Elisabeth Zernike -- Huis-concert

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* wikipedia
* npe
* dbnl
* prijzen









Huis-concert

Hij heeft zo heerlijk op zijn fluit geblazen,
Dat hij de wereld om zich heen vergat.
Zijn vingers trilden als de fijne glazen,
Meezingend bijna op het tafelblad.

De vrouwen, door zijn moeder hoofs ontvangen,
Hebben de klare tonen wel verstaan
En dringen om hem, uitend hun verlangen
Dat hij nog met het spelen voort zal gaan.

Zij willen weer zijn jonge borst zien stijgen
En dalen na een diepe ademhaal,
Doch weten kuis hun lusten te verzwijgen,
Al spreekt hun lach een duidelijk taal.

Weer geeft het heffen van zijn fluit een huiver –
Zij zien een zachte groene zomerwei;
Eén fluistert er gejaagd: “Wat is het zuiver”,
Een ander knikt en denkt er ’t hare bij.

Zij koestren wat zij nauwlijks durven dromen
En weten dat de jeugd hun tóch begeeft.
De jongen voelt bezieling uit zich stromen,
Alsof een god hem tot zijn speeltuig heeft.


Elisabeth Zernike (1891-1982)
uit: Dralend afscheid (1950)







• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster