• poetry
• dbnl
• leest voor
• schrijversgewijs
• gedichten een | twee | drie
• Twee gedichten uit De loeiende tier, de nieuwe bundel van Mark van Tongele.
In der eeuwigheid niet
Voor wie? Waarvoor? Dat ïs me wat!
doosjes plakken en nuffig knipsel maken,
je weerstand bezwijkend onder het verwijt
dat je zwak bent. Voorgeschreven genezing,
zielenheil, krijg je daar niks van? Menslief
te roer! Om de nood varen. Alles door
het halsgat jagen. Doorgaand verleer.
Hoe de inktvis zijn armen uit de knoop houdt.
Hoe de wind de zee in haar blauw ginder zet.
Op de grond van het vat vindt men de hef.
Zwarte sterns houden altijd hun koffers gepakt.
*
Wat een mens bezielen kan!
Neem een absorberend, sterk ogenblik en dompel
het onder ïn je bewustzijn. Laat het uitlekken.
En bedruppel het nog natte moment met blauwe zin.
Blauw geeft de mens een idee van het oneindige.
Als de vlekken droog zijn, doe hetzelfde met gele zin.
Het zuivere geel is de lichtste van alle zuivere kleuren
en komt het wit het meest nabij. En vervolgens met rode.
Het zuivere rood heeft een intense straalkracht, veelzijdig.
Als het ha!hier droog ïs, vouw het in een lustig bootje.
En vaar zomaar mee. Om in elk gedicht een bepaald nut
na te streven past geen vrij mens. Wat men beleeft
werkt sterker dan wat men beseft. Er is geen grens
aan het verbeelden van een steeds grotere ruimte
in de geest. Een openheid, volheid, meervoudigheid.
Een royale resonantieruimte. Bestaan de snaren van
je intimiteit? Heb je ze al aangeraakt? Trillen ze?
Mark van Tongele (1956)
uit: De loeiende tier (2017)
• Het gelukkigste stripblad van Nederland: Zone 5300
• Speel het gedichtenspel
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
Geen opmerkingen:
Een reactie posten