Albert Verwey -- twee gedichten

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• wikipedia
• dbnl
• bloemlezinkje
• bwn

Er zijn er, die van 't Leven eischen durven,
Zoo of ze er, vóor den koop, 'n kontrakt meê sloten:
Het Leven mag hun geen blaauw oogje stooten
Voor 'n grapje, of 't heeft het glad bij hen verkurven.

Zij vliegen 't aan: zij wouden 't bij de lurven
Nemen en mores leeren: zij begrooten
Daaglijks hun klachten, of hun geene ontschoten:
't Leven is zot! leit in hun mond besturven.

Neen, gij zijt zot, o grappigst soort van dwazen!
Met wélken koopbrief werdt gij toch geboren,
Die grooter som vraagt dan ge krijgt van 't Leven?

O lachen moest 'k, moest 'k mij niet meer verbazen, -
Dat 't blad wil zeggen hoe de boom zou hooren
Te groeien om hem, blad, zijn eisch te geven.


*


O 'k weet wel, wie verdriet heeft gaát licht klagen,
En wie niet veel krijgt zeit licht dat hij meer wil:
Ook in mij-zelf, al sus 'k mij nog zoo zeér stil,
Klaagt soms een kindje dat zoo graag wou vragen.

Maar o dat kindje zou zichzelf zoo plagen,
Als 't altijd door wat 't Leven niet begeer', wil,
En 't is veel beter dat het tijdig leer', stil,
Wachtend wat 't krijgt, zich vreedzaam te gedragen.

Zoó, vind ik, moesten alle menschen wachten.
En daarom lach 'k om hun onduldig haasten,
Hun doen of 't Leven klaar staat op hun wenken.

Dat wil nu eenmaal niet op éen mensch achten.
Dat let op ieder mensch plus ieders naasten,
En heeft nog meer waar 't daaglijks aan moet denken.


Albert Verwey (1865-1937)
uit: Van het leven (1889)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Hein Boeken -- Nachtegaal & 31 mei '33

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• wikipedia
• dbnl
• gedichten
• bwn

Nachtegaal

Weer in dat holletje der nacht dat tjuiken!
Hoe kon ik 't hooren en geen antwoord vond
Die lieve taal, geen antwoord van mijn mond?
Kwam het dan eindelijk in u opluiken?

Moest het zóó lang in duister zwijgen duiken?
Of was er niemand, die uw taal verstond?
Of moest het wachten tot gij weer dees grond
En weer den reuk van 't lieve nest mocht ruiken?

En droop nu al dat lang-gespaard gevoel
U uit de borst en 't strak-gespannen keeltjen,
En wekt een galm en antwoord in mijn hart?
O mocht het zijn dat in dees wereld koel,
Zooals gij in dees nacht, ik voor mijn deeltjen
Werd tot een troost en zangstem voor al smart.


*


31 mei '33

Weer is voorbij der nachtegalen maand,
Der meerelen, die van het leven zingen
Toch in hun tongval tot beseffen dwingen
Dat niets van al dit schoone is stille-staand,

Dat alles is in gauwen gang vergaand.
En bij het zien van al Mei's lieve dingen
Was het mij niet of heen mijn krachten gingen?
Heb 'k niet dees Mei mijn laatste maand gewaand?

Het is voorbij. Wij treên in 't Juni-woud,
Te donkrer om het hooge hemel-licht
En waarin al het lent-werk is verricht.

Wij zien niet meer het schrale winter-hout.
Nog eenmaal Levens volle weelde omvangen
Die onze borst ontpers' de zomer-zangen!


Hein Boeken (1861-1933)
uit: Drie mei-gedichten (1933)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Henk van der Waal -- Liefdesgemoed

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• website
• dbnl
• wikipedia
• querido

Liefdesgemoed

Niets ten nadele van de kraai, de ransuil
of de ekster, maar soms grijpt hun kreet je
naar de keel en word je somber als hun
herhaalde krassende gekrijs
je duidelijk maakt dat geen geluid
hen los kan koppelen van hun
gevederd lijf

jij produceert eenzelfde grijze klacht
als alles wat je bent zich schuilhoudt voor
je blik en de natuur daarbovenop met
noodlotskracht je ledematen schikt

het gepoch en het geblaat dat
in die toestand van je lippen spat
is averij en maakt de wereld stuk, want
wat niet bindt en perkt en inkeert in zichzelf
is blind geweld en oeverloos tumult

dat moet je kapselen in lood als je

je zegt: als je
als je, zeg je nog een keer
en je bedoelt:

als je echt wilt zijn

maar als je echt wilt zijn moet ook het
vertedier in jou de vrijheid krijgen om stille
lucht te blazen door de flinterdunne kieren
van je strottenhoofd en om genegenheid
te hangen in alle hoge bomen en om genade
uit te strooien over welkend gras, net zo lang
tot er voldoende weemoed is verzameld
om het tot een binnenste te vouwen
dat te wecken is in glas

dus als je,
en je zegt het nog een keer:
dus als je

op het kiezelstrand de juiste
tekens stapelt rond het wezen dat je bent
– een kraai, een ransuil of een ekster – en je
wat daarbinnen valt zo groot maakt dat ook
de leegte daar beschutting vindt, dan lig je
uitgestrekt over al de namen die jou noemen
– leeuw, stier, steenbok, kreeft, waterman –
en heb je in jezelf de wijdte wijd gemaakt
waarin het universum op kan wellen
en zich kan laven aan het oeroud lied dat
jou van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat bestuift met het goddeloze niets

en jou moet hoeden voor ieder zeker weten
ook omtrent jezelf, want wat je bent
spreidt altijd vele malen breder
dan de typering die een waarheid
van je geeft en is meestentijds verweven
met de mix van pijn en vreugde die je glaslichaam
gereedhoudt als een traploos idioom, dat bij
nacht geacht wordt uit te stromen
over het laagland van je leven
waar jij je tent hebt opgeslagen om
de weide af te grazen die met je
inkeer is ontstaan

zo leg je jezelf de hand op
en spreek je toverwoorden

zo trek je de cirkel
waarbinnen alles tot bedaren komt

zo ben je de kraai, de ransuil en de ekster

zo strem je alle uitvalswegen
en stuw je ruimte op en tijd
tot je zachtjes overvloeit

je kunt dat zijn noemen
of geluk
of doordesemde aanwezigheid

het is in ieder geval iets wat van buiten
komt, maar gek genoeg diep
van binnen in je brandt

iets wat je gekregen hebt
iets wat je te zijn hebt
iets wat je te geven hebt:

liefdesgemoed


Henk van der Waal (1960)
uit: Door alle honderd harten wit te kalken (2018)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Jacob Israël de Haan -- Doodsangst & De jonge vogel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• bloemlezinkje
• dbnl
• wikipedia
• iisg

Doodsangst

Niet in den winter, wanneer dagen duister
Als nachten zijn, wier zwaarte mij verdrukt,
Maar in den zomer, als de bloei, de luister
Van dag en nacht, het bevend hart verrukt.

Niet in den winter als deuren en ruiten
Kreunen bij 't woedend waaien van den wind
Maar in den zomer, als vogels hoog fluiten
De dag laat eindigt en weer vroeg begint,

Vrees ik den Dood, haat ik hem machteloos,
Ik heb het leven zóó lief en het gaat
Buiten mijn macht genaadloos naar één eind.

O, Vriend, lach niet meer. Maar een korte poos
Eer de wreede Dood ons beiden verslaat
En onze Vriendschap in het niet verdwijnt.


*


De jonge vogel

Ik sliep niet meer: een jonge vogel floot,
Mijn hart doordringend, en ontwakend zag
Ik 't kalme kleuren van den klaren dag
En vagen van het verre morgenrood.

Wijl sterren bleekten zilverzacht en bleeker,
Blies warme wind de morgennevels over,
Luid juichend zong en hoog en klaar en zeker
De jonge vogel in het wiegend loover.

Die floot en zweeg en floot dan weder blij
Uit hart en keel. Toen antwoordde verheugd
Mijn ziel met zang en zachte mijmerij.

Ik dacht aan u. Ik denk aan u altijd.
Daar ik u liefheb, doet mij 't leven vreugd
En aan U heb ik zang en ziel gewijd.


Jacob Israël de Haan (1881-1924)
uit: Liederen (1917)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Saul van Messel -- drie gedichten

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• npe
• joodse bibliotheek
• webloug
• schrijversinfo

peregrinus

een vreemdeling mij in de droom verschenen
die naast mijn kleren ook mijn namen droeg
was even plotseling weer in het niets verdwenen
eer ik om een en ander uitleg vroeg

die kleren waren nog tot daaraantoe
zo’n koude winternacht en dan nog naakt
waartoe mijn namen echter/peinzensmoe
ben ik verfomfaaid uit de slaap ontwaakt

de helft van een geheel dat afgespleten
een droom ervoer die dulle dagen derft
waarin/mijn kleren en mijn namen eens versleten
die vreemdeling per slot mijn leven sterft


*


presumptief

een onvermoede dageraad
had plotseling mijn droom gestaakt

ik droomde dat ik sterven ging
maar was uiteindelijk ontwaakt

of droom ik nu dat ik nog leef
terwijl ik stervend dromen bleef

mij niet bewust van vroeg of laat
in onvermoede dageraad


*


jodenhoek

elk moment van de nacht
staat mijn geheugen op wacht
op herinneren verdacht

als slaap mij overmant
houdt de droom mij in stand
op vergeten gebrand


Saul van Messel (1912-1993)
uit: onder valse vlag (1978)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Hélène Swarth -- Sanskriet?

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• wikipedia
• wat gedichten
• dbnl
• historici
• graf

Sanskriet?

Mijn ziel is een gesloten boek; ik geef
Aan wie 't mij vraagt zoo licht den sleutel niet.
De tijd is ver, toen 'k mij verleiden liet
Tot zoet vertrouwen, waar ik thans voor beef:

Toen ik dien sleutel leende voor een lied,
Een lieven brief, dien meisje of knaap mij schreef,
Een traan, die warm in droomende oogen dreef....
Wat baatte 't hun? - Zij kenden geen sanskriet.

Ten laatste gaf ik 't gouden sleuteltje een
Die zeer veel talen - ook sanskriet - verstaat:
- ‘Lees nu mijn boek met aandacht en alleen

En zorg dat gij geen letter overslaat!’
Maar toen hij 't inzag: - ‘Dit is geen sanskriet.
Veel vreemde talen ken ik, deze niet.’


Hélène Swarth (1851-1941)
uit: Sneeuwvlokken (1880)

• Het snorren-en-sabels-stripblad van Nederland: Zone 5300

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Margot Vos -- Wie de pijnen mijdt...

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• wikipedia
• dbnl
• bwsa









• Margot Vos was een socialistische dichteres.

Wie de pijnen mijdt...

Wie de pijnen mijdt zal niet de liefde kennen;
Waak op, blinde vrind, en verman uw vrees!
Als een reiger zet uit met gestrekte pennen;
Aan de levenswaat'ren uw ziel genees!

Hadt ge licht noch leider? Zijn de wilde vogels
Van het groot verlangen langs u heen gegaan?
Hebt ge neergezeten in het zinsbegoochel
Van uw eenzaamheden als verdoolde zwaan?

Het is tijd te wenden en den wind te proeven
Die de lichte vleugen van een bloeisel draagt;
Het is tijd de sloten van uw hart te schroeven
En den droom te bannen voor den dag die daagt...

Ach, het klein gerimpel in uw ronden vijver
Heeft nog nooit den zuiverenden storm gevoeld!
Wat is al uw tellen en uw blind gecijfer
Als de eindsom niet des menschen heil bedoelt?

Wie de winst niet werpt in het gewijde bekken
Waar de springfontein der blijde liefde zingt,
Wie niet and'rer harten tot haar schoon wil trekken,
Wie niet and'rer zielen tot haar laaf'nis dringt,

Hij zal niet de wonden en de witheid weten
Van het eeuw aan eeuw geschonden volksgelaat;
Hij zal niet de bitterheid met tanden eten,
Als zijn beste broeder naast hem nederslaat.

Hij zal niet zijn hartsbloed uit de lippen bijten,
Als een rauwe dag zijn droomen openscheurt;
Hij zal niet zijn vuisten op de steenen splijten,
Als zijn beste wapen wordt met bloed besmeurd.

Doch hij zal ook nimmer den kristalklank hooren
Van de beek die weet zich aan de zee verwant,
En des makkers liefde zet hem niet in gloren
Als een sterrehemel een wijd waterland.

En zijn oog zal nooit het stille lichten vangen
Van de diepste zielen die hem openstaan;
Want hij zit begraven in zijn eigen gangen
Met het zwartste donker tot zijn onderdaan.

Wie de pijnen mijdt, zal niet de liefde dragen
Als een vlammend teeken op zijn breede borst;
Want de helden zijn het die de wereld schragen,
Maar een slaaf is hij die slechts zichzelven torst.


Margot Vos (1891-1985)
uit: Vlammende verten (1926)

• Het snorren-en-sabels-stripblad van Nederland: Zone 5300

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Dean Bowen -- troebel vaarwater & .roest

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• website
• leesfragment
• youtube









• Dean Bowen is een van de vier genomineerden voor de C. Buddingh'-debuutprijs.

troebel vaarwater

Kapseizen
is een grootstedelijk gemoed
dat vriendelijk de koffie
weigert. Het koekje

We afwijzen eikaars lichaamstaal
stellen scherp op
aanname en vragen hoe het nu
of met de kinderen gaat

.et cetera

het heet allemaal iets. Torst
haar ballast. Dat lijf is storing
ondanks haar context. Ze
behoeft enkel
een moeders vergeven. Dat lijf

een smet op het tafelkleed,
we proberen het thuis
te noemen maar
wassen te weinig
uit de vezels.


*


.roest

Littekens roesten niet;
het leek een kleine
traditie, hoe wij elkaar
verdichtten tot trofeeën. Sokkels
uit binaire algoritmen op-
getrokken,
er is te
veel wat breken kan.

Krassen in het
vloerhout fluisteren van bloed
op een orchidee, wervelwinden
kaartenhuizen stuk. Ons
gemoed werd
zelden uitbetaald
we spreken er nu nog
schande van.

Ongehavend bleef
geen enkel menslandschap.
In het weke
vlees zijn er kleinigheden
te herkennen. Eroderen,
een herinneren dat
haarzelf loswrikt van
onze status quo
maar
roodbruin slaat
ze nimmer uit


Dean Bowen (1984)
uit: Bokman (2018)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Radna Fabias -- twee gedichten

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• groene
• volkskrant
• voorproefje
• trouw








• Radna Fabias is een van de vier genomineerden voor de C. Buddingh'-debuutprijs.

richtlijnen voor vergelding

noem het ding bij de naam: beest
draag je kroon

leer alles over dwangvoer
draag je kroon

maak een voodoopop
geef hem drie poten
zie hem hinkelen
draag je kroon

laat minstens tien jaar lang de woede
aankoeken de nagels groeien
slik veel calcium
verlaat de toren

vijl de nagels elke nacht bij het ontwaken - kalm - tot scherpe harken
draag je kroon

Snijd de draak open met je harken
(puntig sexy scherp en vinnig)
draag je glitterende feestjurk

zeg
'maar je hebt woorden, beest, gebruik ze'
draag je kroon

laat het hurken laat het
hoesten tot het teruggeeft
wat niet van hem was


*


adam spoelt aan

op zondagochtend op het kerkplein
in de stad – het is herfst er ligt blad
het toeval is van overheidswege
afgeschaft – ik raap hem op ik dep hem
droog ik houd hem om hem om hem
heen schrijf ik een zin waarin zijn knapzak past

adam rekt zich uit de verdrinking
heeft hem goed gedaan wat is hij
schoon hij heeft zes maskers hij
draagt er één dat heeft hij mee
uit de woestijn waar hij alleen was toen
intact nog en droog


Radna Fabias (1983)
uit: Habitus (2018)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Elisabeth Tonnard -- twee gedichten

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =



• het balanseer
• website
• wikipedia
• recensie
• dbnl







• Elisabeth Tonnard is een van de vier genomineerden voor de C. Buddingh'-debuutprijs.

De sluipwesp zorgt dat haar larven
buiten het ei direct vers voedsel hebben.

Er zijn sluipwespen die eitjes leggen
in een halfdode, verdoofde spin
of in de eieren van andere insecten.

Er zijn sluipwespen die eitjes leggen
in de larven van andere sluipwespen.

Er zijn sluipwespen die eitjes leggen
in de larven van andere sluipwespen
die eitjes leggen
in de larven van andere sluipwespen.

Er zijn dagen zonder hoop.
Maar er is dezelfde dag ook
de knop aan de roos.


*


Ik vaar in een boot
alleen op het water.

Er kabbelen golfjes,
er is nauwelijks wind.

Geen wolken. De zon
zeilt neer, hemel en

water zijn velden van zon.
In de verte een kerf

minimalistisch,

toch wemelt het donker,
van mensen misschien.

De zeilen zijn wit
en nauwelijks te zien.

De romp is een tand
die knipt door het meer.

Ik vaar. Ik vaar.
Alsmaar vaar ik voort.

Ga ik voor anker, dan
klimt uit het water

de killer aan boord.


Elisabeth Tonnard (1973)
uit: Voor het ideaal, lees de schaal (2017)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Arno Van Vlierberghe -- De methode (iii & iv)

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• het balanseer
• recensie
• youtube










• Arno Van Vlierberghe is een van de vier genomineerden voor de C. Buddingh'-debuutprijs.

De methode

iii.

Het lichaam, het warmste werktuig, slaapt.

In de onaanraakbaarheid van de slaap, het laatste bastion van verzet, droomt het.

Droomt een einde aan de agorafobie van het dromen, aan de valse heterotopie van het winkelcentrum.

Verkiest het kerkhof boven de barakken, het voetpad boven het theater, de nonplek boven al.

Vind zo’n lichaam in de antistad, de eindeloze luchthaven, de toegangspoort van de transit.

Vind ze onderaan de ladder, onderaan elke ladder, overal.

Vind ze in wat wordt achtergelaten.

In wat wordt vergeten.

De horizon van de horror.

De ruïnes van het mogelijke.


*


iv.

Hoe vinden we elkaar?

Neem een vorm aan, en wijk ervan af.

Grijp een toeschouwer, en vermaak de afstand als ondenkbaar.

Spuw een streep op straat, en maak het veilige ridicuul.

Bots op de nuance, alle nuances, drijf ze op de klippen.

Scherp een denken aan het lichaam, geef het een eindeloze horizon.

Verschijn op de radar, muteer, word een onmogelijk groteske vlek.

Kies een kant, kies honderd kanten, en maak ze openbaar.

Zoek het conflict, graaf je in, en koester het.

Vind een bedoeling, en wurg ze.

Vind een lichaam, hét lichaam, maak van het litteken een heidens symbool.

Bouw een omheining, vul ze met opvattingen, doodse ideeën en gal.

Sticht een midden en steek het in brand.


Arno Van Vlierberghe (1990)
uit: Vloekschrift (2017)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Annie M.G. Schmidt -- Erwtjes & Aan een klein meisje

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• wikipedia
• dbnl
• kb
• website
• youtube
• trouw





• Vandaag is het de sterfdag van Annie M.G. Schmidt.

Erwtjes

Toen ze een meisje was van zeventien
moest ze een hele middag erwtjes doppen
op het balkon. Ze wou de teil omschoppen.
Ze was heel woest. Ze kon geen erwt meer zien.

Toen ging ze maar wat dromen, van geluk,
en dat geluk had niets te doen met erwten
maar met de Liefde en de Grote Verte.
Dat dromen hielp. Het scheelde heus een stuk.

En dat is meer dan vijftig jaar terug.
Ze is nu zeventig en heel erg fit
en altijd als ze 's middags even zit,
mijmert ze, met een kussen in de rug,

over geluk en zo ... een beetje warrig,
maar het heeft niets te maken met de Verte
en met de Liefde ook niet. Wel met erwten,
die komen altijd weer terug, halsstarrig.

Ach ja, zegt ze. Ik kan mezelf nog zien,
daar in mijn moeders huis op het balkon,
bezig met erwtjes doppen in de zon.
Dat was geluk. Toen was ik zeventien.


*


Aan een klein meisje

Dit is het land, waar grote mensen wonen.
Je hoeft er nog niet in: het is er boos.
Er zijn geen feeën meer, er zijn hormonen,
en altijd is er weer wat anders loos.

En in dit land zijn alle avonturen
hetzelfde, van een man en van een vrouw.
En achter elke muur zijn an'dre muren
en nooit een eenhoorn of een bietebauw.

En alle dingen hebben hier twee kanten
en alle teddyberen zijn hier dood.
En boze stukken staan in boze kranten
en dat doen boze mannen voor hun brood.

Een bos is hier alleen maar een boel bomen
en de soldaten zijn niet meer van tin.
Dit is het land waar grote mensen wonen ...
Wees maar niet bang. Je hoeft er nog niet in.


Annie M.G. Schmidt (1911-1995)

• Het snorren-en-sabels-stripblad van Nederland: Zone 5300

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Annie M.G. Schmidt -- Op een mooie pinksterdag

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• wikipedia
• dbnl
• kb
• website
• youtube
• trouw







• Vandaag is het de verjaardag van Annie M.G. Schmidt.
• Oeruitvoering 'Op een mooie pinksterdag'

Op een mooie Pinksterdag

Op een mooie Pinksterdag
Als het even kon
Liep ik met mijn dochter aan het handje in het parrekie
Te kuieren in de zon
Gingen madeliefjes plukken
Eendjes voeren
Eindeloos
Kijk nou toch, je jurk wordt nat
Je handjes vuil
En papa boos

Vader was een mooie held
Vader was de baas
Vader was een duidelijke mengeling van Onze Lieve Heer
En Sinterklaas
Ben je bang voor ‘t hondje?
Hondje bijt niet
Papa zegt dat ie niet bijt
Op een mooie Pinksterdag
Met de kleine meid

Als het kindje groter wordt
Roossie in de knop
Zou je tegen alle jongens willen zeggen: handen thuis
En lazer op
Hebbu dat nou ook meneer?
Jawel, meneer
Precies als iedereen
Op een mooie Pinksterdag
Laat ze je alleen

Morgen kan ze zwanger zijn
‘t Kan ook nog vandaag
‘t Kan van de behanger zijn of van een Franse zanger zijn
Of iemand uit Den Haag
Vader kan gaan smeken
En gaan preken
Tot hij purper ziet
Vader zegt: pas op, m’n kind
Dat hondje bijt
Ze luistert niet

Vader is een hypocriet
Vader is een nul
Vader is er enkel en alleen maar voor de centen
En de rest is flauwekul
Ik wou dat ik nog één keer
Met mijn dochter
Aan het handje lopen kon
Op een mooie Pinksterdag
Samen in de zon


Annie M. G. Schmidt (1911-1995)

• Het snorren-en-sabels-stripblad van Nederland: Zone 5300

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Hendrik Marsman -- drie gedichten

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• wikipedia
• dbnl
• wat gedichten
• letterkundig museum
• historici.nl
• laatste uren

Phoenix

Vlam in mij, laai weer op;
hart in mij, heb geduld,
verdubbel het vertrouwen -
vogel in mij, laat zich opnieuw ontvouwen
de vleugelen, de nu nog moede en grauwe;
o, wiek nu op uit de verbrande takken
en laat den moed en uwe vaart niet zakken -
het nest is goed, maar het heelal is ruimer.


*


Verbittering

De namen van wie eens mijn vrienden waren
werden tot asch tusschen mijn tanden, en ik spuw ze uit.
eenzaam schijnt men te moeten zijn in deze doode landen,
het leven dooft in kaars na late nachtkaars uit.


*


Paul Robeson zingt
(vier stemmen en de stem van Christus)

mijn hart is zwart
mijn hart is rood
mijn hart is hard
mijn hart is dood
       maar ieder hart...
mijn hart is dood!
       maar ieder hart...
mijn hart is rood...
       maar ieder hart
       't zij hard of dood
       of zwart of rood
       wordt wit in Mijnen Dood.


Hendrik Marsman (1899-1940)
uit: Porta Nigra (1934)

• Het snorren-en-sabels-stripblad van Nederland: Zone 5300

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Annemarie Estor -- Global Underground

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• wikipedia
• website
• dbnl

Global Underground

Ik ben gegaan.
Voorbij de Villersstraat,
voorbij de Verbrande Brug Noord.

Ergens hoorde ik tatoeëerders tatoeëren.
Ik zag een man met een zonnebril in een nachtclub.
Ik zag een man een mond vol witte vlokken kotsen.
Ik zag de pestmeesters.
Ik zag pijnlijke vrouwen op goedkope schoenen.
Ik zag mensen met opgehoopte vochten onder hun ogen.
Ik zag een vakkenvuller met een winkeldievenblik.

En ik zag feest.
Ik zag een fuivig en druizig festijn...

Een jongen met een kuif en een smile
nam me mee underground
waar glitterbollen, cocktails,
basterdvloeken en epileptische flitsers
jonkheden en speelduiven tot vernooide
onbesuistigheden explodeerden:
de wuftste teven, de meest fantastische loeriassen,
hun schaambenen gingen tegen gulpen,
wervelkolommen werden losgewerkt,
haardossen gevierd, er werd beestig getwist
met tietjes in topjes, koppels klommen in mekaar op
als langs lianen en geblondeerde koninginnen
dromden dwarsdrijvend rond spierkanonnen
in hun scheurende spaghettibandjes, ze kregen
maanvlekken op hun blote halzen,
hun rookmonden en brute dronkogen
dorstten naar fans en coolers,
en mijn hoornvlies barstte los
en al wat ik dacht te weten tolde
als een wemelende meute gigabytes,
microchips en glimwormen
door mijn ruw geopende breinvensters,
en nu wist ik zeker:
telkens als ik meende te leven in Orb
stuitte ik op Orb.
En Grout is geen Grout,
het is het is het dak van de Global Underground,
het zijn de kerkers waar connecties zich vermenigvuldigen,
de real-time clocks in overdrive,
waar een Nieuwe Komst wordt voorbereid!


Annemarie Estor (1973)
uit: Niemandslandnacht. Een crime poem (2018)

• Het snorren-en-sabels-stripblad van Nederland: Zone 5300

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Jaap Harten -- twee gedichten

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• dbnl
• wikipedia
• voorgelezen
• overleden
• nog een gedicht

Flits van een engel in het keukenlicht

Rommelend met potten & pannen
tijdens dit winterse schemeruur
- John Lennon op de radio
en daarna het nieuws - maak
ik een maaltijd voor je. ‘Imagine

there 's no heaven’, dus neem
het er hier maar van: biefstuk v/d haas,
snijbonen, appelmoes in een gebarsten
kom & fruit. Wanneer ik het vlees

gezouten heb en de tafel gedekt
krijg ik opeens die duizendpotige
kriebel in mijn hersens
en een tekort aan adem.

Zo was het ook de allereerste
keer: poëzie die de kop
opsteekt bij een gaspitje:

een engel die sneeuwt
tegen vuur en beter weten in,
schittert en dan verdwijnt
door de schoorsteen.


*


De koffergrammofoon uit de hongerwinter

was het enige wapen dat ik had
tegen het calvinisme van mijn inwonende tante
die ouderwets zat te treuren
of bladerde in haar krakende bijbel
om ons jongens te troosten met een

stichtelijk woord. Zij las: ‘Niets hebbende,
alles bezittende’ (2 Cor. 6:10)
en gluurde ondertussen naar de stamppot
die mijn moeder van bieten had gemaakt.

‘Slaat den gehaten mof op zijn kop!’
riep Wilhelmina via de illegale zender,
maar wij dronken gewoon surrogaat-koffie
en onze dienstmaagd naaide met den mof.

Ik had op zolder mijn mythische wereld
zonder Wagner of Lohengrin met zijn zwaan.
Ik draaide platen van Zarah Leander,
door mijn tante die het geluid soms opving
tot bas met buste gebombardeerd.

Ik reed op een fiets met houten banden
en neuriede de verboden muziek
van de vijand die kapotging in Rusland.
Ik dacht aan geen dood; ik was 14 en geil.


Jaap Harten (1930-2017)

• Het snorren-en-sabels-stripblad van Nederland: Zone 5300

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

C. Buddingh' -- Twee jongetjes & Top Naeff

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• wikipedia
• paar gedichten
• dbnl
• citaten
• leest voor

Twee jongetjes

Twee jongetjes van dertien in een serre.
Schaakbord tussen hen in. Ze kijken heel
aandachtig en gespannen. Vooral die donkere.
Dat lijkt er een die persé winnen wil.

De moeder van de blondere komt vragen
of ze een kopje poeier lusten. Ja,
dat lusten ze wel. De donkere pakt een paard beet,
grist een pion weg en kraait kortaf: ‘Schaak!’

Rook kringelt boven 't bord. De blondere pakt
het paard. De vingers van de donkere krommen
zich rond een toren. Spreiden zich dan verschrikt,

kruipen weer naar elkaar, fladderen opnieuw
trillend uiteen. Zweet parelt op zijn voorhoofd.
Zou hij de boel echt kort en klein gaan slaan?


*


Top Naeff

Top Naeff* was mijn beroemdste stadgenote.
Maar wat ze schreef, vond Du Perron maar niks.
En ik dus ook. Pas in de oorlog kwam ik
via mijn verzen toch met haar in contact.

Misschien wel onze laatste ‘grande dame’.
Zo af en toe vroeg ze mij op de thee.
En toen 'k ziek thuis lag kwam ze mij opzoeken
en bracht dan vaak een pakje boter mee.

Ze was getrouwd met dokter A. van Rhijn,
die je, zomer en winter, in tweedpak
en vadermoordenaar door de stad zag fietsen.

Soms met een grote bos bloemen in zijn arm,
kin stuurs de lucht in. En dan zeiden wij:
‘Kijk, Lapébie* rijdt weer zijn ererondje.’


C. Buddingh’ (1918-1985)

• Top Naeff, schrijfster
• Roger Lapébie, wielrenner




• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Peter Swanborn -- Pomologie & Hier en nu

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• website
• bio'tje
• youtube
• rotterdamse dichters

Pomologie

Hoogstambrigade treurt om winstjagend
dempen van oergenenpoel. Via via volgt
tip over halfdode perelaar in aanstonds

te decimeren bogaard. Entmes in weitas
spoeden broeders pomologen op vroege
zondagochtend richting Achterhoek,

treffen Zoete Brederode aan, decennia
verloren gewaand. Kloofhanden tasten
eerbiedig de eens majestueuze stam, als

een mannenstem aanvangt, een tweede
invalt, in zuivere canon: ‘Schurft aan
dwergteelt! Sijsjespeer in erfgoedsfeer!’


• hoogstambrigades spannen zich in voor het behoud van hoogstamfruitboomgaarden
• Zoete Brederode is een oud stoofperenras
• Sijsjespeer is een perensoort


*


Hier en nu

Langs de kade blaast een stel ganzeriken mij
de weg op. Verderop zitten twee stadskonijnen
opgesloten in een plantsoen tussen autoverkeer
en mediterrane agaveplanten. Onder luid gejoel

springen kinderen bommetje van de steiger
bij de Jonkersbrug. Een gebouw met oranje
ramen weerkaatst op de glazen fabriek aan
de overkant. Regina uit Rodenrijs, 287 ton

zand en grind, glijdt onverstoorbaar voorbij.
Een jongen in versleten sportkleding spuit
het dek schoon. Moeder staat aan het roer,
kijkt geconcentreerd voor zich uit, heeft

weet van de scherpe bocht bij Overschie.
Het is allemaal gewoon, niets bijzonders.
Toch is het aanwezig. Zo volmaakt als
het alledaagse kan geen wonder zijn.


Peter Swanborn (1963)
uit: Het wolkenreparatieatelier (2018)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Gerrit Kouwenaar -- Sprakeloos landschap

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• wikipedia
• dbnl
• kb
• 13 gedichten
• overleden
• over dit gedicht

Sprakeloos landschap

De mensen worden uit het landschap weggenomen:
wat een rust! vooreerst
nog geen puinhopen, het licht
is het licht dat er is
op huizen als dingen naamloze bomen
een klagende waakhond een jagende vos

later
naarmate het donker nadert
steeds meer kraaien -


Gerrit Kouwenaar (1923-2014)
uit: Vallende stilte (2008)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Gerrit Kouwenaar -- Zomergedicht

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• wikipedia
• dbnl
• kb
• 13 gedichten
• overleden

Zomergedicht

Van minder een stoel getimmerd, men gaat zitten
onder een verbazingwekkend roerloze zon

terwijl de dorpskinderen de vrede bezingen
op hun blinkende brommers, terwijl de hemel

ondiep is als water onder een roeiboot, terwijl
men woorden laat drijven en zinken

hoort men zich roepen, bloed valt uit de bomen
men herkent zich, staat op om te stelpen

hoe hol de taal nu zijn leegte bevredigt, als os
zich laat slachten, als vlees zich laat strelen

hoe de vogel ontvleugelt, het huis niet meer woont
het brood niet meer eet, de stoel niet meer zetelt

later in donker als men dit uitleest is het heden
geweest, zelfs de verte beweegt niet, alleen

op de bodem martelt nog eten, de maan
als vanouds maakt minder bitter en witter -


Gerrit Kouwenaar (1923-2014)
uit: Helder maar grijzer (1998)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Nico Verhoeven -- Slaapliedje & Na een natuurramp

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• wikipedie
• dbnl
• reve en verhoeven
• de moanne
• cubra

• Nico Verhoeven, vriend van Gerard Reve, schreef vormvaste, klassieke gedichten met veel symbolen erin, die voor sommigen te geconstrueerd en verheven waren.

Slaapliedje

Wees onder de huid gegroet, woonstee,
moeder van het geplozen onweer
vol verwachting
reiken de vogelkelen in de ochtend.
Er wacht een dag.

Wees onderdehand twee handen met elkaar
uit wandelen, zoals twee koningen
doen. Doen. En zie hoe daar de morgen
onder het wandelen hen langzaam inhaalt
om te passeren. Goede middag mag.

Ziedaar de avond. Vol trompetgeschal
in iedre vingertoets een korinaal;
en voor de dieren van te middernacht
een verre kijker, die nu gaat inwendig
door sloopgebied van liefste, lachen, lijnwaad.

Onder de voet geslopen,
twee konijnen.
De jagers mogen rustig huiswaarts keren.
De luister van het oor kent geen begeren
tegen de wind in, twee gelaten open,

op andermaal.


*


Na een natuurramp

Koel Karpathië bemint met handopsteken:
zie, mijn lief, de nieuwe dageraad breekt baan,
nu moet alles wat vannacht verschaald, breken;
zie de dageraad, mijn lief, het is verkeken,
zie de dageraad, mijn lief, het is gedaan.

Drooggevallen is het water in de kreken,
drooggevallen is de grond van dit bestaan,
liefdes berg en dal zijn aan elkaar bezweken,
koel Karpathië bemint met handopsteken:
mond en tegenmond zijn aan elkaar vergaan.

Nu vangt liefdes opgespoten land te spreken,
stil, haast craquelé, zo lief, te spreken aan,
tot de benen kam van de vier hemelstreken:
zie de dageraad, mijn lief, mijn taal, mijn teken,
koel Karpathië bemint met handopsteken…


Nico Verhoeven (1925-1974)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Hélène Swarth -- Meibloesems

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• wikipedia
• wat gedichten
• dbnl
• historici
• graf

Meibloesems

O lang en bang was Liefdes Lijdensweek
En droef haar dood aan Twijfels martelkruis!
Maar prachtvol rees de Paasdag, met geruis
Van engelvleuglen - en de schijndood week.

Ik kwam getogen uit mijn donker huis,
De lippen zwijgend en het aanschijn bleek,
En stond bij 't graf en weende... en zie! daar bleek:
Zij was verrezen uit haar dodenkluis.

Zij neeg tot mij haar stralend aangezicht
En voerde me in haar armen ver van de aard,
In blauwe lucht en gouden lentelicht.

Zacht voel ik vallen wat mijn vlucht bezwaart.
Terwijl omlaag de schare de ogen richt,
Is hoog en heerlijk Liefdes Hemelvaart.


Hélène Swarth (1859-1941)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Atte Jongstra -- Cloacina, heilige & Die tragische wens

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• wikipedia
• youtube
• dbnl
• ap

Cloacina, heilige

In de zomeravondzwoelte streel ik je altijd stuwend
gat, je lubberende stoelzit, flodderend, vloeiend,
luwend onder mijn vingeren, zachtjes veraambeiend
tussen die van berkentwijgbewerking zo blozend rood
geworden konen achteronder, zachtjes schuddend
met tengere poliepen die elkaar verdringen langs
de randen van je lustgat.

In de zomeravondzwoelte breng je een koeltje voort,
een zomeravondkoeltje. Gonzen, snorren, geluid als
lover in 't luchtruim wervelend, aanzijn verkeerd in
aantocht. Geurig.

Ik omvaam je waar wordt uitgedrukt, en breng
mijn harde zenuw bij je in, zachtjes, tot je in een
walm van amberluchten bruisen gaat.

Wat bewasemt me? Wat omgeeft mij? Het is je
darmgeest, die mij in je stuwkanaal afgrondelijk
hoog door Cloacina hongeren doet en dorsten.


*


Die tragische wens

Een huis, op droesembodem van klatergouden
steen gemetseld en met purperslakkenverf
bestreken, vol van in laaiende lust gloedheet
gekitteld hoerenvlees
– dit huis, die tragische woning.

Een in krankheid ontloken, in bederf gebloeid,
ongunstrijk verwelkt fysiek (boelering, schoffering).
Waar eens uw dijen om een kogelsnede spanden,
loopt nu een platgetreden pad
– dit lijf, dat tragische lichaam.

Waar tusen huisvlam en inktvlek ik tast naar uw
uitgewoonde gaten, waar ik u dubbelzijdig steken ga
en wij diep verbonden raken. Daar zullen wij wel
samen blijven
– dit verlangen, die tragische hoop.


Atte Jongstra (1956)
uit: Furunkel (2018)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

J.A. dèr Mouw -- twee sonnetten

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• wikipedia
• historici.nl
• dbnl
• gedichten

Al wat ik dacht - geloofde je - was waar,
en goed was alles - vond je - wat ik dee.
At Merlin's feet the weary Vivien lay:
jij zag in mij de Wijze Toovenaar,

en 'k aaide, zelf al grijs, je roodblond haar,
en 't leek dan, ik werd jong weer, en ik glee
naar 't paradijs op roode morgenzee.
Dan zie 'k ook jouw kist staan, zwart, op de baar.

Soms aai ik mijn haar; maar mijn vingertoppen
zijn veel te wijs: ze laten zich niet foppen;
ze denken: Neen, neen, dat was blond, niet grijs,

en 't was zo zacht, en 't rook zo naar seringen. -
Dan aai 'k maar door de lucht. Herinneringen
golven rondom me, en 'k drijf naar 't paradijs.


*


Zoals een zaadpluis door een spinragdraad,
de glinst'rende door 't glinst'rende gevangen,
een korte poos stil trillende blijft hangen,
en dan langs lucht'ge helling opwaarts gaat,

zo kleeft de mensenziel zich vol verlangen
aan ijle broosheid van geluk, en haat
de vlaag van 't lot, die stuk het spinsel slaat
en voort haar jaagt tot nooit vermoede gangen.

De hemel schreit haar, angstig weggestormd,
diep met zich mee naar 't smartlijk aardse donker;

en straalloos ligt en nietig en misvormd,
Wat zalig glansde in zilv'ren stergeflonker.

De wijze tijd houdt wacht; en 't godlijk zaad
Ontkiemt tot kunst, tot wetenschap, tot daad.


J.A. dèr Mouw (1863-1919) uit: Mijn taalorkest (2018)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

J.C. Bloem -- Na de bevrijding

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• dbnl
• wikipedia
• letterkundig museum
• kb
• leestafel
• Verzamelde gedichten (pdf)

Na de bevrijding

I

Schoon en stralend is, gelijk toen, het voorjaar,
Koud des morgens, maar als de dagen verder
Opengaan, is de eeuwige lucht een wonder
Voor de geredden.

In ’t doorzichtig waas over al de brake
Landen ploegen weder de trage paarden
Als altijd, wijl nog de nabije verten
Dreunen van oorlog.

Dit beleefd te hebben, dit heellijfs uit te
Mogen spreken, ieder ontwaken weer te
Weten: heen is, en nu voorgoed, de welhaast
Duldloze knechtschap –

Waard is het, vijf jaren gesmacht te hebben,
Nu opstandig, dan weer gelaten, en niet
Eén van de ongeborenen zal de vrijheid
Ooit zo beseffen.


II

Regelmaat der kerende getijden!
Wat is ’t hart, dat het ooit heeft gevreesd,
Schoon het wist, dat lente ’t kwam bevrijden,
Stralend als zij altijd is geweest.

Alomtegenwoordig, onverstoorbaar
Is het leven, dat den dood ontbloeit,
En de kleinste klacht schijnt nauwlijks oorbaar,
Waar de rogge om de ruïnes groeit.


J.C. Bloem (1887-1966)
uit: Sintels (1945)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Muus Jacobse -- Het teken van het beest

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• dbnl
• wikipedia
• schrijversinfo

Het teken van het beest

Dit is geen zelfmoord van een gek, hij doet
ook na zijn dood een volk zijn teken dragen:
door duizend duizend in de dood te jagen
sticht hij zijn eeuwig rijk van wraak, voorgoed
gegrondvest op de mythe van het bloed.
Een grond die eens bloed dronk blijft om bloed vragen
en voedt de droom die tot het eind der dagen
tot steeds nieuwe oorlogen bezielen moet...

Het was de duivel zelf die het hem leerde,
hoe hij van val tot val nog triomfeerde:
wie overwint het teken van het Beest?

Heer, Gij alleen, die aan het kruis geheven
Uw eeuwig rijk stichtte van vrede en leven
en onze bodem met Uw bloed geneest!


Muus Jacobse (1909-1972)
uit: Vuur en wind (1945)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Muus Jacobse -- In de schaduw van morgen

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• dbnl
• wikipedia
• schrijversinfo

In de schaduw van morgen

Voorop verscheen de leugenaar die hinkte,
en achter hem marcheerden, dichtgedromd,
de groenen en de grijzen, willoos, prompt
zich dronken zingend aan bevolen flinkte.

En daarachter weer, bruut en onvermomd,
de beulen, de cipiers, die ons verminkten,
neerdrukten in de modder der instincten,
tot alle geest voorgoed zou zijn verstomd...

God, nu hun rijk uit heeft en zal voorbij zijn,
nu komt de angst dat wij dan nóg niet vrij zijn,
omdat hún brute lust hoog in ons rees -

God, gebied Uw wind door deze landen,
gebied Uw vuur, dat alle drab verbrande
en dat Uw Geest neerdaalt op alle vléés!


Muus Jacobse (1909-1972)
uit: Vuur en wind (1945)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

J. Bernlef -- Vrede & Vrede

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• wikipedia
• poetry and all that jazz
• necrologie
• wat gedichten
• dbnl
• website

Vrede

Eigenlijk zouden wij deze foto's hier willen begraven
Onder de kale kinderhoofdjes afdalen om het
Dagelijks leven terug te leggen waar het eens bestond

En waar zijn camera hen vond, verstrikt in
Overleven, als konijnen in het licht verstijfd,
Verstomd, al half gestikt in het verkeer

Van handen, van eindeloos repareren
Gaten dichten, verwikkeld in een slijtageslag
Om het naderend onheil af te weren.

Eigenlijk zouden wij deze foto's willen keren
Maar wij kunnen niet, hun verleden is daarvoor te sterk
Dringt dwars door het negatief terug in de lens

Die niets dan vrede ziet
Niets dan laaiende vrede schiet
In deze godverlaten straten.


*


Vrede

Weer wordt hij niet gevolgd door een regenjas. Geen getraliede kel-
dervensters. Geen prikkeldraadversperring. Moe geworden vouwt hij
de krant over zijn gezicht. Ondersteboven boren de gebeurtenissen
zich naar binnen.

De geëxecuteerden doen tegen de muur op de binnenplaats aan yoga.
Tanks liggen als zoemende torren op hun rug, vastgeplakt aan stoffige
landwegen. Stof dat daalt als een sluier over opstijgende baby's,
neerstortende kinderwagens, rondslingerend huisraad.

Het ruist in zijn oren. Vroeger was het alleen zijn eigen bloed dat hij
daar hoorde. Nu verstaat hij die taal. Ieder woord. Elke intonatie.
Maar alleen daar en dan. Ondersteboven.
Wakker geworden is er alleen maar de stilte na de herinnering en
voor het vergeten; oorverdovend.


J. Bernlef (1937-2012)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Xavier Roelens -- 1940 & 1975

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• website
• wikipedia
• ipoetry
• 4 gedichten
• dbnl

(1940)

DAT ROBINSON MEE NAAR
zee zou gaan maar in een
roestnagel heeft getrapt dat hij zich dan maar terugtrekt in
een krater in
de tuin met zijn imaginaire
dagen dat ze samen
dingen zijn dappere
dingen die niet huilen dat
de thee op een
krat in
het midden van de
krater staat met een uitgegraven
stoel in
de rand en er kleeft wat
appel aan zijn
tand dat ze dapper en zonder
huilen in omgeschoten
bomen klimmen en van
wasmachines dromen dat houdt robinson in stand


*


(1975)

        DIKKIE DIK DIE malle kat
        draagt een witte trui en lacht
        gaat naar school zijn eerste dag
op de kast achter in de klas staat een gefiguurzaagde kabouter
        en eronder liggen koetjesrepen
        mama dik die zet hem af
        legt zijn kuif maar snel weer plat
        gratis melk is afgeschaft
de koetjesrepen troosten wie bij onbemiddelde ouders jarig is
        hij begrijpt het achteraf:
        'scheid het koren van het kaf
        geef geld aan wie geld verschaft'
buiten lopen vrouwen blootsvoets over een muur van regen
        dikkie dik die malle kat
        sluit geen compromisen af
        rent naar buiten en wordt nat


Xavier Roelens (1976)
uit: Onze kinderjaren (2018)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster

Willem de Mérode -- In den avond & Ik heb u lief

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• wikipedia
• website
• dbnl
• graf

In den avond

En dan ga ik met al mijn leed
Den schemerenden avond binnen,
En alle waanzin van beminnen
Valt van mij als een lastig kleed.

't Bloed deint zoo rustig en zoo breed
Van golving door mijn hart; de zinnen
Zijn zuiver of ze opnieuw beginnen
De groote waak, die leven heet.

't Is alles wonder en gewoon,
De wereld spiegelt zich zoo schoon
Of God ze heden had geschapen.

En ik ga, als de eerste mensch,
Vervuld van een geheime wensch
Naar uw gelaat, tevreden slapen.


*


Ik heb u lief

Ik heb u lief, gij zult gelukkig zijn!
Zo fluister ik, alleen, in staag herhalen,
En door mijn denken komt met vlagen dwalen
Van liefdes volkslied het oeroude refrein.

De meisjes zingen 't in de maneschijn
In brede slingers wandlend langs de wegen,
Zij roepen 't iedre donkre jongen tegen:
Ik heb u lief! gij zult gelukkig zijn!

Door de open ramen luwt de lindegeur,
Zo loom en zoetjes als bemind getreur,
Dat men vertroetelt om niet te genezen.

Ik leed om u als 'k om geen ander leed,
Gij mindet mij, zoals geen ander deed,
Ik heb u lief! gij zult gelukkig wezen.


Willem de Mérode (1887-1939)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster