• het komrijk
• wikipedia
• dbnl
• weblog
• in beeld
• herdenking
• Onlangs verscheen Alle gedichten van Gerrit Komrij. Daaruit het eerste gedicht (‘Jong’) en het laatste (‘Ultiem geluk’). En het ongebundelde allerlaatste (‘Ei’).
Jong
Negen jaar. Een hoofdje zonder mensen.
Twee jongens die wat verder staan.
Sterkere ogen volgen intens een
Kikvors met een opgesperde mond.
En ze zijn groot. Je kan ze niet verwensen.
Ze blazen dan de kikvors rond.
Hun spriet wordt groter dan de bomen.
Uit beide ogen vliegt verbaasde stront.
Wat moet, wat moet hier wel van komen?
Dat zit niet in je kouwe kleren.
Ze vonden je toch maar een slome.
Lopen, jongen, je niet encanailleren.
*
Ultiem geluk
Ik ben mijn hoofd en ledematen kwijt.
'Het eindstation van niks en niemendal.'
Het is een huurkaros waar ik in rijd
Door een papieren, kurkdroog tranendal.
Toch juicht en lacht en zingt het in mijn kop.
Er woedt een fakkeloptocht in mijn hart.
Een wolk ontploft. De zon komt moordend op.
En nergens zie ik nog een reepje zwart.
*
Ei
Ik was al eeuwen dood en plotseling
Was daar een stip van licht, een kaarsenpit
Die langzaam aanzwol tot een breedbeeldding
Van glas-in-lood, eerst simpelweg zwart-wit,
Maar snel al met meer kleur. Het vale rood
Werd violet, het bleke geel saffraan.
De miniaturen werden levensgroot.
Er kwam een zilveren zon, een blauwe maan.
Toen ving het panorama aan te dansen.
De einder deinde. Een aarzelend kanon
Dook op. Een zakrevolver rook zijn kans en
Joeg een regenboog uit de cocon.
Gerrit Komrij (1944-2012)
uit: Alle gedichten (2018)
• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
Geen opmerkingen:
Een reactie posten