Gerry van der Linden -- We dreggen de zee & Moeder, de tijd ligt brak

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• website
• nieuw amsterdam
• dbnl
• poetry

We dreggen de zee
loopgraven en anemonen.
We duwen alles in de aarde
een roedel wolven erop.

vogels vellen de bomen
opengesprongen bast, vlinders
snakken naar adem, planten
vreten hun blad.

We poken de lucht, blussen
het water, drinken het duister
licht knalt op het uur, o het

dooft zonder luister, we poken
de lucht, blussen het water
branden het vuur.


*

Moeder, de tijd ligt brak
onder je huid.
Je ogen wijzen naar een einder
die bijna van jou is.

Je kinderen hebben grijze haren.
In hun lijf lopen jouw bloed, sporen
glimlach en vernieling, het gaat
niet als vanzelf.

Hun kinderen buigen licht, zoveel
lichter gaat vanzelf.
Ze bloeien als rozen in het zand

drinken als de regen voorbij is.
En ooit op het erf van vroeger
staan ze in jouw voren.


Gerry van der Linden (1952)
uit: Verse helden (2017)

• Het vonkendste stripblad van Nederland: Zone 5300
• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster