorlog
in Indië, om het volk te wijzen op de misdaden

van het kapitaal. Het volk - wat dat dan is? Zegt Rein:
het mooiste wat er is, jongen, als straks de werkers
aan de macht komen is het altijd vrede,
iedereen wordt gelijk, de rijken geven

wat ze gestolen hebben aan de armen terug.
W's vader zegt hooghartig: klootjesvolk. Hij haat
partijen, vlaggen, optochten. Geschoold kleermaker
is hij als alle makers, hoe simpel ook, het best alleen

met zijn materiaal, gereedschap, heerser over een paar
vierkante meter werkplaats, tafels beladen
met zware stoffen, sissend strijkijzer, scharen.
Zijn helden zijn net zulke eenlingen als hij,

Domela, Churchill, de Bach van de cantates
uit de kerk die hij nors heeft verlaten, P.J. Troelstra,
Stalin en Havelaar die streed voor de Javanen

met zijn verheven woord. Nergens horen zij bij,
weet W, niet bij het klootjesvolk, zeker bij geen partij.
Zij zoeken in de herboren stad nog wie ze zijn.


*


De andere school. De nieuwe talen sprakeloos
van gretigheid horen ontstaan in de hoge
oude lokalen, maman coupe le pain the cat
is in the kitchen en jawel toch ook das Kind
ist im Garten, alsof er nooit in die taal bevelen
zijn geschreeuwd in deze zelfde straat. Later de vraag
Auf welches Instrument sind wir gespannt?
Und welcher Geiger hat uns in der Hand?* Gelezen

in de nieuwe vrijheid die school heet en die vooral
anders dan thuis is. Andere ruimten, andere stemmen. Buiten
wordt de vrede al koud, worden oude vijanden
bondgenoten tegen de dreiging uit het Oosten
of bouwt het Oosten zelf aan een onneembaar fort
tegen het gevaar dat wij zijn, wat is waar.
Binnen nieuwe vragen, vrienden, meisjes bijna aanraakbaar,

avonturen van taal gestameld in agenda's, schriften,
nog niet gericht tot één naam maar tot ogen, lippen,
haren vallend langs een nog onbekend gezicht.


Willem van Toorn (1935)
uit: De jongenskamer (2018)

* uit 'Liebeslied' van Rainer Maria Rilke




• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

J.C. Bloem -- Vroege voorjaarsavond

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• dbnl
• wikipedia
• letterkundig museum
• kb
• leestafel
• Verzamelde gedichten (pdf)

Vroege voorjaarsavond

Het ongelezen boek viel naast hem neder;
Hij streek langs de ogen met een vage hand,
En keek naar buiten: 't eerste lenteweder
Betoverde het schemerende land.

Er was een waas van het aanvanklijk lover
Om het afzonderlijke, zwarte hout,
En iets als zoelte zweemde de avond over,
Maar waar de wind zijn vleugel sloeg was 't koud.

De lenten gingen en de lenten komen;
De wereld is een onverganklijk oord,
Waaraan de harten, eenmaal opgenomen,
Niet meer ontwijken dan door de éne poort.

Waarom dan zich in dromen te vergeten?
Laat het boek ongelezen. Wie, die 't deert?
Er is maar één ding, dat wij zeker weten:
Dat eens de lente ons nimmer wederkeert.


J.C. Bloem (1887-1966)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Hanny Michaelis -- Het meisje

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• wikipedia
• dbnl
• wat gedichten
• vrouwenlexicon

Het meisje

Ben ik na jaren nog het kind gebleven
dat zich, door lentes toverlicht verblind,
liet vangen door de speelse voorjaarswind
als hoog boven haar hoofd de wolken dreven?

Ben ik nog steeds het argeloze kind
dat zich aan zon en wind kan overgeven?
Is het dezelfde band waarmee dit leven
mij aan een wereld vol geheimen bindt?

Weer laat ik door de voorjaarswind mij vangen,
weer dwaal ik als een kind door lentes land,
verblind van licht, met overbloosde wangen.

Maar 'k heb mijn onbevangenheid verpand -
diep in mij laait de vlam van het verlangen:
een vuur dat niet in kinderen ontbrandt.


Hanny Michaelis (1922-2007)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Edwin Fagel & Gilles Boeuf

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• edwin fagel
• gilles boeuf

• Twee gedichten uit Toerisme, een duobundel met vijf gedichten van Edwin Fagel en vijf van Gilles Boeuf. De bundel kost € 10 en is te bestellen via aporeia.press@gmail.com.

toerisme

het licht sloeg & kuste ons
& ruiste bij de forten van bretagne
waar meeuwen gilden & het uitzicht eindig was
veinsde ik op een handdoek slaap

iemand kuchte
iemand zei ‘trois fois’
iemand antwoordde ‘hm?’
& ergens herhaalde iets
onverstaanbaars zich
het herhaalde zich
& alles kwam in beweging

golven kwamen aan land
& een kind dat sprekend leek
op mijn nog ongeboren dochter
liep uit het water

de zon stond oogvormig boven zee
ik hield haar tussen mijn vingers &
ze spiegelde geslachtsvormig
op het oppervlak

suzanne wachtte in de branding
terwijl ze keek naar iets
aan de horizon dat ik niet zag
& iets onverstaanbaars zich herhaalde
& zich herhaalde


Edwin Fagel (1973)


*


over en weer

ik lig hier
aan deze kant
aan-
de schaduwkant
ik lig hier
terwijl
alles
in beweging lijkt – ja, alles
 om mij heen
beweging is,

en nu ik
op een berg lig,
denk ik
aan de berg, wil ik de berg
              zijn, maar ik ben het niet

nu mijn voeten koud zijn
geen zon op mijn voeten schijnt, wil ik
de zon zijn, maar ik
ben het niet –

ik zie hier sneeuw en hoor
soms stenen vallen,
ik hoor een wereld
die wel en niets met mij te maken heeft
en dat alles ver weg is
en toch dicht om mij heen hangt

doorzichtig
ondoorzichtig


Gilles Boeuf (1970)
uit: Toerisme (2018)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

J. Eijkelboom -- Tuin Dordrechts Museum & Een haan kraait

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• wikipedia
• leestafel
• dbnl
• regionaal archief dordrecht
• recensie

Tuin Dordrechts Museum

Als ik gestorven ben
zal in de tuin van dit museum
boven het warrig bladerengedruis
een merel net zo helder zingen
op net zo'n late voorjaarsdag.

En ik, ik zal er niet meer zijn
om door dit zingen te vergeten
dat ik moet sterven mettertijd.

Maar aan de andre kant zal ik
- je weet maar nooit -
veel langer leven dan die vogel.
En als ik toch onder de zoden lig
dan zal mijn zoon nog eens
een merel net zo horen klinken
op net zo'n late voorjaarsdag.
En hij zal weten wie ik was
en ach, een vogel weet van niets.

Maar aan de andre kant alweer:
als merels aan hun vaders konden denken,
wellicht dat ze dan krasten als een raaf.


*


Een haan kraait

De schreeuw van wie
de zon doet opgaan
helemaal in z'n, met
prachtvolle veren bedekte,
eentje. Triomf
die als doodskreet
kan worden verstaan.
Zoals, andersom,
de schreeuw van wie
heelhuids ter wereld komt:
in woede en pijn
je moeder verlaten en
dan toch luidkeels
willen leven en leven.
Onbegrijpelijk, later.


Jan Eijkelboom (1926-2008)
uit: Wat blijft komt nooit terug (1979)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Fritzi Harmsen van Beek -- twee gedichten

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• wikipedia
• vrouwenlexicon
• dbnl
• literatuurmuseum
• npe
• youtube

Moeder of vader,

niemand, ook hij niet, bleek van meerdere zeeën
overspoeld, verwekt uit menigvuldig zaad. Toch

wilde hij een zwaar, machtig man zijn, het bed
delen met deze ene onwijze kat, gediend zijn van

haar haakse pootjes, aangeblikt door haar reliëf-
loos oog en haastig, gruwelijk besnord, wilde hij

nestelen in al haar takken bloot. (Des nachts,
leesgierig opgesloten met Mark Twain in het

closet, hoorden wij, wel beangst maar schaamteloos,
gewetenloos van onschuld hun verlate gang naar

het nabije, snorkende bidet.) Hij wou haar koorts,
haar ogen sluit en tong klem. Hij wou haar wel van

wanhoop schubbig, vel gestold en vederloos volslagen,
geplunderd als een engel, die uitzinniger bemind,

van weerzin eindelijk bezweek en roerloos werd. Hij
werd bij haar crematie vreemd. Wij stonden machteloos,

hun misselijk nageslacht, de zwakke, hoewel kritisch
hoogst begaafde materialisatie van hun fictie, tot

zijn dood, tijdens het zenuwachtig zoeken naar een
voorwerp dat hij in zijn zak droeg, ons tenslotte heeft

ontzet. Nu zijn wij dikwijls droevig en besluiteloos,
aan niemand dan onszelve meer verwant. Wij zoeken nu

geen schuilhoek meer voor overwintering. Wij zeggen nog
wel, weet je wat, laten we veel geld gaan verdienen,

maar 's avonds laat dronken, in omhelzingen verslonden,
spreken wij, ten minste triomfantelijk, het laatste

woord: Nu kust hem niemand, niemand meer, de arme oude man


*


Bij het weerzien zei de impertinente prinses:

- Droomopwaarts heb ik een klein
grauw vogeltje tam gemaakt

dat mij slechts ritseling berokkent,
liegt, verstopt en treurt.

Ik ken alleen zijn nachtelijk gesnavel,
later, lachender maan, hij, zaliger,

vergeet mij en ontkent en loochent luid
van onder oud gras en uit dode bladeren.

(Al wat ik liefheb neemt gestalte aan
in het ontstelde lover, onverstaanbaar!)

Hij, voor hij wegwiekt, even spreeuwt en
sputtert nog en werpt een kleine klad,

maar ik verschiet niet meer noch bloos,
zeer verontreinigd ken geen kleur om hier

bij aan te nemen, ik, kameleontische juffrouw,
onder vanille sneeuw ternauw bedolven,

- miskennelijk ontkleurd en nu verblekende
voorgoed - herinner, o herken de zwarte

limousine waarin feestelijk ik als een
harteloos reptiel onder mimosastruiken zat,

grauw van verwarring. Welnu, onthutste vriend!
Tast nu in waan-zin laag en voel ontzet met

fijnste handschoenlederen hand naar de hou-
vast aan je beminde buik: Ai, decoratie?!

En zwel maar op, welk of vervel, verval en
ik hoop flauwtjes liever, - o liever nu geen

toespraken of bloemen


Fritzi Harmsen van Beek (1927-2009)
uit: Geachte muizenpoot (1966)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Willem Jan Otten -- twee gedichten

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• wikipedia
• kb
• dbnl
• leestafel
• bespreking gedicht
• youtube

Perfectum

De veerboot met de laatste gast vertrekt.
De verjaardag is gevierd, het ieland is aan mij.
Waar ik sta de Noordzee stuit op Waddenzee.
Het water aarzelt of het aan zal spoelen.

Met vaderschap bedacht ben ik, met man zijn van.
Gedichten ingeklaard heb ik, die niet bestonden.
De wekelijkse oorlog aan het eilandeinde uitgezongen
en de stilte na het kattenluik doorstaan.
De jongens Cassiopeia aangewezen, sterregrint gezegd.
Op de vloedlijn blootsvoets scheermessen vertrapt.
Mij aan het mica van verbroken trouw gebrand.
Gedachten die altijd bestonden alsnog ingedacht.
Geknikkebold terwijl de beker werd geheven,
terwijl de wulp vrees niet vrees niet miërend
luidkeels over de Nicolaas wadwaarts vloog.
Niemmer voltooid tegenwoordig is de zee,
eens besluit zij niet aan wal te gaan.
Veerboot vaart met Ithaka en al van mij vandaan.


*


Bij het vernemen dat de esdoorn door de nieuwe eigenaar toch is gerooid

In het midden van herinnering, verschreven tuin,
daar stond een boom. Hij hoorde bij ’t verkochte huis
waar zonen zijn geboren, dummies vol geschreven,
mosselen in wijn gekookt, klepper kattenluik.
Hij stond er toen we onze intrek namen,
niemands eigendom een wachter als de maan.

Wij lieten hem staan, hij zou ons bewaren.

Spoelt per gelukszoeker een esdoorn aan,
een nachtelijk geruis door het slaapkamerraam,
een koerend duivenpaar elk jaar,
een wemeling van blad recht boven de kinderwagen,
een grote gons eind mei om bloesem van myriaden bij,
een vogelhuisje zonder mezen gespijkerd in de stam,

staat er een boom in iedereen die verder moest,
is hij wat nooit mee mee het graf in gaat,
als de maan staat hij niemands eigendom op wacht.


Willem Jan Otten (1951)
uit: Genadeklap (2018)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster