Raf Verhulst -- Tooneel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* wikipedia
* dbnl
* schrijversgewijs
* vreemdelingen in een wereldstad
* van Vlaamsche koppen









Tooneel

Betulband met papieren rozen,
Met gleis dat klaterklinkt;
En groot op haar kartonnen broozen,
Gepleisterd en gesminkt;

Zoo staat in glimpig, bluffig pralen,
De vaal tooneelgodin;
En spiegelhars, in blikken schalen,
Kwalmt standers uit van tin.

Een dichter zal toch eens in 't leven
Haar offren hart en geest;
Den bloesem van zijn droomen geven,
Zijn pit en zielekeest.

Doch rept hij teere, gazen wieken
Dat hij het voetlicht vlucht'!
Of zijn ze roze als 't morgenkrieken
Dat hij 't beduimlen ducht'!

Maar klept hij grauwe, trijpen schachten,
Geschubd met amiant,
Dan mag hij 't smoezelen verachten
En 't schroken van den brand.


Raf Verhulst (1866-1941)
uit: Langs groene hagen (1899)






• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster