* wikipedia
* dbnl
* schrijversinfo
* wikipedia
* dbnl
* leestafel
Beste Hans,
Ik kan alleen maar vermoeden
hoeveel dood in dat hoofd van jou
elke dag mee moet het leven in
(over nachten spreek ik maar niet).
Ik bedoelde natuurlijk doden,
niet dood. En hoe gaat dat bij jou,
praten ze plotsklaps in je, je gelooft
niet eens dat die stem er nog zijn kan,
of zie je ineens een gezicht
glimlachend in de bladzijde
net voordat je het boek dicht
slaat, of voel je in jouw hand de heel kleine
hand van een kind dat gelijktijdig
toch zo verschrikkelijk weg is?
En kunnen vrienden die zijn blijven
voortbestaan in ons beider
hoofd elkaar misschien lezen
als wij ze aan elkaar schrijven?
Willem van Toorn (1935)
Goede Willem,
Ik draag altijd die kleine kinderhand
Met me mee. Maar ze is koud en ik warm
Haar in de zon van Venetië of blaas er
Een herinnering in. Zij danst, ja ze wilde
Dansen, altijd dansen. Zij licht op tussen
De al zo oude doden, die aan een woord
Genoeg hebben, een boek, een letter, de
Geur van hun brieven. Traag gaan ze hun
Dodengang in het hoofd. Als ze me nodig
Hebben praat ik met hen of beschrijf mijn
Goede herinneringen. In het kerkhof
Rond mijn hart is het druk geworden, maar
Jullie zijn dood, roep ik als het rumoert.
Alleen zij gaat altijd met mij mee. Ik luister.
Hans van de Waarsenburg (1943)
uit: Dodemansdagen (2014)
• Speel het gedichtenspel
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
Geen opmerkingen:
Een reactie posten