Désanne van Brederode -- Voorgevoel & Kwijt

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• wikipedia
• youtube
• dbnl



• portret door keke keukelaar

Voorgevoel

De schuldigen, ze vallen zelden op. Hun kleur heet beige.
Van stoeprand, boomstronk, ongelakte banken
in onbezochte, opgespoten parken - ook in de zomer
ingepakt in klompen vuile sneeuw. Hun kleur lijkt grijs:

Ze weten zich veel ouder dan gemiddeld, al gaan ze
toch minder traag dan wie nog niets misdaan heeft
of dat denkt. Geen 'alle tijd' voor hen, de koek half op,
verslikt, het blikje klein geknepen als een keel.

De zwijgers, op hun reigerdunne benen, de azers op
een spiegelbeeld, welke dan ook. Het winkelraam,
de pas gegraven vijver - overal niets dan veel. Te veel.
Hun kleur: beslagen. En opwrijven? Vergeefs.

Straks komt er aan het licht.
Straks barst hun klok.


*


Kwijt

Er raakte iets onvindbaar. Leek het op licht?

Ik ben het vergeten. Het sloop weg, hoewel het voetloos was.
Het verpulverde, maar zonder stoffelijk te zijn geweest.
Het smolt onder mijn voeten, terwijl ik nog steeds bleef staan,
recht overeind. De lucht bleef lucht, hooguit
verdween het hemelse eruit, het ruisen van veren,
de opspattende glans van gras en planten,
de geurige allure van een nog ongevallen regen.

Voortaan zou ik mijn leven alleen nog herkennen
aan de oneetbaarheid ervan. Er werd mij wel verteld
wanneer het bederf was begonnen. Afremmen kon men het niet.
Wat restte is het besef dat ik nog elke dag minder weet
hoe mensen dat toch doen: huiswaarts keren.
Dalen, landen. Of urenlang op de uitkijk staan,
alvast oefenend op een omhelzing.


Désanne van Brederode (1970)
uit: Verzonnen grond (2018)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster