Frans Martinus Arion -- Twee gedichten

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* wikipedia
* dbnl
* overleden
* dubbelspel
* hommage







Sterven, maar met Curaçao in mijn armen

Sterven, maar met Curaçao in mijn armen.
Als de beroemde voetbalkeeper Orilio
De pijn voelen van de harde schop
En in mijn buik de herkenning.

De pijn voelen alsof ik baar
Mijn kleine eiland van 63 kilometer.
Maar voelen hoe de zee daarbij opspat
In haar kreten van meeuwen en pijnen.

Sterven met Curaçao in mijn armen
Of gewikkeld in een lap Curaçao
Vergeten dat ik ooit in Europa was, vergeten
En wat dat was, de schok, de schop, de pijn.

De zee is nu boven ons: Ogen dicht nu en neus dicht
Alleen heel innig je lichaam en je land tegen elkaar aan glijden.
Heel innig. We gaan
Dat kleine eiland optillen in mijn armen
Tegen de zon en regen aan
En haar goed neerzetten daarna ook nog.




Bergvrede (I)

Op het balkon
Is Flora verschenen

Met haar starende blik, in het groen
Haar bril, en haar statige taille.

Bedachtzaam loopt zij nu in de hoogten rond
Langs de relingen van de bergen –

Hierboven spreken Flora en ik over Portugal,
Haar land. Hoe wij dat land het beste vergeven.
En van Amerika dat achter de bergen ligt.

Diep uit het dal komen mensen
Die Flora een voor een ontvangt
Die zij aanmoedigt en aanspreekt –
Zij drinken uit haar hand
En uit de bergbeek

Flora is dus op het balkon verschenen
En roept de vogelen tot zich
Zij nuttigen uit haar vingers
En uit de blauwe lucht.


Frank Martinus Arion (1936-2015)
uit: Heimwee en de ruïne. Verzamelde gedichten (2013)







• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster