* wikipedia
* website
* kb
* leestafel
* dbnl
Onderstaande fragmenten komen uit het begin van het lange, verhalende gedicht De rotonde.
Oorverdovend razen de motoren.
De kranen die de dagen takelen van hier
naar ginder draaien knarsend overuren.
Van Dam, gekleed, verlaat zijn huis.
In zijn lange jas de overblijfselen
van eerder leven: bonnen, pepermunt,
een pen, portemonnee gevuld met geld
dat vaak gebruikt is en met kaarten:
krediet-, parkeer-, visite-, korting-.
Koel en ijverig de werkdag, als altijd.
Het duurt niet lang voor hij de stad uit is,
die modderpoel van oud en ouder zeer.
Hij ziet de weg.
Hij buigt het hoofd.
Het onweert in de verte.
[…]
Onooglijk wordt het. Almaar lelijker,
vanuit het centrum naar de randen van
de stad. Grijs en somber is het leven
in de buitenwijken – als Van Dam.
Rondom een landschap dat gemiddeld is,
plat en overzichtelijk, het landschap
dat hij zoekt. Het vlakke land is troost.
Want dieptepunten kent hij, hoogten ook:
de souvenirs bewaart hij, ongewild.
Een diepe weerzin overvalt Van Dam
zodra hij weg gaat gooien, dus hij gooit
niet weg. Bewaart, bewaart. Tot het te veel is.
Hij ziet de weg.
Hij buigt het hoofd.
Het onweert in de verte.
Mark Boog (1970)
uit: De rotonde (2016)
• Speel het gedichtenspel
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
Geen opmerkingen:
Een reactie posten