Johan Daisne -- Faustus

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* literair Gent
* citaten
* wikipedia
* bio
* biblio




Faustus

Er was een man die verzen schreef,
en drie keer duizend had geschreven,
tot er hem niets meer overbleef
om nog te schrijven of te leven.

Hij zat daar, grijs en zwak en ziek,
te mummelen en stil te wenen;
toen hoorde hij wat hoornmuziek,
en rees voor God gauw op zijn benen.

Blijf zitten, zei hem moe de Heer,
Ik kom maar even met je praten,
en nam een stoel en zat ook neer.
De oude schrijver zweeg gelaten.

We zijn nu even wijs, zei God,
want jullie leven is het mijne;
wat denk je, lokt je nog dit lot,
of wens je liever te verdwijnen?

De dichter had bijna gezeid:
Waartoe nogmaals, 'k verkies te rusten!
maar voelde toen een vreemde spijt,
en greep Gods hand, die hij lang kuste.

'k Verkies te leven, zei hij schor,
daar ik U anders moet verliezen!
Toen gaf hem God een vriendenpor:
Heb dank - nu weet Ik ook te kiezen!

En hij verdween. De man keek op.
Had hij zijn spiegel toegesproken?
Maar met verjongde hartenklop
is hij toen weer in 't Werk gedoken.


Johan Daisne (1912-1978)




= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster