Menno Wigman -- Monogram

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

foto's: keke keukelaar | radio pingpong

* wikipedia
* kb
* npe
* wat gedichten
* over De vrede moe * foto uit De vrede moe






Monogram

Ooit, lang geleden, op een keerpunt in mijn eeuw,
     piste ik mijn initialen in de sneeuw.
          Het was zo'n winternacht
die iets van een opdracht had: de maan leek loops,
          boven mij ruisten onderjurken

aan de hemel en ik stond in de argeloze sneeuw
     te denken aan een vrouw die mij doorzag.
          Ze kwam. Dat voorjaar kwam ze.
's Ochtends staarden we naar uitgeputte gordijnen.
          Ze kwam en kon niet blijven.

Zei ze. Zei ze. Die hele zomer bleef ze bij me.
     Haar initialen bonsden in mijn borst.
          Soms keek ik urenlang
naar kousen, enkels, jurken en wellustige gordijnen.
          En zij die mij doorzag,

die wist wat ik voor wensen had, zij kon niet blijven.
     De rest is snel verteld. Zo snel dat je het
          maar vergeten moet. Ik zit
en boet. Het ergst zijn nog die dromen dat ik geil
          een vrouwenhoofd loswroet.


Menno Wigman (1966)
uit: De vrede moe (2013








= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster