H.H. ter Balkt -- Ode aan de landweg

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* kb
* dbnl
* wikipedia
* wat gedichten
* npe




Ode aan de landweg

Het peper en zout van de landweg kruidde
de toen zo goedmoedige horizon, de hanemaag
in de blauwe onweerswolk liet zijn hagel-
en regenkorrels vallen: niemand at toen nog

de blauw-en-groene gerechten! Zuringtongen,
wolkige weegbree, zacht klepperend beekje
straalden vrolijk langs de landweg, korf
vol wonderbaarlijke tekens, aarden hemel

waaraan soms als een maantje een hoefijzer
hing; wagens lieten komeetsporen na, ijlend
tot achter de horizon die de zwepen wezen.
De hopbellen fluisterden, Ook wij zijn de weg.

Trommels klonken op! Misgeboorten, tumoren,
stenen darmkronkelingen uit stenen steden
werden macadam, spijkerden de landweg als
een vleermuis aan de diepblauwe schuurdeur.

Je moet niet denken dat macadam hard was:
gruizig rood spreidde het zijn zonsopgangen
van de ene stad naar de andere, en van het
ene dorp naar het volgende. Maar het land

werd eetwaar, vogelvrije aarde. Drijf er
lantarens in bij duizenden. De landwegen
met hun vossen, mollen, renden toen ver van
de voetlichten naar de Siberische tijger.


H.H. ter Balkt (1938)





= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster