Max de Jong -- Bedenkingen uit Voorschoten & Droomrit

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

• wikipedia
• dbnl
• arjan peters
• van oorschot

Bedenkingen uit Voorschoten

Er likt vannacht een ijsbeer aan de maan -
weg is het vizioen! Er zitten slakken
tegen de glazen van de broeikas aan,
die hard naar de begane grond afzakken.

Over het dorp welft zich de regenboog;
de wegen zijn gevoerd met blauwe modder,
en wijzen in hun bomen recht omhoog,
naar wolken slechts en hun verwaaid geflodder.

Het hágelt. Veld en beemden worden koel.
De schapen staan te schudden op hun poten.
De vele wegen leiden naar geen doel,
betrouwbaarder is het geheel der sloten.

Diep ergens in het Westland woont een zwaan,
bezwaard door druiven en ronde tomaten -
de droomgezichten vullen elkaar aan,
zonder dat ik op één me durf verlaten.

Maar nú wordt ook begrijpelijk, hoe steeds
wanneer ik naar je zocht je niet gevonden
kon worden. En nú staat ook vast dat reeds
toen jij nog schertste ìk me had gebonden!


*


Droomrit

De janpleizier rijdt door het open veld
wat brandt de zon wat wiebelen wij heerlijk
het koren staat manshoog de korenbloemen
zijn blauw mijn overbuurman heeft een slurf

Er klopt wel meer niet - op de hoge bok
zit een koetsier zijn hoofd een cocosnoot
en in de volgeladen janpleizier
een wonderlijk gecomponeerd gezelschap

Daar is de zwager ruiten in zijn nek
daar de matrone opgepompte uiers
en daar de twee bleekzuchtige gezusters
met maagdenvlies en zwarte kousen aan

Twee jongeheertjes in de achterbak
nu heb ik op mijn eer de boer vergeten
hij zit met zilveren horlogehanger
te pruimen en te zweten als een peerd

Ik zelf heb deel aan dit uniek gezelschap
ik ben de invité mijn benen slapen
met tranen van verveling in mijn ogen
maak ik de rit mee van de janpleizier

Hoe wentelen verheugd de hoge wielen
hoe raderen verrukt de rappe spaken
hoe sierlijk zijn de velgen uitgebogen
zij monden in een angstig trapje uit

De klaproos bloeit de weg lijkt eindeloos
de hoeven kletteren over de keien
er heerst een plaag van lieveherebeestjes
de paardestaarten dansen voor mij uit

Eén van de vrouwen moet hoognodig pissen
wij stoppen zij stapt uit om aan de berm
te hurken hoe verkwikkend ruist haar straal
zij komt terug wij hijsen haar naar binnen

En voort gaat weer de wonderlijke rit
de horizon ligt nu toch voor het grijpen
een hommel stommelt door een veld met klaver
een wolk wordt zichtbaar en brengt schemering

De boeren praten nu zo veel niet meer
de zwager spuwt zijn pruim uit en de pipse
zusters hebben het haken ook gestaakt bij
heldere maneschijn komen wij thuis.


Max de Jong (1917-1951)

• Leest allemaal de Onze Taal. Of Zone 5300.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster