* wikipedia
* website
* youtube
* paar gedichten
Wenteling XI
Dit lichaam, waarmee ik u
tot in de tongpunt ophef,
zingt u makkelijk in.
Het heelal is in verwarring
en ik schrijf tegen de muren.
Vuisten hebben zich in mij geduwd.
Was ik een hond,
ik zou een goede hond zijn
en dagelijks tegen u oprijden.
Nu scheur ik buiken open,
maar van binnen uit.
We spelen met de eigen staart
en gaan het gras in.
Deze avond valt een mat over het zwart
en ik zal mij in uw armen leggen
als een geul.
U zal heilig zijn
en in mij, diep, een hart verwekken.
Het web sluit zich rondom.
Zacht strijk ik u aan.
In mijn droom bent u ontembaar,
in uw tranen bent u hard.
Wij moeten matten kloppen.
We weten niet meer waar u
zich bevindt.
Lies Van Gasse (1983)
uit: Wenteling (2013)
De wenteling heeft zowel een existentieel als een poëticaal belang, maar dat betekent
niet dat de bundel een gesloten systeem vormt, integendeel. Dit is open, wervelende
poëzie die aan de greep ontsnapt en de lezer meevoert op een reis vol verrassingen.
- Piet Gerbrandy
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
Geen opmerkingen:
Een reactie posten