• wikipedia
• dbnl
• ing
• website
Ik ben van nacht ontwaakt
Ik ben van nacht ontwaakt met wilde schrik,
Met droge lippen, en gebroken kracht.
Het klamme zweet op ’t voorhoofd, ’t bloed in jacht
Bonzende door mijn polsen, traag en dik.
Toen heb ik liggen staren in die nacht,
Met grote ogen, met verwezen blik,
En naast mijn hoofd, daar telde een zacht getik
Mij de uren voor, die ’k zó heb doorgebracht ...
een vale droom was in mijn slaap gekomen
En heeft mij jaren vér doen gaan,
Mij mijn verleên verteld met schor gefluister.
Neen, niémand peilt de diepte van dat duister,
Géen kan de bangheid van mijn nacht verstaan ...
’k Was weer als toén ... want Waarheid was mijn dromen.
Jac. van Looy (1855-1930)
• Speel het gedichtenspel
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
Geen opmerkingen:
Een reactie posten