• schrijversgewijs
• wikipedia
• dbnl
• wat gedichten
Sprong
Lest sprong en zong ik in mijn' kamer,
mijn hertjen klopte 'lijk een hamer;
de moeder zeide: zotte tuit!
o, laat het springen,
laat het zingen,
Ge zijt de kinderschoenen uit.
Want minnaars kijken door het venster....
men ziet u zwirlen als een genster*,
die uit een gloeijend ijzer schiet;
men laat u draaijen,
laat u waarjen,
doch men beziet u later niet.
En juist kwam daar mijn zielsbeminde,
mijn' moeder zweeg, de viesgezinde,
fijnliefken, sprak hij, spring eens rond.
ik sprong, och armen!
in zijne armen,
en viel zoetkussend op zijn' mond.
Zoete kussen
Voor hare venster bloeijen rozelaren,
en wil zij dat ik heimlijk haar kom kozen
dan smijt ze mij twee purperroode rozen.
Twee purperroode rozen mij verklaren:
twee purperroode lippen zijn zoo smachtend,
twee purperroode wangen zijn u wachtend.
Ik ga en kan geen' zoete kussen sparen,
ik geef er veel om 't liefjen te verblijden,
ja, meer dan dat men mij er kan benijden.
Emanuel Hiel (1834-1899)
uit: Gedichten 1861-62(1863)
* genster = vonk
• Speel het gedichtenspel
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
Geen opmerkingen:
Een reactie posten