= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
* uitgeverij kontrast
Schepping 1
Met een diepe zucht schept god
de aarde, de lucht en het water
met één streek trekt hij de horizon
zet zichzelf in het firmament
en ziet neer op het hoge land.
In de kleiige aarde
nog zwaar en zilt van zee
trekt de Groninger boer
zijn voren en zaait.
Onder de breedte
van wolken en licht
zwoegt hij zich
naar een plaats voor later.
Miriam Janssen (1951)
uit: Voeten in vandaag (2012)
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
woensdag 27 februari 2013
Cornelis Paradijs -- Jalouzie
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
* genootschap
* dbnl
* wikipedia
* kb
Jalouzie
Gevloekte slang! aan gloênde harten knagend,
De zoete trouw der minne boos belagend!
Ik heb den knik des maak'laars wel gezien!
Hij greep haar hand en lonkte bovendien.
Ja! op haar voet heeft hij getrapt, de snoode!
Ik had het diepe bukken niet van noode:
Ik zag het, zij liet toe... O, wreede smart!
Hij trapte op haren voet, zij op mijn hart.
Zou 't waar zijn? Heer! verlicht mijn wankle schreden,
Eer 'k mijn geluk voor immer ga vertreden!-
Zoo ze om des maak'laars wille mij verliet...
Ik zou haar kunnen... Neen! dát nooit, dát niet!
Neen! 'k zal geduldig zijn en Gode zwijgen,
En mocht die man-dien ik veracht-haar krijgen...
Ik zal mij bloedend werpen aan haar voet:
Haar stervend zeeg'nen, als een Christen doet.
Cornelis Paradijs (1860-1932)
uit: Grassprietjes (1885)
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
* genootschap
* dbnl
* wikipedia
* kb
Jalouzie
Gevloekte slang! aan gloênde harten knagend,
De zoete trouw der minne boos belagend!
Ik heb den knik des maak'laars wel gezien!
Hij greep haar hand en lonkte bovendien.
Ja! op haar voet heeft hij getrapt, de snoode!
Ik had het diepe bukken niet van noode:
Ik zag het, zij liet toe... O, wreede smart!
Hij trapte op haren voet, zij op mijn hart.
Zou 't waar zijn? Heer! verlicht mijn wankle schreden,
Eer 'k mijn geluk voor immer ga vertreden!-
Zoo ze om des maak'laars wille mij verliet...
Ik zou haar kunnen... Neen! dát nooit, dát niet!
Neen! 'k zal geduldig zijn en Gode zwijgen,
En mocht die man-dien ik veracht-haar krijgen...
Ik zal mij bloedend werpen aan haar voet:
Haar stervend zeeg'nen, als een Christen doet.
Cornelis Paradijs (1860-1932)
uit: Grassprietjes (1885)
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
dinsdag 26 februari 2013
Marjoleine de Vos -- Maar niet wijzer
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
* wikipedia
* dbnl
* nrc-koken
* nrc-weblogs
Maar niet wijzer
Nooit lukt gedrag weet ze nu wel want feilloos
verkeerd gebaar onhandig woord of dom
niet meer gedacht, wat tactloos was dus pijn.
Hoe leven ooit gedaan alsof het niets zou zijn
voor iedereen te doen met lieflijk handomdraai.
Gaat ouder alles stroef of wil haar hart niet mee -
ach, dat zij immers nooit zo zwierig binnenkwam
in ieders sympathie, ze lacht te veel en zwijgt
te lang, leeft zich raar in en overweegt te traag.
Verworven alle jaren, maar ongeslaagd is zij
in kalm en wijs een oor zijn voor de echte vraag.
Marjoleine de Vos (1957)
uit: Uitzicht genoeg (2013)
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
* wikipedia
* dbnl
* nrc-koken
* nrc-weblogs
Maar niet wijzer
Nooit lukt gedrag weet ze nu wel want feilloos
verkeerd gebaar onhandig woord of dom
niet meer gedacht, wat tactloos was dus pijn.
Hoe leven ooit gedaan alsof het niets zou zijn
voor iedereen te doen met lieflijk handomdraai.
Gaat ouder alles stroef of wil haar hart niet mee -
ach, dat zij immers nooit zo zwierig binnenkwam
in ieders sympathie, ze lacht te veel en zwijgt
te lang, leeft zich raar in en overweegt te traag.
Verworven alle jaren, maar ongeslaagd is zij
in kalm en wijs een oor zijn voor de echte vraag.
Marjoleine de Vos (1957)
uit: Uitzicht genoeg (2013)
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
zondag 24 februari 2013
Hugo Claus -- Het weer
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
* clauscentrum
* wikipedia
* dbnl
* kb
* dossier De Standaard
Het weer
Hoe het weer was in het land zonder jou?
Eerst daalde er nevel
over de betonnen bergen.
Toen hing de zon als mist
over het paarlemoeren zand.
Toen bewoog de lucht
en werd klam als je oksels.
Een weerlicht sloeg mijn tanden dicht.
En alom steeg de geur
van de grote dieren die niet bestaan
tenzij in het gesuis van je oor,
in het geritsel van je haren.
Zo was het weer daar zonder jou.
Je bent de luchtdruk en de dauw
en de sneeuw in mijn schedel.
Hugo Claus (1929-2008)
uit: Je buik van pimpelmees (2013)
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
* clauscentrum
* wikipedia
* dbnl
* kb
* dossier De Standaard
Het weer
Hoe het weer was in het land zonder jou?
Eerst daalde er nevel
over de betonnen bergen.
Toen hing de zon als mist
over het paarlemoeren zand.
Toen bewoog de lucht
en werd klam als je oksels.
Een weerlicht sloeg mijn tanden dicht.
En alom steeg de geur
van de grote dieren die niet bestaan
tenzij in het gesuis van je oor,
in het geritsel van je haren.
Zo was het weer daar zonder jou.
Je bent de luchtdruk en de dauw
en de sneeuw in mijn schedel.
Hugo Claus (1929-2008)
uit: Je buik van pimpelmees (2013)
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
zaterdag 23 februari 2013
H.W.J.M. Keuls -- Het klein heelal van het gedicht
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
* wikipedia
* dbnl
* interview
Het klein heelal van het gedicht:
De aanvang is een zacht ontroeren,
Een ruimte, die zich in wil snoeren,
Beklemming reikend naar het licht.
Dan toonen woorden hun gezicht
En stamelende stemmen voeren
In 't klein heelal van het gedicht.
O hart, vind hier uw evenwicht!
Als duisternissen op u loeren,
Laat van Gods goedheid u beroeren,
Die sluit voor u den afgrond dicht
Om 't klein heelal van 't gedicht.
H.W.J.M. Keuls (1883-1968)
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
* wikipedia
* dbnl
* interview
Het klein heelal van het gedicht:
De aanvang is een zacht ontroeren,
Een ruimte, die zich in wil snoeren,
Beklemming reikend naar het licht.
Dan toonen woorden hun gezicht
En stamelende stemmen voeren
In 't klein heelal van het gedicht.
O hart, vind hier uw evenwicht!
Als duisternissen op u loeren,
Laat van Gods goedheid u beroeren,
Die sluit voor u den afgrond dicht
Om 't klein heelal van 't gedicht.
H.W.J.M. Keuls (1883-1968)
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
vrijdag 22 februari 2013
Freddy de Vree -- Triptiek van het licht
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
* wikipedia
* dbnl
* cultuurarchief
Triptiek van het licht
1. Maniëristisch
Het ontbrekend licht barst los als stoom,
in stilte.
Het licht is als de dood, er komt geen einde aan,
het kent geen falen.
Het licht heeft een begin van vuur en kalk
dat niet valt te bepalen.
Het licht is slank. Het oog is sloom,
in kilte.
Onbewogen waakt het licht als een godin
die met ons zinkt als lood, onsterfelijk maar dood,
en droog of zacht of dof als talk,
in het zilte.
2. Venetiaans
Het licht is als een angstige jurk in de nacht
waarin een meisje dwaalt, doof van angst,
blind van verlangen. Erogene aureool.
De wereld is haar belager.
Haar paradijs wacht in de hel. De hel wacht lager.
3. Egyptisch
De derde kleur is blauw, blauw is oneindig.
Het blauw blijft staan en trilt, profiel van een sfinx.
Ochtend. De uren van de dauw worden lauw.
Een ander woord voor eeuwig of oneindig: dáár.
Het blauw is voorhanden dáár. Dáár tegen de lucht gespijkerd.
Freddy De Vree (1939-2004)
uit: Moravagine of de vervloeking (1982)
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
* wikipedia
* dbnl
* cultuurarchief
Triptiek van het licht
1. Maniëristisch
Het ontbrekend licht barst los als stoom,
in stilte.
Het licht is als de dood, er komt geen einde aan,
het kent geen falen.
Het licht heeft een begin van vuur en kalk
dat niet valt te bepalen.
Het licht is slank. Het oog is sloom,
in kilte.
Onbewogen waakt het licht als een godin
die met ons zinkt als lood, onsterfelijk maar dood,
en droog of zacht of dof als talk,
in het zilte.
2. Venetiaans
Het licht is als een angstige jurk in de nacht
waarin een meisje dwaalt, doof van angst,
blind van verlangen. Erogene aureool.
De wereld is haar belager.
Haar paradijs wacht in de hel. De hel wacht lager.
3. Egyptisch
De derde kleur is blauw, blauw is oneindig.
Het blauw blijft staan en trilt, profiel van een sfinx.
Ochtend. De uren van de dauw worden lauw.
Een ander woord voor eeuwig of oneindig: dáár.
Het blauw is voorhanden dáár. Dáár tegen de lucht gespijkerd.
Freddy De Vree (1939-2004)
uit: Moravagine of de vervloeking (1982)
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
donderdag 21 februari 2013
Micha Hamel -- Sekhmet te Turijn
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
* website
* wikipedia
* dbnl
* youtube
Sekhmet te Turijn
De voetstap van de suppoost vertrapt de uren in de
zaal waar twintig eeuwige goden staan opgesteld.
In zwart graniet staat drie meter hoog een godin,
de ene mondhoek verbitterd, de andere berustend,
wijs als een tegen haar jeugd opgewassen dochter,
verongelijkt als een bedrogen vrouw. Ferm staat ze
de bezoekersstroom met oudtijdse stilte te verbazen.
Stiekeme cameraflitsen botsen op haar harde snuit.
*
Met haar leeuwinnenogen kijkt ze iedereen die haar
aankijkt aan. Van haar vierkante voeten staat de linker
onwrikbaar voor de rechter. Ondanks hun verstening
lijken haar borsten sappig, en evenzo kuis. Zacht golven
haar manen, doch haar ogen staan mat. Want ergens
door de millennia heen vonkt een bitterheid die haar
onweerspreekbaar menselijk maakt. Ze wacht, en geen
cobra hoeft haar te vertellen hoe woestijnwind voelt.
*
Kat, aap, valk, krokodil - ze heeft ze zien sterven om een
heilige reden. Ze heeft de tempelwachters bijgestaan die
hun nachten moesten doorwaken om talloze kostbaarheden
te eren. Ze heeft de huid van de troonopvolger zien glanzen
in het maanlicht. En uiteindelijk heeft ze werkeloos moeten
toezien hoe zijzelf werd geschaakt en vervoerd naar dit land
vol joviale mannen die lekkerbekkend over voetbal praten.
Ze heeft het doorstaan en ze heeft geweend zonder tranen.
*
Het is gelopen zoals het liep. En geen mens zal vermoeden
dat dit poëem een allegorie is, en eigenlijk iets persoonlijks
wil zeggen. Sekhmet kijkt exact zoals ze keek toen de kikkers
tegen haar kuiten opsprongen en de sprinkhanen over haar
snorrenbek klauterden. Ook ’s nachts knippert ze niet één keer
met haar ogen. Dit is de vrouw die bleef betoveren toen tien
mannen haar met polsdikke touwen in een vrachtwagen hesen.
Ze staat en kijkt en blijft, sterk als een korenschoof in de zon.
Micha Hamel (1970)
uit: Bewegend doel (2013)
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
* website
* wikipedia
* dbnl
* youtube
Sekhmet te Turijn
De voetstap van de suppoost vertrapt de uren in de
zaal waar twintig eeuwige goden staan opgesteld.
In zwart graniet staat drie meter hoog een godin,
de ene mondhoek verbitterd, de andere berustend,
wijs als een tegen haar jeugd opgewassen dochter,
verongelijkt als een bedrogen vrouw. Ferm staat ze
de bezoekersstroom met oudtijdse stilte te verbazen.
Stiekeme cameraflitsen botsen op haar harde snuit.
*
Met haar leeuwinnenogen kijkt ze iedereen die haar
aankijkt aan. Van haar vierkante voeten staat de linker
onwrikbaar voor de rechter. Ondanks hun verstening
lijken haar borsten sappig, en evenzo kuis. Zacht golven
haar manen, doch haar ogen staan mat. Want ergens
door de millennia heen vonkt een bitterheid die haar
onweerspreekbaar menselijk maakt. Ze wacht, en geen
cobra hoeft haar te vertellen hoe woestijnwind voelt.
*
Kat, aap, valk, krokodil - ze heeft ze zien sterven om een
heilige reden. Ze heeft de tempelwachters bijgestaan die
hun nachten moesten doorwaken om talloze kostbaarheden
te eren. Ze heeft de huid van de troonopvolger zien glanzen
in het maanlicht. En uiteindelijk heeft ze werkeloos moeten
toezien hoe zijzelf werd geschaakt en vervoerd naar dit land
vol joviale mannen die lekkerbekkend over voetbal praten.
Ze heeft het doorstaan en ze heeft geweend zonder tranen.
*
Het is gelopen zoals het liep. En geen mens zal vermoeden
dat dit poëem een allegorie is, en eigenlijk iets persoonlijks
wil zeggen. Sekhmet kijkt exact zoals ze keek toen de kikkers
tegen haar kuiten opsprongen en de sprinkhanen over haar
snorrenbek klauterden. Ook ’s nachts knippert ze niet één keer
met haar ogen. Dit is de vrouw die bleef betoveren toen tien
mannen haar met polsdikke touwen in een vrachtwagen hesen.
Ze staat en kijkt en blijft, sterk als een korenschoof in de zon.
Micha Hamel (1970)
uit: Bewegend doel (2013)
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
dinsdag 19 februari 2013
F. Starik -- Requiem voor een kat
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
* website
* wikipedia
* youtube
Requiem voor een kat
Als een man sterft, laat hij dingen achter.
Mensen, dieren, herinneringen. Als een man sterft
blijft hij leven in die mensen, dieren en herinneringen,
steeds, maar minder, vager, zachter.
Ik denk aan die onwezenlijke weken
nadat jij was gestorven, dat wij je katten eten gaven.
Hoe de een op schoot kwam zitten, hevig spinnend
waar de ander de zaak maar half vertrouwde,
wraakzuchtig in een hoekje piste
met zijn geurvlag rouwde,
aangaf dat hij jou zo miste.
Een koning keert terug in vaders schoot.
Leve de een, de ander is dood.
En wij? We blijven achter.
Mensen, dieren, dingen.
Zachter, vager, minder.
F. Starik (1958)
uit: Door (2013)
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
* website
* wikipedia
* youtube
Requiem voor een kat
Als een man sterft, laat hij dingen achter.
Mensen, dieren, herinneringen. Als een man sterft
blijft hij leven in die mensen, dieren en herinneringen,
steeds, maar minder, vager, zachter.
Ik denk aan die onwezenlijke weken
nadat jij was gestorven, dat wij je katten eten gaven.
Hoe de een op schoot kwam zitten, hevig spinnend
waar de ander de zaak maar half vertrouwde,
wraakzuchtig in een hoekje piste
met zijn geurvlag rouwde,
aangaf dat hij jou zo miste.
Een koning keert terug in vaders schoot.
Leve de een, de ander is dood.
En wij? We blijven achter.
Mensen, dieren, dingen.
Zachter, vager, minder.
F. Starik (1958)
uit: Door (2013)
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
J.M. Dautzenberg -- Koffiliedjen
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
* schijversgewijs
* dbnl
Koffiliedjen
Arabia,
Batavia,
Gij wieg en woon,
Gij hof en troon
Der koffiboon,
Gij broedt den gloed,
Die goed ons doet;
Gij voedt ons bloed
Met vroeden moed!
Gegroet, gegroet
Gij wieg en woon,
Gij hof en troon
Der koffiboon,
Arabia,
Batavia!
Daar rommelt de trom
Al over het vier,
Daar schommelt zij om
Met geurenden zwier;
Den draaienden kolk
Ontwaaiet de wolk -
Gebrand is de boon,
Zoo bruin en zoo schoon!
Wen schettrend zich rept
De vroolike kok,
En knetterend klept
De koperen klok,
Wen 't zwengelken zwaait
En 't moleken draait,
Dan zijgt in de lâ
Het gemalene dra.
'ne rookende locht
Vol geur ons omringt,
Wen 't kokende vocht
Den koffi doordringt.
Wat kittlend gejeuk
Veur smaak en veur reuk!
Komt, vrienden, te gaar,
De koffi is klaar!
Hem klinke de dank,
Die 't boontjen ons gaf!
Wij drinken den drank
Wel tot aan ons graf.
Nu, 't kopjen maar vol...
Geen kop is op hol!
Een man is een man.
Al leêgt hij de kan!
Arabia,
Batavia,
Gij wieg en woon,
Gij hof en troon
Der koffiboon,
Gij broedt den gloed,
Die goed ons doet;
Gij voedt ons bloed
Met vroeden moed!
Gegroet, gegroet
Gij wieg en woon,
Gij hof en troon
Der koffiboon,
Arabia,
Batavia!
J.A. Dautzenberg (1808-1869)
uit: Verspreide en nagelaten gedichten (1869)
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
* schijversgewijs
* dbnl
Koffiliedjen
Arabia,
Batavia,
Gij wieg en woon,
Gij hof en troon
Der koffiboon,
Gij broedt den gloed,
Die goed ons doet;
Gij voedt ons bloed
Met vroeden moed!
Gegroet, gegroet
Gij wieg en woon,
Gij hof en troon
Der koffiboon,
Arabia,
Batavia!
Daar rommelt de trom
Al over het vier,
Daar schommelt zij om
Met geurenden zwier;
Den draaienden kolk
Ontwaaiet de wolk -
Gebrand is de boon,
Zoo bruin en zoo schoon!
Wen schettrend zich rept
De vroolike kok,
En knetterend klept
De koperen klok,
Wen 't zwengelken zwaait
En 't moleken draait,
Dan zijgt in de lâ
Het gemalene dra.
'ne rookende locht
Vol geur ons omringt,
Wen 't kokende vocht
Den koffi doordringt.
Wat kittlend gejeuk
Veur smaak en veur reuk!
Komt, vrienden, te gaar,
De koffi is klaar!
Hem klinke de dank,
Die 't boontjen ons gaf!
Wij drinken den drank
Wel tot aan ons graf.
Nu, 't kopjen maar vol...
Geen kop is op hol!
Een man is een man.
Al leêgt hij de kan!
Arabia,
Batavia,
Gij wieg en woon,
Gij hof en troon
Der koffiboon,
Gij broedt den gloed,
Die goed ons doet;
Gij voedt ons bloed
Met vroeden moed!
Gegroet, gegroet
Gij wieg en woon,
Gij hof en troon
Der koffiboon,
Arabia,
Batavia!
J.A. Dautzenberg (1808-1869)
uit: Verspreide en nagelaten gedichten (1869)
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
zondag 17 februari 2013
Gerry van der Linden -- Balkangerecht
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
* website
* dbnl
* recensie
Balkangerecht
De zoon tegenover mij opent
zijn ogen in de verte
hardop botst hij
van tafel het bord opzijgeschoven
startklare ellebogen
mannenogen marmerkop
van de vader hetzelfde oneetbare
op het bord de kruimelige zoektocht
terug op het menu
ik korstloze moeder eet hetzelfde
gerecht leen hetzelfde kind
lepel vork mes.
Gerry van der Linden (1952)
uit: Wat een geluk (2013)
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
* website
* dbnl
* recensie
Balkangerecht
De zoon tegenover mij opent
zijn ogen in de verte
hardop botst hij
van tafel het bord opzijgeschoven
startklare ellebogen
mannenogen marmerkop
van de vader hetzelfde oneetbare
op het bord de kruimelige zoektocht
terug op het menu
ik korstloze moeder eet hetzelfde
gerecht leen hetzelfde kind
lepel vork mes.
Gerry van der Linden (1952)
uit: Wat een geluk (2013)
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
zaterdag 16 februari 2013
Willem van Iependaal -- Dikke Dinges R.I.P.
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
* iisg
* wikipedia
* dbnl
* graf
Dikke Dinges R.I.P.
Dikke Dinges was verscheiden,
in zijn Heer en litjemaux,
de professor kwam en zeide:
`Hum, Hum, Hum, ...' en liet het zoo.
Doodkist werd besteld, gemeten,
afgebiest met plint en lat.
die, met zillever besmeten,
krap, fataal en poenig zat.
Zeven bidders wiegewankten
in d'r grafgezanten vlijt
met de kostbaar ingeplankte
vieze dikke dooiigheid.
Van de traphal naar den wagen,
van den wagen naar het graf ...
trapten in plechtstatig dragen
voormans hak en hielen af.
Heel de Dingespermetasie
vormde om den kuil een O,
dominee hield predekasie
over Christenheil en zoo,
over dood en over leven,
zoo kortstondig als het gras;
treurend snoten al de neven,
om den duur van het gewas.
Hier ligt in z'n Heer ontslapen
(oogen toe en zonder weet)
de geliefde, zeer rechtschapen
makelaar in kinderleed.
Spekulant in graan en krotten,
zwaar geschut en menschenwee.
God z'n ziel! ... Het graf z'n botten!
Dikke Dinges R.I.P.
Willem van Iependaal (1891-1970)
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
* iisg
* wikipedia
* dbnl
* graf
Dikke Dinges R.I.P.
Dikke Dinges was verscheiden,
in zijn Heer en litjemaux,
de professor kwam en zeide:
`Hum, Hum, Hum, ...' en liet het zoo.
Doodkist werd besteld, gemeten,
afgebiest met plint en lat.
die, met zillever besmeten,
krap, fataal en poenig zat.
Zeven bidders wiegewankten
in d'r grafgezanten vlijt
met de kostbaar ingeplankte
vieze dikke dooiigheid.
Van de traphal naar den wagen,
van den wagen naar het graf ...
trapten in plechtstatig dragen
voormans hak en hielen af.
Heel de Dingespermetasie
vormde om den kuil een O,
dominee hield predekasie
over Christenheil en zoo,
over dood en over leven,
zoo kortstondig als het gras;
treurend snoten al de neven,
om den duur van het gewas.
Hier ligt in z'n Heer ontslapen
(oogen toe en zonder weet)
de geliefde, zeer rechtschapen
makelaar in kinderleed.
Spekulant in graan en krotten,
zwaar geschut en menschenwee.
God z'n ziel! ... Het graf z'n botten!
Dikke Dinges R.I.P.
Willem van Iependaal (1891-1970)
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
vrijdag 15 februari 2013
Bernke Klein Zandvoort -- het waren twee verschillende avonden ...
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
* nederlands.nl
* gesprek bij de vpro
het waren twee verschillende avonden op dezelfde dag
ik loop langs een poster waarop in rode letters hier en nu staat
tweehonderd jaar geleden kon je je abonneren op de tijd
de koninklijke astronoom benoemde zijn assistent tot drager
voor abonnees las hij de wijzers hardop af
inspringen heb ik nooit gekund, bedwelmd
door het touw dat sloeg op de vloer
tikkend met een groter wordende regelmaat
de buurman die elke avond vanaf 11 uur
hard begint te lachen
het waren twee verschillende avonden in dezelfde straat
een man gebaart mij te wachten
de vervaagde lijnen heeft hij opnieuw gewit
in het werklicht sta ik voor een streep waarover ik heen moet stappen
a spectacle and nothing strange
Bernke Klein Zandvoort (1987)
uit: Uitzicht is een afstand die zich omkeert (2013)
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
* nederlands.nl
* gesprek bij de vpro
het waren twee verschillende avonden op dezelfde dag
ik loop langs een poster waarop in rode letters hier en nu staat
tweehonderd jaar geleden kon je je abonneren op de tijd
de koninklijke astronoom benoemde zijn assistent tot drager
voor abonnees las hij de wijzers hardop af
inspringen heb ik nooit gekund, bedwelmd
door het touw dat sloeg op de vloer
tikkend met een groter wordende regelmaat
de buurman die elke avond vanaf 11 uur
hard begint te lachen
het waren twee verschillende avonden in dezelfde straat
een man gebaart mij te wachten
de vervaagde lijnen heeft hij opnieuw gewit
in het werklicht sta ik voor een streep waarover ik heen moet stappen
a spectacle and nothing strange
Bernke Klein Zandvoort (1987)
uit: Uitzicht is een afstand die zich omkeert (2013)
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
woensdag 13 februari 2013
Michel van der Plas -- Eerste liefde
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
* wikipedia
* dbnl
* paar gedichten
Eerste liefde
Zeventien. – ’s Avonds viel voor ’t eerst een ster
voor je venster in drie wensen uiteen:
schittertranen op een wereld van steen.
Maak me mooi. Laat me beven. Breng me ver.
En de dagen werden opeens een strand
om blootsvoets op te dansen. Nergens kon
een rok wijder staan dan jouw horizon,
en de appel zon trilde in je hand.
Maar je stelde de beet wervelend uit
voor het reiken naar lucht, vluchten van grond.
Ogen had je en benen; nog geen mond.
Adem was je en dorst; nog geen besluit.
De zee en één duin maar hebben je zien
uitduizelen: vogelvrij zeventien.
Michel van der Plas (1927)
uit: Korte metten (1981)
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
* wikipedia
* dbnl
* paar gedichten
Eerste liefde
Zeventien. – ’s Avonds viel voor ’t eerst een ster
voor je venster in drie wensen uiteen:
schittertranen op een wereld van steen.
Maak me mooi. Laat me beven. Breng me ver.
En de dagen werden opeens een strand
om blootsvoets op te dansen. Nergens kon
een rok wijder staan dan jouw horizon,
en de appel zon trilde in je hand.
Maar je stelde de beet wervelend uit
voor het reiken naar lucht, vluchten van grond.
Ogen had je en benen; nog geen mond.
Adem was je en dorst; nog geen besluit.
De zee en één duin maar hebben je zien
uitduizelen: vogelvrij zeventien.
Michel van der Plas (1927)
uit: Korte metten (1981)
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
Marcel Coole -- Tovenaar
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
* schrijversgewijs
* dbnl
Tovenaar
De blanke dreef mij in de kudde, mij de ram,
de sterke, de diep-gevreesde, de fel-gehoornde.
Hij lei de vuisten in de heupen toen ik toornde
dat ik mij wreken zou, en loech zich bijna lam.
Zijn spot trof mij als een spies. Ik stak mijn hut in brand,
nadat ik mijn bezit met zorg had weggeborgen
in een boom. Ik had mij liever laten worgen
dan mij te plooien naar het teken van zijn hand.
En ik verdween, als in de lucht plots opgelost.
Mijn clan-genoten werden driftig ondervraagd,
doch elkeen hield zich als een pasgeboren kind.
Zij voelen dat ik lééf, en ’t mij geen moeite kost
aan mens en dier t’ontkomen. Aan de blanke knaagt
mijn kracht. Ik weet reeds dat zijn bloed zich traag ontbindt.
Marcel Coole (1913-2000)
uit: Kaluwa. Kongogedichten (1957)
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
* schrijversgewijs
* dbnl
Tovenaar
De blanke dreef mij in de kudde, mij de ram,
de sterke, de diep-gevreesde, de fel-gehoornde.
Hij lei de vuisten in de heupen toen ik toornde
dat ik mij wreken zou, en loech zich bijna lam.
Zijn spot trof mij als een spies. Ik stak mijn hut in brand,
nadat ik mijn bezit met zorg had weggeborgen
in een boom. Ik had mij liever laten worgen
dan mij te plooien naar het teken van zijn hand.
En ik verdween, als in de lucht plots opgelost.
Mijn clan-genoten werden driftig ondervraagd,
doch elkeen hield zich als een pasgeboren kind.
Zij voelen dat ik lééf, en ’t mij geen moeite kost
aan mens en dier t’ontkomen. Aan de blanke knaagt
mijn kracht. Ik weet reeds dat zijn bloed zich traag ontbindt.
Marcel Coole (1913-2000)
uit: Kaluwa. Kongogedichten (1957)
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
dinsdag 12 februari 2013
Ruben van Gogh -- Plankenwambuisweg
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
* website
* wikipedia
* dbnl
* kb
* Plankenwambuisweg
* Hier begint het leven
* voorproefje
Foto's: Merlijn Doomernik | Interviews
Plankenwambuisweg
Het zijn niet mijn woorden, het zijn
hoogstens de paden die hier lopen, de paarden
in draf eroverheen, de vlaktes die er ooit waren,
het afscheid van dierbaren, ze zijn blijven liggen
in hun graf, bedolven onder de aaneengesloten
lagen van jaren, zo veel, zo lang, zo ver, dat er
woorden voor nodig waren om ze weer tot leven
te kunnen wekken, voor even dan, tot ook wij
vertrekken, naar onze wagen, die aan de rand
van het bos op ons wacht, het wordt al laat,
het zijn niet mijn woorden, maar kijk, daar
gaat nog iemand over een pad, dat van niets
naar nergens leidt, alleen bestaat binnen dit kijken,
dit verhaal, deze tijd, deze taal
Ruben van Gogh (1967)
uit: Hier begint het leven (2013)
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
* website
* wikipedia
* dbnl
* kb
* Plankenwambuisweg
* Hier begint het leven
* voorproefje
Foto's: Merlijn Doomernik | Interviews
Plankenwambuisweg
Het zijn niet mijn woorden, het zijn
hoogstens de paden die hier lopen, de paarden
in draf eroverheen, de vlaktes die er ooit waren,
het afscheid van dierbaren, ze zijn blijven liggen
in hun graf, bedolven onder de aaneengesloten
lagen van jaren, zo veel, zo lang, zo ver, dat er
woorden voor nodig waren om ze weer tot leven
te kunnen wekken, voor even dan, tot ook wij
vertrekken, naar onze wagen, die aan de rand
van het bos op ons wacht, het wordt al laat,
het zijn niet mijn woorden, maar kijk, daar
gaat nog iemand over een pad, dat van niets
naar nergens leidt, alleen bestaat binnen dit kijken,
dit verhaal, deze tijd, deze taal
Ruben van Gogh (1967)
uit: Hier begint het leven (2013)
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
zondag 10 februari 2013
Maarten van Roozendaal -- Alsof
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
* website
* wikipedia
* Over 'Alsof'
* youtube
Alsof
Dat ik jou straks moet gaan vertellen
Dat wij ons veel te lang
Bij elkaar al hebben neergelegd
Dat jij mij best mag haten
Dat ik niet bij jou ben weggegaan
Dat ik jou al had verlaten
Dat ik niet langer doe alsof
Dat ik geprobeerd heb vol te houden
Misschien alleen maar voor de kinderen
Maar die hadden ook wel in de gaten
Dat ik niet bij jou weggegaan
Dat ik jou al lang al had verlaten
Dat ik jou het beste straks kan zeggen
Van “Lief, nou zal ik eerlijk zijn”
Dat ik niet tegen jou wil liegen
En daarom ook steeds minder ben gaan praten
En dat ik niet bij jou ben weggegaan
En dat ik jou al had verlaten
En dat jij nu naast mij zit
En dat jij vraagt “Hé, is er iets?”
En dat ik niks zeg, weer zit te denken
Dat wij hier al die jaren zaten
En dat ik toch maar niet ben weggegaan
En dat ik jou al heb verlaten
Maarten van Roozendaal (1962)
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
* website
* wikipedia
* Over 'Alsof'
* youtube
Alsof
Dat ik jou straks moet gaan vertellen
Dat wij ons veel te lang
Bij elkaar al hebben neergelegd
Dat jij mij best mag haten
Dat ik niet bij jou ben weggegaan
Dat ik jou al had verlaten
Dat ik niet langer doe alsof
Dat ik geprobeerd heb vol te houden
Misschien alleen maar voor de kinderen
Maar die hadden ook wel in de gaten
Dat ik niet bij jou weggegaan
Dat ik jou al lang al had verlaten
Dat ik jou het beste straks kan zeggen
Van “Lief, nou zal ik eerlijk zijn”
Dat ik niet tegen jou wil liegen
En daarom ook steeds minder ben gaan praten
En dat ik niet bij jou ben weggegaan
En dat ik jou al had verlaten
En dat jij nu naast mij zit
En dat jij vraagt “Hé, is er iets?”
En dat ik niks zeg, weer zit te denken
Dat wij hier al die jaren zaten
En dat ik toch maar niet ben weggegaan
En dat ik jou al heb verlaten
Maarten van Roozendaal (1962)
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
vrijdag 8 februari 2013
Simon Carmiggelt -- Louter droefheid
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
* historici.nl
* wikipedia
* dbnl
* citaten
Louter droefheid
Ik voel mij somber. Ei, wat zal ik doen?
Een platte geest dronk nu een glaasje.
Maar ik ben een poëtisch baasje
en ga mijn weemoed in een versje doen.
Dat is het voordeel van mijn gave.
De burger kan zijn ei niet kwijt,
terwijl ik, rustig, mijn neerslachtigheid
gelijk een paardje voor mijn kar laat draven.
Is het volbracht, dan ben ik opgelucht.
'k Heb schoonheid uit mijn pijn gewrongen.
Mijn lieve pen heeft mooi gezongen.
Ik stap in bed. Ik geeuw en zucht.
En staan mijn versjes later soms te kijk
in `Gouden aren' of in `Dichterschat',
dan zegt de leraar bij deez' pennespat:
`Kijk jongens, hier had hij het moejelijk.'
Simon Carmiggelt (1913 - 1987)
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
* historici.nl
* wikipedia
* dbnl
* citaten
Louter droefheid
Ik voel mij somber. Ei, wat zal ik doen?
Een platte geest dronk nu een glaasje.
Maar ik ben een poëtisch baasje
en ga mijn weemoed in een versje doen.
Dat is het voordeel van mijn gave.
De burger kan zijn ei niet kwijt,
terwijl ik, rustig, mijn neerslachtigheid
gelijk een paardje voor mijn kar laat draven.
Is het volbracht, dan ben ik opgelucht.
'k Heb schoonheid uit mijn pijn gewrongen.
Mijn lieve pen heeft mooi gezongen.
Ik stap in bed. Ik geeuw en zucht.
En staan mijn versjes later soms te kijk
in `Gouden aren' of in `Dichterschat',
dan zegt de leraar bij deez' pennespat:
`Kijk jongens, hier had hij het moejelijk.'
Simon Carmiggelt (1913 - 1987)
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
Jannah Loontjens -- Maja vraagt & Achterzijde
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
* website
* wat gedichten
Maja vraagt
Ze vraagt: waarom is dit een muur?
Omdat hij overeind staat. Plat. Van baksteen.
Waarom van steen? Anders val je erdoorheen.
Een muur moet staan. Zonder te beven.
Waarom staat hij? Omdat wij niet met de buurman.
Waarom niet? Omdat hij met zijn geweer een kat neerknalt.
Waarom? Omdat hij zich verveelt, niemand anders heeft
om op te schieten. Of om van te houden.
Dus, zegt zij, als die muur geen muur was,
was de kat nog in leven, de wind iets om van
te beven, een geweer niet om mee te schieten,
maar om te aaien als je geen kat hebt en ook
niemand anders. Als de muur geen muur was,
was de buurman niet.
Achterzijde
Ik open de deur, stap het balkon op. Nacht.
In de tuinen sporen van duiven. Sneeuw
die zomaar ligt. Een kat onder een struik
schudt zijn vacht, sluipt een schaduw in.
De maan rust op een dak. Doorbroken door
zingende stemmen. Al Jazeera.
Dodelijk stil hangt bevroren was. Het laagje wit
dat onbeschaamd bezit neemt, vriendschap sluit
met bleke kozijnen, balkonspijlen, satellietschotels.
Ook ik hoor hier. Alleen. En toch met mens en dier.
Toch, en toch. Dit is zo winters zo nacht
als een winternacht. Ik snuif. Ruik. Vuil.
Vocht. Keuken. Kattenvacht.
Jannah Loontjens (1974)
uit: Dat ben jij toch (2013)
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
* website
* wat gedichten
Maja vraagt
Ze vraagt: waarom is dit een muur?
Omdat hij overeind staat. Plat. Van baksteen.
Waarom van steen? Anders val je erdoorheen.
Een muur moet staan. Zonder te beven.
Waarom staat hij? Omdat wij niet met de buurman.
Waarom niet? Omdat hij met zijn geweer een kat neerknalt.
Waarom? Omdat hij zich verveelt, niemand anders heeft
om op te schieten. Of om van te houden.
Dus, zegt zij, als die muur geen muur was,
was de kat nog in leven, de wind iets om van
te beven, een geweer niet om mee te schieten,
maar om te aaien als je geen kat hebt en ook
niemand anders. Als de muur geen muur was,
was de buurman niet.
Achterzijde
Ik open de deur, stap het balkon op. Nacht.
In de tuinen sporen van duiven. Sneeuw
die zomaar ligt. Een kat onder een struik
schudt zijn vacht, sluipt een schaduw in.
De maan rust op een dak. Doorbroken door
zingende stemmen. Al Jazeera.
Dodelijk stil hangt bevroren was. Het laagje wit
dat onbeschaamd bezit neemt, vriendschap sluit
met bleke kozijnen, balkonspijlen, satellietschotels.
Ook ik hoor hier. Alleen. En toch met mens en dier.
Toch, en toch. Dit is zo winters zo nacht
als een winternacht. Ik snuif. Ruik. Vuil.
Vocht. Keuken. Kattenvacht.
Jannah Loontjens (1974)
uit: Dat ben jij toch (2013)
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
donderdag 7 februari 2013
Felix Rutten -- Gij zijt een ouderloos vereenzaamd kind
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
* wikipedia
* dbnl
Gij zijt een ouderloos vereenzaamd kind,
Een arm droef wicht, verdoold in storm en nood.
Zie, ik ben sterk geschapen, - en gebood
Mijn hand ook niet den wilkeur van den wind,
Mijn moed begeeft niet en mijn kracht is groot,
Sinds gij de liefde van mijn hart bemint.
Vreest gij wat listig u het Leven spint?
Ik draag u door den zeebrand van den Dood.
Wij zullen 't bruidsmaal onzer liefde vieren
Met alle wimplen van verblijdenis,
Met kalmen lach ten purpren avond stieren
En weten van geen smart noch welk gemis,
Zoolang uw haren maar mijn hoofd omzwieren,
Zoolang uw hand maar in mijn handen is.
Felix Rutten (1882-1971)
uit: Sonnetten (1921)
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
* wikipedia
* dbnl
Gij zijt een ouderloos vereenzaamd kind,
Een arm droef wicht, verdoold in storm en nood.
Zie, ik ben sterk geschapen, - en gebood
Mijn hand ook niet den wilkeur van den wind,
Mijn moed begeeft niet en mijn kracht is groot,
Sinds gij de liefde van mijn hart bemint.
Vreest gij wat listig u het Leven spint?
Ik draag u door den zeebrand van den Dood.
Wij zullen 't bruidsmaal onzer liefde vieren
Met alle wimplen van verblijdenis,
Met kalmen lach ten purpren avond stieren
En weten van geen smart noch welk gemis,
Zoolang uw haren maar mijn hoofd omzwieren,
Zoolang uw hand maar in mijn handen is.
Felix Rutten (1882-1971)
uit: Sonnetten (1921)
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
dinsdag 5 februari 2013
René Puthaar -- Envoi
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
foto's: 130000.nl | troya.nl
* wikipedia
* dbnl
* uitgever
Tijdens de Poëzieweek is taalkundige en Coster-oprichter Marc van Oostendorp gastredacteur. De vijf gedichten die hij gekozen heeft, gaan vergezeld van vijf columns waarin hij de veranderingen determineert die de ‘taal van de poëzie’ het afgelopen jaar ondergaan heeft. De vijfde column gaat over ‘Envoi’ van René Puthaar.
Envoi
In een grauwe sluier van de hersenen
overlappen ze elkaar, taal en wereld;
daar buiten is het feest in volle gang.
René Puthaar (1964)
uit: Het wilde kind (2012)
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
foto's: 130000.nl | troya.nl
* wikipedia
* dbnl
* uitgever
Tijdens de Poëzieweek is taalkundige en Coster-oprichter Marc van Oostendorp gastredacteur. De vijf gedichten die hij gekozen heeft, gaan vergezeld van vijf columns waarin hij de veranderingen determineert die de ‘taal van de poëzie’ het afgelopen jaar ondergaan heeft. De vijfde column gaat over ‘Envoi’ van René Puthaar.
Envoi
In een grauwe sluier van de hersenen
overlappen ze elkaar, taal en wereld;
daar buiten is het feest in volle gang.
René Puthaar (1964)
uit: Het wilde kind (2012)
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
maandag 4 februari 2013
Ellen Deckwitz -- Het zou kunnen dat ik achter god aanren
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
foto's: Lex Vermeend | vpro
* ipoetry
* wikipedia
* interview
* Hoi feest
Tijdens de Poëzieweek is taalkundige en Coster-oprichter Marc van Oostendorp gastredacteur. De vijf gedichten die hij gekozen heeft, zullen vergezeld gaan van vijf columns waarin hij de veranderingen determineert die de ‘taal van de poëzie’ het afgelopen jaar ondergaan heeft. De vierde column gaat over het gedicht ‘Het zou kunnen dat ik achter god aanren’ van Ellen Deckwitz.
Het zou kunnen dat ik achter god aanren
en gil dat het met ons wel goed komt.
Nog harder ga
en langs sporen spurt, een half ingevulde sudoku,
een beker vol droesem. Ik hoor iemand in het trappenhuis
en haast me om te zien of hij het is. De stappen
houden halverwege op,
ik roep dat het wel goed komt met ons.
Zal de boterhammen onder zijn deur door sjoelen.
Ellen Deckwitz (1982)
uit: Hoi feest (2012)
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
foto's: Lex Vermeend | vpro
* ipoetry
* wikipedia
* interview
* Hoi feest
Tijdens de Poëzieweek is taalkundige en Coster-oprichter Marc van Oostendorp gastredacteur. De vijf gedichten die hij gekozen heeft, zullen vergezeld gaan van vijf columns waarin hij de veranderingen determineert die de ‘taal van de poëzie’ het afgelopen jaar ondergaan heeft. De vierde column gaat over het gedicht ‘Het zou kunnen dat ik achter god aanren’ van Ellen Deckwitz.
Het zou kunnen dat ik achter god aanren
en gil dat het met ons wel goed komt.
Nog harder ga
en langs sporen spurt, een half ingevulde sudoku,
een beker vol droesem. Ik hoor iemand in het trappenhuis
en haast me om te zien of hij het is. De stappen
houden halverwege op,
ik roep dat het wel goed komt met ons.
Zal de boterhammen onder zijn deur door sjoelen.
Ellen Deckwitz (1982)
uit: Hoi feest (2012)
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
zondag 3 februari 2013
Menno Wigman -- Nachtrit
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
foto's: keke keukelaar | radio pingpong
* wikipedia
* kb
* npe
* wat gedichten
Tijdens de Poëzieweek is taalkundige en Coster-oprichter Marc van Oostendorp gastredacteur. De vijf gedichten die hij gekozen heeft, zullen vergezeld gaan van vijf columns waarin hij de veranderingen determineert die de ‘taal van de poëzie’ het afgelopen jaar ondergaan heeft. De derde column gaat over het gedicht ‘Nachtrit’ van Menno Wigman.
Nachtrit
Man, eenentwintigste eeuw, kaal, gezet
en met een onvervreemdbaar recht op seks
(‘Mijn naam is Legioen, wij zijn met velen’),
jaagt door de late nacht over de weg
en wil zijn lichaam met gevrouwte delen.
De pompen van de Shell. Het pooierslicht.
Vol moed een meisje achter glas betalen.
Vol moed aan nieuwe vrouwen denken, echt,
elektrisch, kil, verhit, maar denken, denken –
een hersenhond, onthand en underfucked,
al jaren in zichzelf verongelukt,
maar met drie namen in zijn telefoon,
drie namen vol belofte van geluk.
Hij belt. Zijn recht op seks. Op scherpe meiden.
Waarom heb ik toch medelijden?
Menno Wigman (1966)
uit: Mijn naam is legioen (2012)
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
foto's: keke keukelaar | radio pingpong
* wikipedia
* kb
* npe
* wat gedichten
Tijdens de Poëzieweek is taalkundige en Coster-oprichter Marc van Oostendorp gastredacteur. De vijf gedichten die hij gekozen heeft, zullen vergezeld gaan van vijf columns waarin hij de veranderingen determineert die de ‘taal van de poëzie’ het afgelopen jaar ondergaan heeft. De derde column gaat over het gedicht ‘Nachtrit’ van Menno Wigman.
Nachtrit
Man, eenentwintigste eeuw, kaal, gezet
en met een onvervreemdbaar recht op seks
(‘Mijn naam is Legioen, wij zijn met velen’),
jaagt door de late nacht over de weg
en wil zijn lichaam met gevrouwte delen.
De pompen van de Shell. Het pooierslicht.
Vol moed een meisje achter glas betalen.
Vol moed aan nieuwe vrouwen denken, echt,
elektrisch, kil, verhit, maar denken, denken –
een hersenhond, onthand en underfucked,
al jaren in zichzelf verongelukt,
maar met drie namen in zijn telefoon,
drie namen vol belofte van geluk.
Hij belt. Zijn recht op seks. Op scherpe meiden.
Waarom heb ik toch medelijden?
Menno Wigman (1966)
uit: Mijn naam is legioen (2012)
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
vrijdag 1 februari 2013
Anne Vegter -- Gebed voor iedereen
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
* wikipedia
* dbnl
* paar gedichten
Tijdens de Poëzieweek is taalkundige en Coster-oprichter Marc van Oostendorp gastredacteur. De vijf gedichten die hij gekozen heeft, zullen vergezeld gaan van vijf columns waarin hij de veranderingen determineert die de ‘taal van de poëzie’ het afgelopen jaar ondergaan heeft. De tweede column gaat over het gedicht ‘Gebed voor iedereen’, de eerste proeve van bekwaamheid van de nieuwe Dichter des vaderlands Anne Vegter.
Gebed voor iedereen
Nog trekt het zich terug als in twee vuisten, reculer pour mieux sauter.
Nog lift het vrolijk mee als op het stuur van een weesfiets, zwenkt uit.
Nog loopt het mee in de optocht van iedereen, het spreekt verdwenen taal.
Nog verstopt het zich in geluidsfragmenten, applaus en partituren.
Nog nestelt het gebed zich in het Nederlands en biedt royaal onthaal.
BENG! KLEDDERRRRR! KLENG!
Een opstelling van stokken en tomaten, stenen uit de straat, de verf.
Tongen die spugen op gebed: „Niet buigen broddah! Strek je op!”
Wereldvreemden die maar wat floepen: „Wie de staat kent, kent zichzelf.”
Nieuwe talen zingen, roepen: „Niks kebed, suster, komt niet koed.”
Daar de mening, hier de uitspraak. Het Laatste Oordeel is bankroet,
roept uit nood en overvloed. Het kruipt door puin en bloeit op stank.
Hecht zich aan honger en verruilt een koninkrijk voor voedselbank,
kijkt, verwart, merkt op. Niet schadevrij, er heerst het schrale tij.
Het lacht en lijdt maar in gelijke mate, dat is de vrijheid van de poëzie.
Bemint een land uit een verlangen naar dat land: gebed laat liefde vrij.
LEVE
majesteit boven dit krachtenveld. Zo’n spiedend oog over de dijk.
Het soort alwetendheid ten dienste van het Crisisrijk. Verheft
in majesteit saamhorigheid tot kunst. Zo dus. O lieve koningin
die levenslang het hele land voorbij zag gaan, nu mag het zomaar,
lekker zomaar in de rij gaan staan.
Anne Vegter (1958)
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
* wikipedia
* dbnl
* paar gedichten
Tijdens de Poëzieweek is taalkundige en Coster-oprichter Marc van Oostendorp gastredacteur. De vijf gedichten die hij gekozen heeft, zullen vergezeld gaan van vijf columns waarin hij de veranderingen determineert die de ‘taal van de poëzie’ het afgelopen jaar ondergaan heeft. De tweede column gaat over het gedicht ‘Gebed voor iedereen’, de eerste proeve van bekwaamheid van de nieuwe Dichter des vaderlands Anne Vegter.
Gebed voor iedereen
Nog trekt het zich terug als in twee vuisten, reculer pour mieux sauter.
Nog lift het vrolijk mee als op het stuur van een weesfiets, zwenkt uit.
Nog loopt het mee in de optocht van iedereen, het spreekt verdwenen taal.
Nog verstopt het zich in geluidsfragmenten, applaus en partituren.
Nog nestelt het gebed zich in het Nederlands en biedt royaal onthaal.
BENG! KLEDDERRRRR! KLENG!
Een opstelling van stokken en tomaten, stenen uit de straat, de verf.
Tongen die spugen op gebed: „Niet buigen broddah! Strek je op!”
Wereldvreemden die maar wat floepen: „Wie de staat kent, kent zichzelf.”
Nieuwe talen zingen, roepen: „Niks kebed, suster, komt niet koed.”
Daar de mening, hier de uitspraak. Het Laatste Oordeel is bankroet,
roept uit nood en overvloed. Het kruipt door puin en bloeit op stank.
Hecht zich aan honger en verruilt een koninkrijk voor voedselbank,
kijkt, verwart, merkt op. Niet schadevrij, er heerst het schrale tij.
Het lacht en lijdt maar in gelijke mate, dat is de vrijheid van de poëzie.
Bemint een land uit een verlangen naar dat land: gebed laat liefde vrij.
LEVE
majesteit boven dit krachtenveld. Zo’n spiedend oog over de dijk.
Het soort alwetendheid ten dienste van het Crisisrijk. Verheft
in majesteit saamhorigheid tot kunst. Zo dus. O lieve koningin
die levenslang het hele land voorbij zag gaan, nu mag het zomaar,
lekker zomaar in de rij gaan staan.
Anne Vegter (1958)
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
Abonneren op:
Posts (Atom)